Δημήτρης Σιούφας
O Tσιριγώτης ως ΔΣ της HIC και ως επενδυτής στην ελληνική οικονομία και ως επιχειρηματίας, το τότε καλοκαίρι των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, είχε 13 συναντήσεις με τον τότε υπουργό ανάπτυξης Δημήτρη Σιούφα που ήταν της Κυβέρνησης και της Πρωθυπουργίας της ΝΔ και του Κώστα Καραμανλή τότε. Αφού είχαν πρόσφατα κερδίσει τις εκλογές τον Μάρτιο του 2004 από τον απλό λαό! Ο Τσιριγώτης τους παρουσίασε τα επενδυτικά σχέδια που συζητήθηκαν στην Φρανκφούρτη και στα κεντρικά γραφεία-κτήριο της HIC και από τα στελέχη της επενδυτικής & ΜΜΕ μεγάλης εταιρείας και από τα άλλα μέλη του ΔΣ στην Γερμανία.... Και στην Ζυρίχη από την κεντρική έδρα της συνεταίρου ελβετικής τράπεζας UBS BANK της Ελβετίας. Ο Τσιριγώτης του έδειξε το business plan και το καταστατικό της HIC τότε. Και απαίτησε για να μπούν στην Ελλάδα από τον υπουργό ανάπτυξης και για να έρθουν 500.000.000 Ευρώ από την Φρανκφούρτη για επενδυτικούς στρατηγικούς στόχος της ελληνικής οικονομίας και κλάδους παραγωγής και αγοράς μετοχών blue chips στο ΧΑΑ.... Nα έχει ευνοϊκή και φιλική αντιμετώπιση η HIC και ως ΔΣ αυτής ο ίδιος ο Γιάννης Τσιριγώτης τότε!... Συζητήθηκε η συμμετοχή της HIC αγωγό South Stream του Πούτιν της Μόσχας στην Θράκη και στην Βόρεια Ελλάδα δια μέσω Βουλγαρίας.... Η HIC διεκδικούσε μεγάλο μερίδιο ιδιοκτησίας του πετρελαιαγωγού και φυσικού αερίου της Gazprom της Ρωσίας στο ελληνικό έδαφος.... Επίσης ήθελε η HIC δια μέσω του Τσιριγώτη στην Αθήνα να εξαγοραστούν τα χρυσορυχεία Χαλκιδικής στην Ολυμπιάδα της Βόρειας Ελλάδος 100% με ιδιωτικοποίηση άμεση από το ΤΑΙΠΕΔ του δημοσίου. Επίσης αναπτύχθηκε το ενδιαφέρον πώλησης του ελληνικού κράτους προς τον επιχειρηματία και ΔΣ Τσιριγώτη του ξενοδοχειακού συγκροτήματος της Βουλιαγμένης και της Γλυφάδας στα νότια παραθαλάσσια προάστια της πρωτεύουσας της Ελλάδος, δηλαδή, της Αθήνας. Άρα δηλαδή, του Αστήρ Παλλάς Βουλιαγμένης δια μέσω ΧΑΑ για εξαγορά 100% εκτός βέβαια από το κομμάτι ΝΑΥΣΙΚΑ της εκκλησίας της Ελλάδος που είναι ιδιοκτήτης!.... Ο Σιούφας, οι σύμβουλοι στην διαπραγμάτευση του 4ου ορόφου του υπουργείου ανάπτυξης με τον επιχειρηματία-μεγαλοεπενδυτή ομογενή Τσιριγώτη Γιάννη είχαν μεγάλο σεβασμό στο πρόσωπό του και συμφώνησαν σε όλα όσα αυτός τους επέβαλε στο τραπέζι των αποφάσεων με την ελληνική κυβέρνηση.... Εκτός από την φορολόγηση της HIC στην Ελλάδα σε όλο το τζίρο και σε όλους τους λογιστικούς της ισολογισμούς κάθε ετήσιας χρήσης στο πάγιο 10% στην εφορία του ελληνικού δημοσίου.... Επιδέχθηκε και κονδύλι ΕΣΠΑ από την ΕΕ υπέρ της HIC και της τάξεως των 50.000.000 Ευρώ για 2 χρόνια με πρόταση του Δημήτρη Σιούφα.... Που αυτό θα εισπραττόταν αμέσως με τις πρώτες επενδυτικές και επιχειρηματικές επιτυχίες και δράσεις του Τσιριγώτη και αφού πραγματοποιήθηκαν οι όλες κινήσεις εντός της Ελλάδος της HIC τοποθετώντας το κεφάλαιό της.... Επίσης για κάθε εργαζόμενο που θα προσλάβανε ο Τσιριγώτης ως ΔΣ της HIC και στις θυγατρικές εταιρείες & ΜΜΕ και των άλλων επενδυτικών δράσεων του ομίλου του θα επιδοτούνταν από τον ΟΑΕΔ με το 80% του κατώτατου μισθού των 756 Ευρώ/μήνα τουλάχιστον για την εταιρεία.... Οπότε η HIC θα είχε κόστος προσωπικού μόνο στο 20% του κατώτατου μισθού ανά υπάλληλου... Διαβεβαιώθηκε στον Τσιριγώτη ότι θα παρακαμφθεί η γραφειοκρατία και θα είναι φιλική η κυβέρνηση Καραμανλή προς αυτόν ως επιχειρηματία επειδή δεν ξεχνά ότι βοήθησε να ανέβει η ΝΔ με την φοιτητική εφημερίδα την παναθηναϊκή του και με την ονομασία Yellow Journal.... O υπουργός Σιούφας διαβεβαίωσε τον Τσιριγώτη ότι το πολιτικό περιβάλλον στην Ελλάδα είναι σταθερό για επενδύσεις και ότι κανείς άλλος δεν θα έπαιρνε τις επιχειρηματικές βλέψεις και διεκδικήσεις που συμφωνήθηκαν στις συναντήσεις του μαζί του στο συγκεκριμένο υπουργείο ανάπτυξης... Δηλαδή, οι ανταγωνιστές και τρίτοι ενδιαφερόμενοι θα αποκλείονταν οριστικά... Oι όλες οι επενδύσεις εντός της Ελλάδος για την HIC θα γινόντουσαν με τον νόμο του FAST TRUCK! Όλα είχαν προ συμφωνηθεί και τετελεσμένα ήταν να γίνουν πράξη όσα αποφασίστηκαν στο υπουργείο ανάπτυξης, τότε το καλοκαίρι του 2004, με τον Γιάννη Τσιριγώτη.... Ο Σιούφας ξαναείδε τον Τσιριγώτη ως ανταποκριτή-ρεπόρτερ Ελλάδος για το ομογενειακό κανάλι Φρανκφούρτης "4 Εποχές", μετά από χρόνια, και δηλαδή τον Αύγουστο του 2009. Στην απονομή Βραβείου Δημοσιογραφίας "Ελένης Βλάχου" της γερμανικής πρεσβείας!.... Που ως ρεπόρτερ, ο Τσιριγώτης ξαναείδε τον γνωστό του Σιούφα στην εκδήλωση αυτή τότε και που την κάλυψε δημοσιογραφικά! Όταν ερχόταν με την Μερσεντές Α-160 την μαύρη ο Τσιριγώτης του έδιναν οι υπάλληλοι πάντα μια καλή θέση πάρκινγκ εντός του γκαράζ του υπουργείου ανάπτυξης της Αθήνας!.... Όλοι ήσαν ευγενικοί και πρόθυμοι για να τον υποδεχθούν και είσαν ενήμεροι για τον ρόλο του ως ΔΣ της HIC, του Τσιριγώτη Γιάννη, τότε, το καλοκαίρι του 2004. Μετά από χρόνια αποδείχτηκε ο βρωμερός λαμογέ ρόλος του Δημήτρη Σιούφα με τους μαφιόζικους μεθόδους μηχανισμού και εκβιασμού απλών πολιτών και με τις εισπρακτικές του εταιρείες υπέρ τραπεζών.... Και εισβάρος δανειοληπτών και του καταναλωτή Έλληνα!....
Μέγαρο Μαξίμου Αθηνών
Κώστας Καραμανλής
Έχει αποδειχτεί ότι δεν γίνονται ουσιαστικές επενδύσεις στην χώρα μας παρά μόνον λαμόγια και απατεώνες και αυτοί οι μαφιόζοι διεθνούς εμβέλειας και λαθρεμπορίων πάσης φύσεως και άλλων παράνομων ενεργειών και πλουτισμού μαύρου χρήματος ενδιαφέρονται ουσιαστικά να αγοράσουν ακίνητα και γή, και μετοχές στο ΧΑΑ και κρατικά ελληνικά ομόλογα, ή να κάνουν επενδύσεις βιτρίνας επιχειρηματικά σε όλους τους κλάδους της ελληνικής οικονομίας. Άλλοι είναι οι Σεΐχηδες-Πρίγκιπες που χρηματοδοτούν την Τσιχάντ και την Αλ Καίντα και την Ταλιμπάν, όπως είναι για παράδειγμα ο πράσινος πρίγκιπς του Κατάρ που σχεδόν αγοράζει τα πάντα τζάμπα από το ελληνικό δημόσιο. Και είναι αυτός που προωθεί οικονομικά την ISIS διεθνώς!
