H ηθική της συμφωνίας. Γράφει ο Πολυμέρης Βόγλης: «Η ηθική της συμφωνίας βασιζόταν στο δίκαιο του ισχυρού και στην αποδοχή της αδυναμίας της άλλης πλευράς. Η λογική των διαπραγματεύσεων των τελευταίων πέντε ετών δεν απείχε από αυτήν την διάσημης κινηματογραφικής φράσης, στον «Νονό» του Κόπολα: «Θα του κάνω μια προσφορά, που δεν μπορεί να αρνηθεί». Και, όντως, οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις δεν αρνήθηκαν».
Τράπεζα HSBC και φοροδιαφυγή: Καλώς ήρθατε στον αναποδογυρισμένο κόσμο της πολιτικής της λιτότητας! Γράφει ο Ζερόμ Ρόος: «Πέρυσι, ο Ντέιβιντ Κάμερον δεσμεύτηκε να συμπιέσει τις «περιττές» δημόσιες δαπάνες για μια ακόμα δεκαετία, καθώς «βγαίνουν από τις τσέπες των φορολογουμένων των οποίων θέλουμε να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής». Φυσικά, ελάχιστοι μόνο δεν διέκριναν την ειρωνεία ένας τέτοιος πρωθυπουργικός λόγος να εκφωνείται από έναν χρυσό θρόνο. Καλώς ήλθατε στον αναποδογυρισμένο κόσμο της πολιτικής της λιτότητας! Όσο για την HSBC, ασφαλώς οι επιμελείς παρατηρητές δεν θα εξεπλάγησαν από την αποκάλυψη του νιοστού της μεγα-σκανδάλου» (μετάφραση: Δημήτρης Ιωάννου).
Μπαλτάκος le Rouge. Σχόλιο του Στρατή Μπουρνάζου για την «επίθεση φιλίας» Μπαλτάκου και Χρυσαυγιτών προς την κυβέρνηση: «Την «επίθεση φιλίας» Μπαλτάκου και Χρυσαυγιτών, λοιπόν, ας την αντιμετωπίσουμε όπως της αξίζει: σαν μια ευκαιρία για να δείξουμε πόσο καιροσκόποι και γλοιώδεις είναι οι ακροδεξιοί, που ενώ μέχρι πρότινος διεκδικούσαν την ηγεμονία στο δεξιό στρατόπεδο (βλ. Μελιγαλάς) τώρα θέλουν να το κάνουν στο αντιμνημονιακό. Και να συνεχίζουμε να οργανώνουμε, από νέες, ισχυρότερες τώρα, θέσεις, τον αγώνα κατά του ρατσισμού και του νεοναζισμού της Χρυσής Αυγής».
Πώς ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να κάνει τη «θετική διαφορά» σε έναν «διεστραμμένο κόσμο». Η Σάρα Πάρκιν (ηγετική μορφή των Πράσινων στη Βρετανία παλιότερα, ακτιβίστρια και αναλύτρια της πολιτικής στρατηγικής) μιλάει στην Ελιάνα Βουτσαδάκη για ένα βιώσιμο όραμα στην Ελλάδα, την εμπειρία του 1989, του Ν. Μαντέλα, των Εργατικών, την αναγκαία αλλαγή στην ευρωπαϊκή πολιτική στην κατεύθυνση μιας «αξιοβίωτης ζωής»: Έδωσα στο τελευταίο βιβλίο μου έδωσα αυτό τον τίτλο (Η θετική απόκλιση: η διαχείριση της βιωσιμότητας σε έναν διεστραμμένο κόσμο), γιατί η βιώσιμη κοινωνία είναι κάτι πολύ δύσκολο σήμερα, μια και τα πάντα εναντιώνονται σ’ αυτήν. Η «διαστροφή» του κόσμου συνεπάγεται πως, αν δουλεύεις για τη βιωσιμότητα, πρέπει να είσαι, τρόπον τινά, «διεστραμμένος», με τη θετική έννοια βέβαια – εξ ου και η «θετική απόκλιση»: επιμένεις να επιδιώκεις το καλό, παρότι είσαι περικυκλωμένος από θεσμούς, συστήματα και ανθρώπους που το εμποδίζουν. Αυτό, λοιπόν, χρειάζεται να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ για να γίνει η «θετική απόκλιση» σε έναν «διεστραμμένο κόσμο»: να επαναφέρει την καλή θέληση των ανθρώπων. (μετάφραση: Δημήτρης Ιωάννου, Γιάννης Χατζηδημητράκης).