«Η Ελλάδα αυτήν τη στιγμή κατατάσσεται 163η σε 173 χώρες όσον αφορά στη συνδρομή των επενδύσεων στο ΑΕΠ», τονίζει ο πρώην σύμβουλος της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας Ζαφείρης Τζαννάτος, ο οποίος σε συνέντευξη στο naftemporiki.gr (2ο μέρος) αναλύει την ελληνική περίπτωση ως προς το χρέος, τις ιδιωτικοποιήσεις, τους φόρους, τις δαπάνες και τις απολύσεις στο δημόσιο.
1ο μέρος: Τι (δεν) πετυχαίνει το ελληνικό πρόγραμμαΥιοθετείτε την άποψη που θέλει την πολιτική στον δημόσιο τομέα, πριν και κατά τη διάρκεια της κρίσης, να έχει λειτουργήσει σε βάρος του ιδιωτικού τομέα;
Συμφωνώ απόλυτα. Όπως επισήμαινε και η αξιολόγηση του ΔΝΤ τον Ιούνιο του 2013, ενώ έχουν ληφθεί τόσα άλλα μέτρα τα οποία έχουν επιβαρύνει τον ιδιωτικό και τον κοινωνικό τομέα, «οι αρχές δεν έχουν οριστικοποιήσει ακόμη τα σχέδια για τη μείωση του προσωπικού». Από τις προγραμματισμένες απολύσεις 15.000 εργαζομένων του δημόσιου τομέα το 2012 και άλλων 150.000 την περίοδο 2013-2015, οι πρώτες 4.000 υλοποιήθηκαν μόλις το περασμένο καλοκαίρι και εστίασαν σχεδόν αποκλειστικά στο προσωπικό της δημόσιας ραδιοφωνίας, την ΕΡΤ, που κατά καιρούς απέκλινε από τις πολιτικά ορθές πρακτικές. Η αύξηση της ανεργίας προήλθε σχεδόν αποκλειστικά από τον ιδιωτικό τομέα. Οι πελατειακές σχέσεις και ο νεποτισμός δεν πεθαίνουν εύκολα.
Είπε στο naftemporiki.gr
- Τη στιγμή που ξέσπασε η τρέχουσα κρίση, η Ελλάδα βρισκόταν στις 30 πρώτες χώρες στον κόσμο, όσον αφορά στο κατά κεφαλήν εισόδημα, αλλά ήταν μόνο 96η όσον αφορά στην ανταγωνιστικότητα.
- Μαζί με τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά, το μεγάλο πρόβλημα είναι οι πολυάριθμες προσοδοθηρικές ομάδες που περιορίζουν τον ανταγωνισμό.
- Το 2000 το κόστος δημιουργίας μιας επιχείρησης στην Ελλάδα ήταν 15.500 δολάρια έναντι 7.800 δολαρίων στην Ευρώπη.
- Από το 1970 έως το 2007 η απασχόληση αυξήθηκε κατά 31% στον ιδιωτικό τομέα και κατά 150% στον δημόσιο τομέα.
- Στις ΔΕΚΟ οφείλεται η κακή φήμη της Ελλάδας.
- Υπάρχουν μορφές ιδιωτικοποίησης οι οποίες δεν έχουν ληφθεί υπόψη στην Ελλάδα.
- Πολλοί ξένοι εν δυνάμει επενδυτές μεταφέρουν με απογοήτευση την εμπειρία τους.
- Η αναβολή της ημερομηνίας (από το 2020 στο 2022) για τη βιωσιμότητα του χρέους δεν στέλνει θετικό μήνυμα στις αγορές.
- Γραφειοκρατία, δωροδοκίες και παράνομες πληρωμές στους υπαλλήλους φορολογούν επιπροσθέτως τον ιδιωτικό τομέα.
- Χρειάζονται λιγότεροι φόροι και λιγότερες δαπάνες αλλά με κριτήρια.
- Οι ελληνικές τράπεζες παραμένουν υποκεφαλαιοποιημένες.
- Η αξία των ελληνικών εξαγωγών είναι μικρή ώστε να ενισχύσει ουσιαστικά τη συνολική ζήτηση.
- Η οικονομία δεν μπορεί να συρρικνώνεται για πάντα, αλλά αυτό ισοδυναμεί με προσευχή.
Ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης αποτιμά το κόστος της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς στην Ελλάδα στο 15% του ΑΕΠ. Η διαφθορά κοστίζει 29 δις ανά έτος και η γραφειοκρατία προσθέτει ακόμη 14 δις. Συγκριτικά, η προσπάθεια για πρόσθετα έσοδα από την άμεση και έμμεση φορολόγηση, που βάζει φρένο στην ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα, αναμένεται να αποδώσει λιγότερο από 2% τη διετία 2013-14. Η Ελλάδα δεν είναι χώρα υψηλού κόστους εργασίας επειδή οι εργαζόμενοι δεν είναι παραγωγικοί. Η Ελλάδα είναι υψηλού κόστους οικονομία λόγω της γραφειοκρατίας και διαφθοράς.
Τη στιγμή που ξέσπασε η τρέχουσα κρίση, η Ελλάδα βρισκόταν στις 30 πρώτες χώρες στον κόσμο, όσον αφορά στο κατά κεφαλήν εισόδημα, αλλά ήταν μόνο 96η όσον αφορά στην ανταγωνιστικότητα. Η Ελλάδα παραμένει στις δέκα τελευταίες χώρες που υστερούν στον Δείκτη της Παγκοσμιοποίησης -και σε αυτές τις χώρες περιλαμβάνονται το Ιράν, η Βενεζουέλα, η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, η Ουρουγουάη, η Αργεντινή, η Συρία και το Ουζμπεκιστάν.
Σε σύγκριση με τη μέση ευρωπαϊκή χώρα, η Ελλάδα έχει έναν ιδιαίτερα μεγάλο αριθμό υποχρεωτικών διαδικασιών στον ιδιωτικό τομέα, όπου εμπλέκεται το κράτος. Το μεγάλο πρόβλημα είναι οι πολυάριθμες προσοδοθηρικές ομάδες που περιορίζουν τον ανταγωνισμό στις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών σε συνδυασμό με τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά. Το γεγονός ότι μειώθηκαν οι μισθοί με την εσωτερική υποτίμηση αλλά όχι και οι τιμές σε ανάλογο βαθμό συνεπάγεται ότι το «κράτος δικαίου» δεν ισχύει για τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ. Οι νόμοι δεν εξυπηρετούν τα ευρύτερα συμφέροντα της κοινωνίας. Η λογοδοσία είναι χαμηλή και υπονομεύει τις προοπτικές ανάπτυξης. Το άνισο παιχνίδι εμποδίζει την ανταγωνιστική λειτουργία των ιδιωτικών αγορών και προστίθεται στον μεγάλο διοικητικό φόρτο που επιβάλλεται από την κυβέρνηση. Παράλληλα, ένα αναποτελεσματικό σύστημα οικονομικής δικαιοσύνης θέτει σημαντικά εμπόδια στις επενδύσεις.
Οι δαπάνες που σχετίζονται με αυτές τις διαδικασίες έχουν εκτιμηθεί ως πολύ υψηλές. Για παράδειγμα, το κόστος εκκίνησης μιας επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Ελλάδα ήταν 15.500 δολάρια σε σύγκριση με 7.800 δολάρια στην Ευρώπη στην αρχή της δεκαετίας του 2000, ενώ οι υποχρεωτικές διαδικασίες για την καταχώρηση μιας ανώνυμης εταιρείας ήταν στην Ελλάδα 37 ημέρες, έναντι μόλις 3 στη Δανία, 6 στο Ηνωμένο Βασίλειο και 10 στη Γερμανία. Το εκτιμώμενο συνολικό διοικητικό βάρος υπολογίζεται μεταξύ 5,4% και 6,8% του ΑΕΠ το 2003, που αντιστοιχεί στη συνέχεια μεταξύ 8,3 και 10,6 δις δολάρια. Αυτό είναι περισσότερο από ό,τι απαιτείται σήμερα για να εξαλειφθεί το πρωτογενές έλλειμμα, να τεθούν οι οικονομικές δυνάμεις σε κίνηση με στόχο την ανάπτυξη και να καταστεί βιώσιμο το χρέος.
Πώς σχολιάζετε την ανάλυση σύμφωνα με την οποία στην Ελλάδα όσο περισσότερες είναι οι απολύσεις στο δημόσιο, τόσο μεγαλύτερη είναι η ύφεση στην πραγματική οικονομία;
Ο καθηγητής κ. Ζαφείρης Τζαννάτος ήταν επικεφαλής της ομάδας που σχεδίασε το πρόγραμμα για την απασχόληση και τον κοινωνικό τομέα του τότε μεγαλύτερου πακέτου διάσωσης στην ιστορία, της Νότιας Κορέας, το 1997. Είναι πρώην πρόεδρος της Οικονομικής Σχολής του Αμερικανικού Πανεπιστημίου της Βηρυττού και έχει διατελέσει ανώτερος σύμβουλος του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας, της Παγκόσμιας Τράπεζας και των κυβερνήσεων του Λιβάνου και των Εμιράτων.