Δομές υγείας: η σημασία της συμμετοχικότητας. Γράφει η Δέσποινα Μπίρη: «Πρωταρχικός στόχος της νέας ηγεσίας του Υπουργείου Υγείας πρέπει, λοιπόν, να είναι να αφουγκραστεί τις αποκλεισμένες ομάδες και τις ανάγκες τους, καθώς και όσους καθημερινά δίνουν μάχη προκειμένου να παρέχονται υπηρεσίες πρωτοβάθμιας φροντίδας στις ομάδες αυτές. Ας είναι αυτό ένα αφετηριακό σημείο, που θα εξειδικευθεί, στη συνέχεια, με συγκεκριμένες πολιτικές»
Kοσμάς Ψυχοπαίδης: η κριτική θεωρία ως θεωρία της ανθρώπινης χειραφέτησης. Ο Μανόλης Αγγελίδης αποτιμά το έργο του Κοσμά Ψυχοπαίδη, με την ευκαιρία του συνεδρίου «Μαρξική κοινωνική θεωρία: Κριτικές και χειραφετητικές διαστάσεις της», που οργανώνει στις 20 και 21 Φεβρουαρίου το Ίδρυμα Καράγιωργα στην Αθήνα: «Προνομιακό πεδίο της έρευνας του Ψυχοπαίδη είναι η επαναδιατύπωση μιας κριτικής θεωρίας της κοινωνίας και της ιστορίας στις σημερινές συνθήκες και χάριν των σημερινών αναγκών. Με αυτή την έννοια, η επεξεργασία και η ανάπτυξη μιας κριτικής επιστημολογίας προσανατολίζονται προς τη διασφάλιση της δυνατότητας να τεθούν τα προβλήματα συγκρότησης σύγχρονων κοινωνιών και τα αιτήματα της πράξης, σε περιβάλλον προϊούσας κρίσης σε παγκόσμιο επίπεδο και με συμφέρον την άρση της»
Η κατάληψη του Πανεπιστημίου «Κύριλλος και Μεθόδιος» στην πόλη των Σκοπίων
Α. Αυτονομία! Αυτονομία! Αυτονομία! Γράφει ο Νικ Έβανς: «Οι φοιτητές, επίσης, βγήκαν από τις σχολές τους για να εκδηλώσουν την αλληλεγγύη τους και εκτός πανεπιστημίου. Οι καταρρακτώδεις βροχοπτώσεις προκάλεσαν πλημμύρες στη νότια Ευρώπη κατά τις τελευταίες εβδομάδες. 100.000 άνθρωποι στην πγΔΜ έχουν πληγεί. Την Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου οι φοιτητές παρέδωσαν μπουκάλια νερό, προϊόντα υγιεινής, κονσέρβες, είδη ένδυσης και κουβέρτες στους πλημμυροπαθείς, στα πρότυπα του δικτύου Occupy Sandy στις ΗΠΑ» (μετάφραση: Γιάννης Χατζηδημητράκης).
Β. Πολεμώντας τον φασισμό. Συνέντευξη της φοιτήτριας Μαριγκλέν Ντεμίρι, μέλους της συλλογικότητας «Αλληλεγγύη»: Οι φοιτητές φωνάζουν συνθήματα όπως: “Είμαστε φοιτητές, όχι πελάτες”, “Αυτονομία”, “Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη», “Φοιτητές, φοιτητές, ανεξάρτητοι και ισχυροί”… Το φοιτητικό κίνημα του Δεκέμβρη κατάφερε να συνθέσει αυτές τις πτυχές της καθημερινής ζωής και να δημιουργήσει μια νέα συνείδηση» (μετάφραση: Γιάννης Χατζηδημητράκης).
Κάτι, αλήθεια, συμβαίνει εδώ. Ένα σχόλιο του Στρατή Μπουρνάζου για τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα την Τετάρτη: “ Θα προτρέψω, λοιπόν, αυτούς τους καλούς ανθρώπους που ανησυχούν (και τους λιγότερο καλούς και διόλου συμπαθείς σε μένα που λένε για «φασίζουσες λογικές») να κατέβουν, σήμερα, καμιά βόλτα στις πλατείες. Γιατί, όσο απόθεμα κακοπιστίας και νάχει κανείς, θα δυσκολευτεί, νομίζω, βλέποντας τα πρόσωπα των ανθρώπων, την αγωνία και την προσμονή τους, να ανησυχήσει. Αν, παρά ταύτα, τα καταφέρει, τότε, εκτός όλων των άλλων, θα είναι πολύ κακός παρατηρητής και επιστήμων.
Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική: Απομονωτισμός ή Παρεμβατισμός; Γράφει ο Νίκος Αλεξίου: «Απομένει να δούμε την εξέλιξη της ιστορικής αλλαγής πολιτικής προσέγγισης από την κυβέρνηση Ομπάμα, καθώς μέχρι τώρα η εξωτερική πολιτική κλείνει προς την πλευρά του απομονωτισμού, που είναι ιδιότυπος, καθώς καλλιεργείται και από τους Ρεπουμπλικάνους και από τους Δημοκρατικούς, αν και από διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες. Και γι’ αυτό έχει ενδιαφέρον να δει κανείς τώρα τη διαμόρφωση της ιδεολογίας και πρακτικής της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, που βέβαια σχετίζεται άμεσα με την εσωτερική πολιτική και την επηρεάζει».
«Οι ψευδείς ειδήσεις σε καιρό πολέμου» του Μαρκ Μπλοκ. Ο πρόλογος του Ολιβιέ Ντεμύ Ντυμουλαίν, στην ελληνική έκδοση. Το κείμενο του Μαρκ Μπλοκ Ψευδείς ειδήσεις σε καιρό πολέμου: Σκέψεις ενός ιστορικού κυκλοφορεί, αυτές τις μέρες, σε μετάφραση Άννυς Σπυράκου, από τις εκδόσεις Επέκεινα. Δημοσιεύουμε αποσπάσματα από τον πρόλογο της ελληνικής έκδοσης, που έγραψε ο ιστορικός Olivier Lévy-Dumoulin, για το ιδιαίτερο και σημαντικό αυτό έργο, που γράφει ο Μπλοκ το 1921, δεκαοχτώ μόνο μήνες μετά την αποστράτευσή του· ένα έργο στο οποίο ο ιστορικός ανασυνθέτει την εμπειρία του ως μάχιμου στρατιώτη, για να τη μετατρέψει σε αντικείμενο επιστημονικής μελέτης.