Είναι κοινός τόπος ότι η απόλυση των μη παραγωγικών εργαζομένων αυξάνει την παραγωγικότητα και δίνει ώθηση στην οικονομική ανάπτυξη. Αυτό ισχύει για κάθε τομέα, δημόσιο ή ιδιωτικό. Ωστόσο, αυτό ισχύει ιδιαίτερα στην περίπτωση των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα, οι μισθοί των οποίων καταβάλλονται μέσω των φόρων οι οποίοι επηρεάζουν αρνητικά τις επιδόσεις του ιδιωτικού τομέα. Η διατήρηση πλεονάζοντος προσωπικού στον δημόσιο τομέα «χτυπά» δύο φορές την οικονομία.
Πρέπει, ωστόσο, να γίνει διάκριση του δημόσιου τομέα μεταξύ της κεντρικής διοίκησης και των κρατικών επιχειρήσεων. Η δημόσια διοίκηση, ακόμη και πολλές κοινωνικές υπηρεσίες, είναι σίγουρα υπερμεγέθης. Για παράδειγμα, τη στιγμή που άρχισε η κρίση, το 20% των τμημάτων στον δημόσιο τομέα είχε μόνο έναν υπάλληλο. Αυτά τα τμήματα, μαζί με εκείνα που είχαν δύο υπαλλήλους (τον διευθυντή και ενδεχομένως έναν ή μία γραμματέα), αντιπροσώπευαν το 1/3 του συνόλου των τμημάτων. Είναι σαφές εδώ ότι προσλήψεις γίνονται σε θέσεις που δημιουργούνται από την πολιτική «ανάγκη» απασχόλησης και προώθησης των ημετέρων, φίλων και συγγενών. Ωστόσο, η δημόσια διοίκηση και οι κοινωνικές υπηρεσίες διαδραματίζουν επίσης ζωτικό ρόλο στη λειτουργία των υποθέσεων του κράτους και προσφέρουν εκπαίδευση, υγεία και κοινωνικές υπηρεσίες στους πολίτες. Θα πρέπει κανείς να είναι προσεκτικός προτού αποφασίσει ποιον τομέα θα συρρικνώσει και ποιον υπάλληλο θα απολύσει. Η αξιολόγηση των μεταρρυθμίσεων στον δημόσιο τομέα και οι σωστές απολύσεις πρέπει να γίνονται βάσει προγράμματος βασισμένου σε τρεις εμπεριστατωμένες εκθέσεις: οικονομικές, θεσμικές και λειτουργικές. Οι αναπτυγμένες χώρες διενεργούν τέτοιες μελέτες πριν προβούν σε μεταρρυθμίσεις. Η Ελλάδα υστερεί σε αυτόν τον τομέα ακόμη και τώρα, ενώ έχει ένα μεγάλο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα στο άμεσο μέλλον.
Ωστόσο, το μεγάλο μέρος του προβλήματος στον δημόσιο τομέα έχει να κάνει με τις κρατικές επιχειρήσεις (ΔΕΚΟ), στις οποίες οφείλεται εν πολλοίς η κακή φήμη της Ελλάδας περί «τεμπέληδων, υπερπληρωμένων και πρόωρα συνταξιοδοτούμενων εργαζομένων». Από το 1970 έως το 2007 η απασχόληση αυξήθηκε κατά 31% στον ιδιωτικό τομέα και κατά 150% στον δημόσιο τομέα -η αύξηση προήλθε σχεδόν αποκλειστικά από τη δημιουργία θέσεων εργασίας με ιδιαίτερα προνομιακούς όρους στις ΔΕΚΟ. Οι ΔΕΚΟ δραστηριοποιούνται στους παραγωγικούς τομείς όπου δυνητικά ένας υγιής ιδιωτικός τομέας μπορεί να παράγει περισσότερο. Από την πλευρά του κόστους, οι ΔΕΚΟ στην Ελλάδα κατέληξαν να προσφέρουν πολλά, δαπανηρά και σε μεγάλο βαθμό αδικαιολόγητα προνόμια στους υπαλλήλους τους. Η Ελλάδα δεν χρειαζόταν την τρόικα για να αρχίσει να αντιμετωπίζει αυτό το ζήτημα. Είναι κάτι που έπρεπε να έχει συμβεί πριν από πολλά χρόνια. Και νομίζω ότι, με εξαίρεση εκείνους που ενδέχεται να θιγούν από τον εξορθολογισμό των κρατικών επιχειρήσεων, θα συμφωνήσει με αυτό η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων που εργάζεται σκληρά και αγωνίζεται να επιζήσει κάτω από επαχθείς συνθήκες.
Έτσι, παρά την ανησυχία ότι οι περικοπές στον δημόσιο τομέα θα συμβάλουν στην ύφεση, καταστέλλοντας την αγοραστική δύναμη των απολυθέντων εργαζομένων, το ζήτημα είναι αν οι εν λόγω εργαζόμενοι είναι παραγωγικοί και πώς αυτοί χρηματοδοτούνται. Ο εναλλακτικός τρόπος για να εξετάσουμε αυτό το θέμα είναι να δούμε αν υπάρχουν άλλες μορφές δημοσίων δαπανών που μπορεί να είναι πιο παραγωγικές. Η απάντηση σε αυτό είναι οι επενδύσεις με μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική ανταπόδοση, οι οποίες αποβλέπουν στη μείωση της διαφθοράς, στη δημιουργία χρήσιμων υποδομών και στην προστασία και στην ανάπτυξη του ανθρώπινου κεφαλαίου -για παράδειγμα, μέσω της βελτίωσης της εκπαίδευσης και της υγείας.
Οι ιδιωτικοποιήσεις μπορούν να βοηθήσουν σε αυτήν τη φάση την ελληνική οικονομία;
Οι ιδιωτικοποιήσεις στην Ελλάδα επικεντρώνονται αποκλειστικά στην πώληση περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου. Υπάρχουν όμως και άλλες μορφές ιδιωτικοποιήσεων οι οποίες δεν έχουν ληφθεί υπόψη, όπως η δημόσια ιδιοκτησία αλλά υπό ιδιωτικό management ή η εξωτερική ανάθεση ορισμένων δραστηριοτήτων του δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα. Αυτά θα πρέπει επίσης να εξεταστούν με την κατάλληλη προσοχή.
Σε κάθε περίπτωση, προκειμένου μία ιδιωτικοποίηση να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα, θα πρέπει το περιουσιακό στοιχείο να χορηγηθεί με διαφανή τρόπο στον πλειοδότη. Πολλοί ξένοι επενδυτές μου έχουν πει ότι στην Ελλάδα δεν είναι πάντα σαφές τι πρόκειται να αγοραστεί και υπό ποιες προϋποθέσεις, ενώ η διαδικασία διαρκεί χρόνια. Κάποιοι από αυτούς πρόσθεσαν ότι μετά από μακρές διαπραγματεύσεις και μετά από αλλεπάλληλες προσφορές, στο τέλος η αγορά έγινε από «τοπικούς επενδυτές».
Η ιδιωτικοποίηση θα πρέπει να είναι διαφανής, ώστε να έχει αποτέλεσμα. Αυτό που παρατηρεί κανείς σήμερα είναι ότι η ιδιωτικοποίηση αποτελεί ακόμη μία ουραγό στο πρόγραμμα προσαρμογής ενώ ήταν από τους λίγους όρους που συμπεριλήφθηκαν στο πρώτο μνημόνιο και θα έπρεπε να είχε προχωρήσει πιο γρήγορα. Η αρχική ευφορία γύρω από τον στόχο της άντλησης 45 δις μέχρι το 2015 έχει πλέον συμβιβαστεί με έναν στόχο της τάξης των 22 δις και σε μεγαλύτερο χρονικό ορίζοντα από ό, τι είχε αρχικά σχεδιαστεί. Στην πραγματικότητα, οι ιδιωτικοποιήσεις και η μείωση του μεγέθους του δημόσιου τομέα έπρεπε να ήταν στο επίκεντρο των μέτρων, αλλά δεν έχουν προωθηθεί όσο έπρεπε και το βάρος του προγράμματος έχει πέσει σε μεγάλο βαθμό στην αλόγιστη αύξηση της φορολόγησης και σε οριζόντιες μειώσεις στις κοινωνικές υπηρεσίες και παροχές. Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι πολύ στενά συνδεδεμένες με τη διαφθορά. Και το μέγεθος του δημόσιου τομέα είναι πολύ στενά συνδεδεμένo με τις πελατειακές σχέσεις και τον νεποτισμό. Το ένα ενισχύει το άλλο.
Επιτρέψτε μου να υπογραμμίσω ότι πολύ λίγοι επενδυτές, πλην των κερδοσκόπων, θα τοποθετήσουν χρήματα σε μια χώρα που είναι αφερέγγυα. Το ελληνικό χρέος εξακολουθεί να θεωρείται από τους περισσότερους, συμπεριλαμβανομένου και εμού, μη βιώσιμο. Η αναβολή της ημερομηνίας (από το 2020 στο 2022) κατά την οποία το ελληνικό χρέος προβλέπεται να καταστεί βιώσιμο από τους δανειστές της Ελλάδας δεν στέλνει θετικό μήνυμα στις αγορές. Και πολλοί, συμπεριλαμβανομένου και του ΟΟΣΑ, εκτιμούν ότι το 2022 αποτελεί αισιόδοξη εκτίμηση με βάση τα σημερινά δεδομένα.
Επενδύσεις στην πραγματική οικονομία υλοποιούνται όταν υπάρχουν εσωτερικές δυνατότητες για δανεισμό ή διαθέσιμα κεφάλαια τόσο σε τοπικό επίπεδο όσο και στο εξωτερικό. Οι δύο αυτές συνθήκες προϋποθέτουν ότι το σύντομο μέλλον δεν υπόσχεται πολλά. Παρατηρείτε ότι αναφέρομαι σε επενδύσεις στην πραγματική οικονομία και όχι σε επενδύσεις στο χρηματιστήριο ή σε κρατικά ομόλογα. Γνωρίζουμε καλά πλέον, τουλάχιστον από την οικονομική κρίση του 2008, ότι δεν πρέπει να συγχέουμε τις χρηματοοικονομικές και τις κερδοσκοπικές επενδύσεις με εκείνες οι οποίες γίνονται στην πραγματική οικονομία που βοηθούν στην αύξηση της παραγωγής και στη μείωση της ανεργίας.
Οι συνθήκες για δανεισμό από τράπεζες για άμεσες επενδύσεις δεν είναι ακόμη ευνοικές. Το πρώτο προαπαιτούμενο το οποίο μου έρχεται στο μυαλό είναι η ανάκαμψη των προσδοκιών, η οποία θα προκύψει μηχανικά στο μέλλον. Αν και η χρονική στιγμή είναι υπό συζήτηση, η οικονομία δεν μπορεί να συρρικνώνεται για πάντα. Αυτό όμως ισοδυναμεί με προσευχή.
Το δεύτερο προαπαιτούμενο δεν υπάρχει ακόμη. Έστω και αν υποθέσουμε ότι δεν θα υπάρχει πολιτική αστάθεια λόγω της εύθραυστης κυβερνητικής πλειοψηφίας στο κοινοβούλιο, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το απρόβλεπτο της φύσης και του μεγέθους της μελλοντικής οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης, για παράδειγμα, όσον αφορά στις αλλαγές στα κίνητρα και στη φορολόγηση, στην έλλειψη διαφάνειας και στην ελλιπή εφαρμογή. Αυτά δεν αποτελούν πρόβλημα για τους κερδοσκόπους που εκμεταλλεύονται ακριβώς αυτά τα κενά, αλλά απωθούν τους επενδυτές στους παραγωγικούς τομείς οι οποίοι αποβλέπουν σε μακροχρόνια κέρδη και όχι στις συγκυριακές ευκαιρίες της στιγμής.
Τα ευεργετικά αποτελέσματα από τις επενδυσεις δεν προέρχονται μόνα τους από την αύξηση της παραγωγής. Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Η άλλη πλευρά είναι να υπάρχει πραγματική ζήτηση για τα προϊόντα, τόσο στην εγχώρια αγορά όσο και στο εξωτερικό. Η εσωτερική αγορά παραμένει υποτονική μετά από τη μείωση των διαθέσιμων εισοδημάτων κατά 40% από την αρχή της κρίσης. Ακόμη και όταν η οικονομική ανάπτυξη στην Ευρώπη (που είναι ο κύριος εμπορικός εταίρος μας) επανέλθει σε εύρωστα επίπεδα, ακόμη και αν οι εξαγωγές μας αυξηθούν με γρήγορους ρυθμούς, η αξία των ελληνικών εξαγωγών είναι μικρή ώστε να ενισχύσει κατά πολύ τη συνολική ζήτηση.
Όσον αφορά τις εγχώριες πιστωτικές προοπτικές, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος δήλωσε πολύ πρόσφατα ότι οι δυνατότητες των τραπεζών να δανείζουν περισσότερο «παραμένουν περιορισμένες» στον βραχυπρόθεσμο ορίζοντα. Με άλλα λόγια, οι τράπεζες δεν έχουν τη δυνατότητα να δανείσουν στον βαθμό που χρειάζεται για να συμβάλλουν δραστικά στην έξοδο από την κρίση. Παραμένουν υποκεφαλαιοποιημένες, δεδομένης της απώλειας των καταθέσεων (90 δις μεταξύ 2009 και 2012), του «κουρέματος» στο οποίο υποβλήθηκαν στο πλαίσιο του PSI και της αύξησης των «κόκκινων δανείων», που -όπως είπε και ο διοικητής της ΤτΕ- έχουν φτάσει στο 30%.
Ποια βήματα θεωρείτε ότι πρέπει να γίνουν στην Ελλάδα σε επίπεδο αναδιάρθρωσης της παραγωγικής βάσης;
Ένα βήμα που δεν πρέπει να γίνει είναι να αποχωρήσει η Ελλάδα από την ΕΕ ή το ευρώ. Ακόμη και τα πολιτικά κόμματα που αρχικά διατύπωναν αντίστοιχες προτάσεις κατά την έναρξη της κρίσης, σήμερα έχουν αλλάξει θέση. Η πλειοψηφία των Ελλήνων επιθυμεί να παραμείνει στη ζώνη του ευρώ. Εάν η Ελλάδα εξέλθει από την Ευρώπη, κινδυνεύει να μετατραπεί σε χώρα όπως εκείνες που κάποτε αποτελούσαν τον λεγόμενο Τρίτο Δρόμο (Κούβα, Λιβύη, Συρία, Γιουγκοσλαβία, Βόρεια Κορέα κ.ο.κ.). Και ορισμένοι πολιτικοί μας φλέρταραν με αυτό το μοντέλο στο πρόσφατο παρελθόν. Ευτυχώς αυτό το αποφύγαμε και μπήκαμε -και είμαστε ακόμη- στην Ευρώπη. Παρενθετικά, ήταν ξεκάθαρο από την αρχή της κρίσης ότι οι εταίροι του ευρώ δεν ήθελαν (τότε) την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Αυτό γίνεται σαφές από τη συμφωνία τους να παρέχουν τεράστια ποσά με δικό τους κόστος, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα τείχος προστασίας για την αποτροπή των επιπτώσεων μιας ελληνικής χρεοκοπίας ιδιαίτερα στις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, ουσιαστικά δηλαδή στην Ευρωζώνη.
Υπάρχουν δύο σημαντικά «κανάλια» που θέτουν σε κίνηση τον ενάρετο κύκλο της οικονομικής μεγέθυνσης: επενδύσεις και καλή διακυβέρνηση. Όσον αφορά στη συνδρομή των επενδύσεων στο ΑΕΠ, η Ελλάδα αυτήν τη στιγμή κατατάσσεται 163η σε 173 χώρες, δηλαδή χαμηλότερα και από το Μάλι, τη Γουατεμάλα, το Ελ Σαλβαδόρ, τη Σιέρα Λεόνε και την Ακτή Ελεφαντοστού. Και οι δέκα χώρες που βρίσκονται κάτω από την Ελλάδα είναι κατά βάση χώρες της υποσαχάριας Αφρικής. Και όσον αφορά στη διακυβέρνηση, είμαστε στην τελευταία θέση στην Ευρώπη -πίσω και από τη Βουλγαρία.
Με έναν αναιμικό δημόσιο τομέα που δεν μπορεί να συμβάλλει δυναμικά στην ανάπτυξη λόγω της δημοσιονομικής προσαρμογής και με μία υποτονική εγχώρια αγορά, θα πρέπει να γίνει μεγάλη προσπάθεια για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, μεταξύ άλλων και στον χώρο της ιδιωτικοποίησης. Από την άλλη πλευρά, δεν υπάρχει υποκατάστατο για έναν δυναμικό εγχώριο ιδιωτικό τομέα, ο οποίος στην Ελλάδα έχει επιβαρυνθεί εδώ και χρόνια από αδιαφανείς διαδικασίες και ελέγχους. Η γραφειοκρατία και οι δωροδοκίες φορολογούν πρόσθετα τον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος εξακολουθεί να βασίζεται σε οικονομικές προσόδους που πηγάζουν από διάφορα μέσα, αντί να βασίζεται σε υγιή ανταγωνισμό. Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι έχουν μειωθεί οι μισθοί κατά πολύ, αλλά δεν έχουν μειωθεί -ή έχουν μειωθεί πολύ λίγο- οι τιμές.
Επιπλέον, πρέπει να υπάρξει μια επανεξέταση της προσέγγισης για την αύξηση των φόρων σε σχέση με τις περικοπές των δαπανών. Από τώρα το πρόγραμμα πρέπει να βασιστεί λιγότερο στην αύξηση των φόρων και περισσότερο στη μείωση των κρατικών δαπανών. Ο υπουργός Οικονομικών είπε πρόσφατα ότι δεν θα υπάρξουν επιπρόσθετοι φόροι και πως οι αριθμοί του προβλέπουν αύξηση των φόρων κατά λιγότερο από 1% έως το 2015. Αυτή είναι μια ευπρόσδεκτη αντιστροφή από τα προβλεπόμενα στο Μνημόνιο 1.
Ως συμπέρασμα, οι δαπάνες θα πρέπει να μειωθούν, αν και -όπως έχει επισημάνει πρόσφατα και το ΔΝΤ- η μείωση των κρατικών δαπανών έχει περισσότερες αρνητικές συνέπειες από ό,τι θεωρείτο μέχρι σήμερα. Με άλλα λόγια, στην απόκρυφη γλώσσα των οικονομολόγων, οι «δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές» (η αναλογική επίπτωση της μείωσης των κρατικών δαπανών στην πραγματική οικονομία) είναι υψηλότεροι απ’ ό,τι πιστεύαμε, με αποτέλεσμα μία βαθύτερη ύφεση από τις αρχικές αισιόδοξες προβλέψεις.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, οι περικοπές δαπανών δεν πρέπει να μειώσουν τις δημόσιες επενδύσεις σε περιοχές με υψηλές οικονομικές αποδόσεις και δικαιολογημένες κοινωνικές δαπάνες. Με άλλα λόγια, οι περικοπές των δαπανών δεν θα πρέπει να είναι αδιάκριτες, αλλά να προσπαθήσουν να εξαλείψουν υπεράριθμο προσωπικό στον δημόσιο τομέα (κυρίως στις ΔΕΚΟ), να περιορίσουν τους μισθούς και τις συντάξεις των ελίτ του δημόσιου τομέα, να διατηρήσουν τις δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες σε αποδεκτό επίπεδο και να εξαλείψουν την απάτη και την κατάχρηση των κοινωνικών δαπανών και παροχών.
Είναι παρήγορο να ακούει κανείς, έστω και καθυστερημένα, αυτό που δήλωσε πρόσφατα ο επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ στην Ελλάδα Πολ Τόμσεν: «Η Ελλάδα εξακολουθεί να χρειάζεται περαιτέρω εξοικονόμηση πόρων για την επίτευξη των στόχων της δημοσιονομικής διάσωσης. Δεν πρέπει να εφαρμόσει οριζόντια μέτρα. Θα πρέπει να επικεντρωθεί σε ‘αδικαιολόγητες σπατάλες’». Αν αυτό είχε εφαρμοστεί από το Μνομόνιο 1 και είχαν αποφευχθεί τα -εύκολα να εφαρμοστούν- «οριζόντια μέτρα», η Ελλάδα θα ήταν σήμερα σε πολύ καλύτερη θέση.
Δεν είναι τόσο το μέγεθος των περικοπών δαπανών που προκαλεί προβλήματα. Κυρίως είναι ο αδιάκριτος χαρακτήρας τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Παγκόσμια Τράπεζα απαιτεί (τουλάχιστον σε επίπεδο αρχής και καλής πρακτικής) οι περικοπές στις δημόσιες δαπάνες να βασίζονται σε εμπεριστατωμένες οικονομικές, θεσμικές και λειτουργικές εκθέσεις με ανάλυση των κοινωνικών επιπτώσεων. Μετά από πέντε χρόνια, ανάλογες μελέτες πάνω στη βάση της συγκεκριμένης προσέγγισης και πρακτικής παραμένουν περισσότερο επιθυμητές παρά εφικτές στην Ελλάδα.
Διαβάστε αύριο το 3ο μέρος: Ανεργία, κοινωνική πολιτική, ευρύτερες προοπτικές
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΩΣΤΟΥΛΑΣvkost@naftemporiki.gr
Γκρίνσπαν: Αναπόφευκτη η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ
«Ποιος θα της παράσχει περαιτέρω δάνεια;»
Ο κ. Γκρίνσπαν τόνισε, απαντώντας σε ερωτήματα του BBC, ότι αδυνατεί να δει ποιος θα ήταν διατεθειμένος να παράσχει περαιτέρω δάνεια για τη στήριξη της ελληνικής οικονομίας.
Όπως επισημαίνεται στο ίδιο δημοσίευμα, η Ελλάδα επιθυμεί να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους στήριξής της, ωστόσο ο κ. Γκρίνσπαν δήλωσε ότι δεν θεωρεί πως το ζήτημα θα διευθετηθεί «δίχως η Ελλάδα να αποχωρήσει από την Ευρωζώνη».
Ο κ. Γκρίνσπαν, πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ από το 1987 έως το 2006, σημείωσε ότι πιστεύει πως η Ελλάδα «τελικά θα φύγει. Δεν πιστεύω ότι βοηθά τους ίδιους ή την υπόλοιπη Ευρωζώνη. Πιστεύω ότι είναι θέμα χρόνου έως ότου όλοι αναγνωρίσουν ότι ο χωρισμός είναι η καλύτερη στρατηγική.
»Το πρόβλημα έγκειται στο ότι δεν υπάρχει κανείς τρόπος ώστε να αντιληφθώ, πώς θα συνεχιστεί το ευρώ, εκτός και αν όλα τα μέλη της ευρωζώνης ενοποιηθούν πολιτικά - για την ακρίβεια ούτε καν μόνον η δημοσιονομική ενοποίηση αρκεί», ανέφερε ο κ. Γκρίνσπαν.
«Όλα τα χαρτιά βρίσκονται στα χέρια των μελών της Ευρωζώνης», συνέχισε. Χαρακτήρισε μάλιστα τη διατήρηση της ενότητας της 19μελούς Ευρωζώνης «ως αφόρητη πίεση σε καθένα από τα μέλη της».
Ο κ. Γκρίνσπαν έκανε τέλος λόγο για κίνδυνο ακόμη μεγαλύτερης αποδιάρθρωσης της Ευρωζώνης, με υποχρεωτική ή οικειοθελή αποχώρηση και άλλων νοτιοευρωπαϊκών χωρών από το κοινό νόμισμα.
ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ ΕΡΕΥΝΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
Επίθεση στα δικηγορικά
γραφεία των υιών Σιούφα
Οι δράστες, όπως ανέφεραν πολίτες που βρέθηκαν μπροστά στο περιστατικό, ήταν περίπου είκοσι και φορούσαν μαύρα ρούχα και κουκούλες.
Έβγαλαν έξω τους εργαζόμενους και στη συνέχεια έσπασαν τα τζάμια των γραφείων και προκάλεσαν ζημιές και στον εσωτερικό τους χώρο.
Η εταιρία, ανάμεσα στις δραστηριότητε της οποίας εντάσσονται κατα πληροφορίες και οι εισπτρακτικές λειτουργίες, ανήκει στους υιούς του πρώην προέδρου της Βουλής, Δημήτρη Σιούφα.
Σε εξέλιξη βρίσκονται οι έρφευνες της αστυνομίας για τον εντοπισμό των δραστών
Το Πρώτο Θέμα και ο δημοσιογράφος Φρίξος Δρακοντίδης είχε κατ΄ επανάληψη αναφερθεί με ρεπορτάζ του στην εισπρακτική εταιρεία των υιών Σιούφα. Χαρακτηριστικό είναι το ρεπορτάζ που ακολουθεί>
Επίθεση από μπράβους δέχτηκε ο δημοσιογράφος του ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ Φρίξος Δρακοντίδης προσπαθώντας να κάνει ρεπορτάζ - Οι γιοι του πρώην υπουργού και πρώην προέδρου της Βουλής με 500 δικηγόρους-συνεργάτες είναι πρωταθλητές στους πλειστηριασμούς, την είσπραξη απαιτήσεων, τις διαταγές πληρωμής και τις διαδικασίες προσωποκράτησης
Νομική βιομηχανία σε κτίριο 8.000 τ.μ. με 500 εργαζομένους, ζωντανά… πιράνχας σε ενυδρείο και μαρμάρινα λιοντάρια, όπου για να μπεις και μόνο μέσα καλείσαι να πληρώσεις «εισιτήριο» 130 ευρώ, δημιούργησε η οικογένεια Σιούφα κερδίζοντας εκατομμύρια ευρώ ετησίως.
Η «κληρονομιά» που άφησε στα δύο του παιδιά, Γιώργο και Μάριο, ο πρώην υπουργός και πρώην πρόεδρος της Βουλής κ. Δημήτρης Σιούφας, πριν αποχωρήσει από τη Βουλή, ήταν μια... βιομηχανία. Και πιο συγκεκριμένα, μια νομική βιομηχανία, η οποία σήμερα διεκπεραιώνει όλη τη «βρόμικη» δουλειά των τραπεζών και των διαφόρων οργανισμών, δημόσιων και ιδιωτικών, που έχουν φεσωθεί από τους πελάτες τους. Δηλαδή εισπράττουν κάποιο μέρος από τα χρωστούμενα με πιέσεις ή, αν δεν πιάσουν τόπο οι πιέσεις, προχωρούν σε διαταγές πληρωμής, υποθηκεύσεις και στο τέλος πλειστηριασμούς.
Ο υιός Γιώργος Σιούφας την ημέρα του γάμου του με την Εύη Πανέρη. Μαζί με τον αδελφό του Μάριο και τη βοήθεια του πατέρα τους, μέσα σε λίγα χρόνια, σάρωσαν την αγορά των κόκκινων δανείων πραγματοποιώντας τζίρους πολλών εκατομμυρίων
Και επειδή καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, οι γιοι του βετεράνου πολιτικού, αξιοποιώντας την «κληρονομιά» του πατρός τους και υπό τη διεύθυνση της μητρός τους, κατάφεραν μέσα σε λίγα χρόνια να σαρώσουν σχεδόν το 90% όλης αυτής της αγοράς των κόκκινων δανείων, πραγματοποιώντας τζίρους πολλών εκατομμυρίων, αλλά και ετήσια κέρδη επίσης εκατομμυρίων.
Αυτή η νομική βιομηχανία, λοιπόν, στεγάζεται πλέον σε κτίριο 8.000 τ.μ. στον Ταύρο, που εξωτερικά μοιάζει με φρούριο από άποψης security, και απασχολεί πάνω από 500 άτομα για τη διεκπεραίωση των εκατοντάδων χιλιάδων φακέλων με τα κόκκινα δάνεια που τους παραδίδουν καθημερινά οι νομικές υπηρεσίες όλων των τραπεζών. Και ευτυχώς η περίπτωση των νομικών εργασιών δεν εμπίπτει στην Επιτροπή Ανταγωνισμού κι έτσι ουδείς μπορεί να κατηγορήσει τη νομική εταιρεία Σιούφας και Συνεργάτες για δεσπόζουσα θέση. Ετσι, ο ανταγωνισμός, ήτοι άλλα 10-15 δικηγορικά γραφεία που μπήκαν εκ των υστέρων στη συγκεκριμένη δουλειά, απλώς τρώνε τη σκόνη των Σιουφαίων. Ολα ξεκίνησαν μόλις πριν από μερικά χρόνια, όταν ο κ. Σιούφας ανέλαβε στην πρώτη κυβέρνηση Καραμανλή υπουργός Ανάπτυξης, έχοντας στην εποπτεία του κομμάτι της λειτουργίας των τραπεζών που είχε να κάνει με τα δικαιώματα πελάτη - καταναλωτή. Ο πρωτότοκος γιος του Γιώργος μόλις μερικούς μήνες πριν είχε πάρει την άδεια άσκησης δικηγόρου και είχε τη φαεινή ιδέα να ασχοληθεί με τους μπαταχτσήδες των τραπεζών (τότε δεν είχαμε κρίση και τους δανειολήπτες που δεν πλήρωναν τους αποκαλούσαν έτσι), αναλαμβάνοντας να βγάλει το φίδι από την τρύπα.
Το πώς όλες οι τράπεζες μυρίστηκαν ότι υπάρχει τέτοιο γραφείο κι άρχισαν να ξεφορτώνουν με φορτηγά τους φακέλους με τα ληξιπρόθεσμα δάνεια στο επί της οδού Ακαδημίας γραφείο του νεαρού Σιούφα είναι απορίας άξιον… Σημασία έχει ότι έπειτα από 6 μήνες λειτουργίας του γραφείου του ο νεαρός Σιούφας εμφανίζεται στα κιτάπια του Δικηγορικού Συλλόγου να έχει αμοιβές που δεν θα μπορούσε να ονειρευτεί ούτε το μεγαλύτερο και πιο φημισμένο δικηγορικό γραφείο της Αθήνας.
Εκτοτε οι δουλειές αυξάνονταν με γεωμετρική πρόοδο, όπως άλλλωστε και τα ακριβά ακίνητα της οικογένειας Σιούφα στο Κολωνάκι και αλλαχού, καθώς τα κέρδη πρέπει να επενδύονται. Στο μεταξύ τελείωσε τη Νομική Σχολή και ο έτερος υιός Σιούφας, Μάριος, και εντάχθηκε πάραυτα στην οικογενειακή επιχείρηση, το διοικητικό μάνατζμεντ της οποίας μέχρι σήμερα κρατάει η μητέρα τους.
Η «κληρονομιά» που άφησε στα δύο του παιδιά, Γιώργο και Μάριο, ο πρώην υπουργός και πρώην πρόεδρος της Βουλής κ. Δημήτρης Σιούφας, πριν αποχωρήσει από τη Βουλή, ήταν μια... βιομηχανία. Και πιο συγκεκριμένα, μια νομική βιομηχανία, η οποία σήμερα διεκπεραιώνει όλη τη «βρόμικη» δουλειά των τραπεζών και των διαφόρων οργανισμών, δημόσιων και ιδιωτικών, που έχουν φεσωθεί από τους πελάτες τους. Δηλαδή εισπράττουν κάποιο μέρος από τα χρωστούμενα με πιέσεις ή, αν δεν πιάσουν τόπο οι πιέσεις, προχωρούν σε διαταγές πληρωμής, υποθηκεύσεις και στο τέλος πλειστηριασμούς.
Ο υιός Γιώργος Σιούφας την ημέρα του γάμου του με την Εύη Πανέρη. Μαζί με τον αδελφό του Μάριο και τη βοήθεια του πατέρα τους, μέσα σε λίγα χρόνια, σάρωσαν την αγορά των κόκκινων δανείων πραγματοποιώντας τζίρους πολλών εκατομμυρίων
Και επειδή καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, οι γιοι του βετεράνου πολιτικού, αξιοποιώντας την «κληρονομιά» του πατρός τους και υπό τη διεύθυνση της μητρός τους, κατάφεραν μέσα σε λίγα χρόνια να σαρώσουν σχεδόν το 90% όλης αυτής της αγοράς των κόκκινων δανείων, πραγματοποιώντας τζίρους πολλών εκατομμυρίων, αλλά και ετήσια κέρδη επίσης εκατομμυρίων.
Αυτή η νομική βιομηχανία, λοιπόν, στεγάζεται πλέον σε κτίριο 8.000 τ.μ. στον Ταύρο, που εξωτερικά μοιάζει με φρούριο από άποψης security, και απασχολεί πάνω από 500 άτομα για τη διεκπεραίωση των εκατοντάδων χιλιάδων φακέλων με τα κόκκινα δάνεια που τους παραδίδουν καθημερινά οι νομικές υπηρεσίες όλων των τραπεζών. Και ευτυχώς η περίπτωση των νομικών εργασιών δεν εμπίπτει στην Επιτροπή Ανταγωνισμού κι έτσι ουδείς μπορεί να κατηγορήσει τη νομική εταιρεία Σιούφας και Συνεργάτες για δεσπόζουσα θέση. Ετσι, ο ανταγωνισμός, ήτοι άλλα 10-15 δικηγορικά γραφεία που μπήκαν εκ των υστέρων στη συγκεκριμένη δουλειά, απλώς τρώνε τη σκόνη των Σιουφαίων. Ολα ξεκίνησαν μόλις πριν από μερικά χρόνια, όταν ο κ. Σιούφας ανέλαβε στην πρώτη κυβέρνηση Καραμανλή υπουργός Ανάπτυξης, έχοντας στην εποπτεία του κομμάτι της λειτουργίας των τραπεζών που είχε να κάνει με τα δικαιώματα πελάτη - καταναλωτή. Ο πρωτότοκος γιος του Γιώργος μόλις μερικούς μήνες πριν είχε πάρει την άδεια άσκησης δικηγόρου και είχε τη φαεινή ιδέα να ασχοληθεί με τους μπαταχτσήδες των τραπεζών (τότε δεν είχαμε κρίση και τους δανειολήπτες που δεν πλήρωναν τους αποκαλούσαν έτσι), αναλαμβάνοντας να βγάλει το φίδι από την τρύπα.
Το πώς όλες οι τράπεζες μυρίστηκαν ότι υπάρχει τέτοιο γραφείο κι άρχισαν να ξεφορτώνουν με φορτηγά τους φακέλους με τα ληξιπρόθεσμα δάνεια στο επί της οδού Ακαδημίας γραφείο του νεαρού Σιούφα είναι απορίας άξιον… Σημασία έχει ότι έπειτα από 6 μήνες λειτουργίας του γραφείου του ο νεαρός Σιούφας εμφανίζεται στα κιτάπια του Δικηγορικού Συλλόγου να έχει αμοιβές που δεν θα μπορούσε να ονειρευτεί ούτε το μεγαλύτερο και πιο φημισμένο δικηγορικό γραφείο της Αθήνας.
Εκτοτε οι δουλειές αυξάνονταν με γεωμετρική πρόοδο, όπως άλλλωστε και τα ακριβά ακίνητα της οικογένειας Σιούφα στο Κολωνάκι και αλλαχού, καθώς τα κέρδη πρέπει να επενδύονται. Στο μεταξύ τελείωσε τη Νομική Σχολή και ο έτερος υιός Σιούφας, Μάριος, και εντάχθηκε πάραυτα στην οικογενειακή επιχείρηση, το διοικητικό μάνατζμεντ της οποίας μέχρι σήμερα κρατάει η μητέρα τους.
Μπράβοι προπηλάκισαν τον δημοσιογράφο του ΘΕΜΑΤΟΣ Φρίξο Φρακοντίδη
Επίθεση από τους άνδρες ασφαλείας της «νομικής βιομηχανίας» Σιούφα δέχτηκε το μεσημέρι της Τρίτης ο δημοσιογράφος της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα», Φρίξος Δρακοντίδης.
Ο συντάκτης μας στο πλαίσιο της έρευνάς του για τις δραστηριότητες της «νομικής βιομηχανίας» Σιούφα, ανακάλυψε και νέο κτίριο με εκατοντάδες υπαλλήλους, στην οδό Νέου Φαλήρου στο Ρέντη.
Στην προσπάθειά του να φωτογραφίσει το κτίριο εξωτερικά, παρενέβησαν επτά με οκτώ άνδρες της ασφάλειας, οι οποίοι με προπηλακισμούς και σπρωξίματα προς τον συντάκτη μας και το φωτογράφο μας προσπαθούν να αποσπάσουν τη φωτογραφική μηχανή, ενώ έχει κληθεί επιτόπου και η αστυνομία.
Ο συντάκτης μας στο πλαίσιο της έρευνάς του για τις δραστηριότητες της «νομικής βιομηχανίας» Σιούφα, ανακάλυψε και νέο κτίριο με εκατοντάδες υπαλλήλους, στην οδό Νέου Φαλήρου στο Ρέντη.
Στην προσπάθειά του να φωτογραφίσει το κτίριο εξωτερικά, παρενέβησαν επτά με οκτώ άνδρες της ασφάλειας, οι οποίοι με προπηλακισμούς και σπρωξίματα προς τον συντάκτη μας και το φωτογράφο μας προσπαθούν να αποσπάσουν τη φωτογραφική μηχανή, ενώ έχει κληθεί επιτόπου και η αστυνομία.
Πώς λειτουργεί η νομική βιομηχανία Σιούφα
Με έναν ανεξήγητο και συμπτωματικό τρόπο, οι νομικές υπηρεσίες όλων ανεξαιρέτως των τραπεζών αναθέτουν καθημερινά χιλιάδες υποθέσεις ληξιπρόθεσμων οφειλών στο γραφείο Σιούφα για τα περαιτέρω και κάποιες εκατοντάδες σε άλλα δικηγορικά γραφεία.
Τα δάνεια αυτά μπορεί να είναι καταναλωτικά, τα οποία δεν έχουν και επαρκείς εξασφαλίσεις, στεγαστικά, αλλά και επιχειρηματικά. Σε πρώτο στάδιο τους φακέλους αναλαμβάνει το εσωτερικό τμήμα call center που αναλαμβάνει να ενημερώσει τον δανειολήπτη ότι ο φάκελός του έχει περιέλθει στην αρμοδιότητα του δικηγορικού γραφείου και στην αρχή ευγενικά προσπαθεί να τον πείσει για κάποια ρύθμιση. Σε αυτές τις λίγες περιπτώσεις ρυθμίσεων, το γραφείο εισπράττει ποσοστό επί του ρυθμιζόμενου ποσού. Οταν εξαντληθεί η ευγένεια (δεν είναι δα και σε αφθονία) καταργείται ο πληθυντικός και αρχίζουν οι πιέσεις.
Στα πρώτα χρόνια λειτουργίας του γραφείου αυτό το κομμάτι της δουλειάς δινόταν φασόν σε μια εισπρακτική με έδρα την Ηλεία, για τον τρόπο λειτουργίας της οποίας, με κοινό χαρακτηριστικό τους τραμπουκισμούς, είχαμε γράψει προ πενταετίας στο «ΘΕΜΑ».
Σήμερα έχει διακοπεί αυτή η συνεργασία για να μη δυσφημίζεται η φίρμα Σιούφα και έχει δημιουργηθεί ένα πολυπρόσωπο τμήμα που κάνει αυτή τη δουλειά. Μάλιστα οι τηλεφωνήτριες όταν τηλεφωνούν δεν λένε από το γραφείο Σιούφα, αλλά δίνουν το όνομα κάποιου από τους εκατοντάδες συνεργαζόμενους νεαρούς δικηγόρους που λόγω κρίσης έχουν αποδεχθεί για έναν μνημονιακό μισθό ανειδίκευτου εργάτη να δανείζουν και να εκθέτουν το όνομά τους στα μάτια των δανειοληπτών και της κοινωνίας.
Οταν περατωθεί το πρώτο στάδιο από το call center, οι δικηγόροι της εταιρείας αναλαμβάνουν να διερευνήσουν αν υπάρχουν άλλα περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη, εφόσον πρόκειται για καταναλωτικό δάνειο, για να εγγράψουν προσημείωση και στη συνέχεια να προχωρήσουν σε εκποίηση μέσω πλειστηριασμού. Για τα στεγαστικά δάνεια ακολουθείται επίσης η ίδια διαδικασία και οι δικηγόροι της εταιρείας καταθέτουν διαταγές πληρωμής σε πρώτο στάδιο στα πρωτοδικεία. Αν το ακίνητο προστατεύεται από τον νόμο για την πρώτη κατοικία, σταματούν εκεί. Αν δεν εμπίπτει στον νόμο, προχωρούν σε πλειστηριασμούς.
Για κάθε νομική ενέργεια, είτε πρόκειται για ελέγχους σε υποθηκοφυλακεία, κτηματολόγια, εγγραφή προσημείωσης, κατάθεση διαταγής πληρωμής ή πλειστηριασμούς, το δικηγορικό γραφείο πληρώνεται από την τράπεζα ή την εταιρεία κινητής τηλεφωνίας ή διάφορους άλλους οργανισμούς που έχουν μαζικές απαιτήσεις, με το ελάχιστο που προβλέπει ο Δικηγορικός Σύλλογος για τις συγκεκριμένες νομικές εργασίες. Και μπορεί αυτά τα ελάχιστα να μοιάζουν ψίχουλα για να τα αναλάβει μεμονωμένα ένας δικηγόρος, ωστόσο στη συγκεκριμένη δουλειά ο όγκος είναι που κάνει τη διαφορά και μετατρέπει μια νομική εργασία για αρχάριους δικηγόρους σε πραγματικό χρυσωρυχείο. Το οποίο μάλιστα πρώτοι ανακάλυψαν οι Σιουφαίοι και έλαβαν τα δικαιώματα εκμετάλλευσης με τρόπο ευφυή και διαφανή!
Τα δάνεια αυτά μπορεί να είναι καταναλωτικά, τα οποία δεν έχουν και επαρκείς εξασφαλίσεις, στεγαστικά, αλλά και επιχειρηματικά. Σε πρώτο στάδιο τους φακέλους αναλαμβάνει το εσωτερικό τμήμα call center που αναλαμβάνει να ενημερώσει τον δανειολήπτη ότι ο φάκελός του έχει περιέλθει στην αρμοδιότητα του δικηγορικού γραφείου και στην αρχή ευγενικά προσπαθεί να τον πείσει για κάποια ρύθμιση. Σε αυτές τις λίγες περιπτώσεις ρυθμίσεων, το γραφείο εισπράττει ποσοστό επί του ρυθμιζόμενου ποσού. Οταν εξαντληθεί η ευγένεια (δεν είναι δα και σε αφθονία) καταργείται ο πληθυντικός και αρχίζουν οι πιέσεις.
Στα πρώτα χρόνια λειτουργίας του γραφείου αυτό το κομμάτι της δουλειάς δινόταν φασόν σε μια εισπρακτική με έδρα την Ηλεία, για τον τρόπο λειτουργίας της οποίας, με κοινό χαρακτηριστικό τους τραμπουκισμούς, είχαμε γράψει προ πενταετίας στο «ΘΕΜΑ».
Σήμερα έχει διακοπεί αυτή η συνεργασία για να μη δυσφημίζεται η φίρμα Σιούφα και έχει δημιουργηθεί ένα πολυπρόσωπο τμήμα που κάνει αυτή τη δουλειά. Μάλιστα οι τηλεφωνήτριες όταν τηλεφωνούν δεν λένε από το γραφείο Σιούφα, αλλά δίνουν το όνομα κάποιου από τους εκατοντάδες συνεργαζόμενους νεαρούς δικηγόρους που λόγω κρίσης έχουν αποδεχθεί για έναν μνημονιακό μισθό ανειδίκευτου εργάτη να δανείζουν και να εκθέτουν το όνομά τους στα μάτια των δανειοληπτών και της κοινωνίας.
Οταν περατωθεί το πρώτο στάδιο από το call center, οι δικηγόροι της εταιρείας αναλαμβάνουν να διερευνήσουν αν υπάρχουν άλλα περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη, εφόσον πρόκειται για καταναλωτικό δάνειο, για να εγγράψουν προσημείωση και στη συνέχεια να προχωρήσουν σε εκποίηση μέσω πλειστηριασμού. Για τα στεγαστικά δάνεια ακολουθείται επίσης η ίδια διαδικασία και οι δικηγόροι της εταιρείας καταθέτουν διαταγές πληρωμής σε πρώτο στάδιο στα πρωτοδικεία. Αν το ακίνητο προστατεύεται από τον νόμο για την πρώτη κατοικία, σταματούν εκεί. Αν δεν εμπίπτει στον νόμο, προχωρούν σε πλειστηριασμούς.
Για κάθε νομική ενέργεια, είτε πρόκειται για ελέγχους σε υποθηκοφυλακεία, κτηματολόγια, εγγραφή προσημείωσης, κατάθεση διαταγής πληρωμής ή πλειστηριασμούς, το δικηγορικό γραφείο πληρώνεται από την τράπεζα ή την εταιρεία κινητής τηλεφωνίας ή διάφορους άλλους οργανισμούς που έχουν μαζικές απαιτήσεις, με το ελάχιστο που προβλέπει ο Δικηγορικός Σύλλογος για τις συγκεκριμένες νομικές εργασίες. Και μπορεί αυτά τα ελάχιστα να μοιάζουν ψίχουλα για να τα αναλάβει μεμονωμένα ένας δικηγόρος, ωστόσο στη συγκεκριμένη δουλειά ο όγκος είναι που κάνει τη διαφορά και μετατρέπει μια νομική εργασία για αρχάριους δικηγόρους σε πραγματικό χρυσωρυχείο. Το οποίο μάλιστα πρώτοι ανακάλυψαν οι Σιουφαίοι και έλαβαν τα δικαιώματα εκμετάλλευσης με τρόπο ευφυή και διαφανή!
Τα πιράνχας
Σαρκοβόρα ψάρια τύπου πιράνχας στο λόμπι του κτιρίου. Προέρχονται από τα βάθη του Αμαζονίου, ονομάζονται Arowana και στο Φενγκ Σούι χρησιμοποιούνται «για την αντιμετώπιση ανταγωνιστικών καταστάσεων». Υποστηρίζεται πως φέρνουν στον ιδιοκτήτη τους ευημερία και πλούτο
Το χρυσωρυχείο της οικογένειας με την επωνυμία Σιούφας και Συνεργάτες στον Ταύρο θα μπορούσε άνετα να συγκριθεί με τα γιγαντιαία γραφεία της Eurobank που βρίσκονται μόλις λίγα μέτρα πιο πέρα. Πουθενά, όμως, δεν θα βρεις κάποια ταμπέλα, κι αυτό για λόγους ασφάλειας. Βλέπετε, μέσα από αυτό το κτίριο πραγματοποιούνται καθημερινά εκατοντάδες τηλεφωνικές κλήσεις προς πελάτες τραπεζών και οργανισμών που εμφανίζονται με «κόκκινη» σημείωση στο σύστημα. Δεν θα ήθελαν, λοιπόν, σε καμία περίπτωση να δεχτούν περίεργες επισκέψεις, εξ ου και το κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης που σαρώνει κάθε κίνηση μέσα και έξω από το κτίριο της εταιρείας. Οι υπολογιστές των υπαλλήλων -επί το πλείστον γυναίκες νεαρής ηλικίας- βρίσκονται συνεχώς ανοιχτοί, καθώς επεξεργάζονται χιλιάδες δεδομένα δανειοληπτών στο δευτερόλεπτο. Κανείς δεν σηκώνει κεφάλι και χρειάζεται η άδεια των προϊσταμένων προκειμένου να κατέβει κάποιος για ένα ολιγόλεπτο διάλειμμα στον εξωτερικό χώρο, εκεί όπου έχει στηθεί πρόχειρα ο χώρος του καπνιστηρίου. Ωστόσο η πρώτη εντύπωση σχηματίζεται καθώς βαδίζει κανείς προς την κεντρική είσοδο. Θα πρέπει να είσαι αρκετά αφηρημένος για να μην προσέξεις τα δύο μαρμάρινα λιοντάρια, την αυτόματη πόρτα με τα γεωμετρικά σχήματα (μοιάζουν με τα ινδουιστικά σύμβολα Mandalas) αλλά και τον αριθμό 999 (το 9 στο Φενγκ Σούι συμβολίζει τον πλούτο και τη δόξα) στο πιο ψηλό σημείο, παρότι το κτίριο βρίσκεται στο νούμερο 7 επί της οδού 25ης Μαρτίου.
Απλώς Φενγκ Σούι ή και κάτι παραπάνω με μυστικιστές προεκτάσεις; Ουδείς φαίνεται να γνωρίζει, ούτε καν το προσωπικό. «Μέρος της διαρρύθμισης και της διακόσμησης του κτιρίου έχει επιμεληθεί προσωπικά η κυρία Σιούφα», θα πει κάποιος από τους υπαλλήλους, χωρίς ωστόσο να είναι σε θέση να γνωρίζει περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τις εξωτερικές εικαστικές παρεμβάσεις. Αλλά και στο εσωτερικό του συναντάς εκπλήξεις, όπως το μεγάλο ενυδρείο με τα σαρκοβόρα ψάρια τύπου πιράνχας που βρίσκεται στα αριστερά σου καθώς μπαίνεις στο λόμπι. Ο ρεσεψιονίστ θα χαρεί να σου εξηγήσει πως τα περίεργα αυτά θαλάσσια όντα προέρχονται από τα βάθη του Αμαζονίου, ονομάζονται Arowana και αν το ψάξεις λίγο στο Ιντερνετ, θα διαβάσεις πως στο Φενγκ Σούι χρησιμοποιούνται «για την αντιμετώπιση ανταγωνιστικών καταστάσεων», καθώς λέγεται πως φέρνουν στον ιδιοκτήτη τους ευημερία και πλούτο. Τώρα ποια ανταγωνιστική κατάσταση έχει να αντιμετωπίσει η οικογένεια Σιούφα που εδώ και χρόνια μονοπωλεί το μεγαλύτερο μερίδιο της αγοράς εισπράττοντας εκατομμύρια, αυτό μόνο οι ίδιοι είναι σε θέση να το γνωρίζουν.
Για να συναντήσεις και μόνο κάποιον από τους δικηγόρους που συνεργάζονται με την εταιρεία της οικογένειας Σιούφα και να πεις την υπόθεσή σου πρέπει να πληρώσεις ένα είδος «εισιτηρίου» κόστους 130 ευρώ
«Εισιτήριο» 130 ευρώ
Ανεβαίνοντας στους πάνω ορόφους οι επόμενες εικόνες που αντικρίζεις είναι εξίσου εντυπωσιακές. Ενδεχομένως να μην υπάρχει άλλη δικηγορική εταιρεία στην Ελλάδα που να απασχολεί τόσο πολύ προσωπικό, έστω και αν η πλειονότητα αμείβεται με τον κατώτατο βασικό μισθό. Αξίζει να σημειωθεί ότι για να συναντήσεις και μόνο κάποιον από τους δικηγόρους που συνεργάζονται με την εταιρεία της οικογένειας Σιούφα πρέπει να πληρώσεις ένα είδος «εισιτηρίου» αξίας 130 ευρώ. Αυτό υπενθυμίζεται μάλιστα στον υποψήφιο πελάτη στο πρώτο τηλεφώνημα που θα κάνει στην εταιρεία ώστε να είναι προετοιμασμένος κατά την άφιξή του να διαθέτει πάνω του το παραπάνω χρηματικό ποσό. Ναι, σε αυτή τη δύσκολη οικονομικά εποχή ακόμα και για τους δικηγόρους που πασχίζουν να αναλάβουν μια υπόθεση, η εταιρεία Σιούφας και Συνεργάτες κόβει ταρίφα 130 ευρώ με το «καλώς ήρθατε». Η αιτιολογία, όπως αναγράφεται στη χειρόγραφη απόδειξη που εκδίδουν, επί λέξει αφορά «Κλείσιμο συνάντησης με δικηγόρους». Για τις περαιτέρω αμοιβές θα πρέπει να μιλήσεις απευθείας με κάποιο από τα μέλη της οικογένειας Σιούφα, καθώς ουδείς από τους υπόλοιπους συνεργάτες-δικηγόρους, όπως εξηγούν και οι ίδιοι, είναι εξουσιοδοτημένος να διαπραγματευτεί την αμοιβή της εταιρείας.
Η ακίνητη περιουσία
Κόντρα στο ρεύμα της εποχής, η οικογένεια Σιούφα όχι μόνο δεν φαίνεται να πλήττεται από την κρίση, αλλά βγαίνει και κερδισμένη από αυτή, εις βάρος πάντα των καταχρεωμένων ελληνικών νοικοκυριών. Την τελευταία δεκαετία η οικογένεια του πρώην προέδρου της Βουλής, όπως είχε αποκαλύψει και παλαιότερα το «ΘΕΜΑ», αγοράζει το ένα ακίνητο μετά το άλλο. Διαμέρισμα με πισίνα δίπλα στον Λυκαβηττό, άλλα διαμερίσματα σε κεντρικούς δρόμους του Κολωνακίου, πάρκινγκ στην ίδια περιοχή, αλλά και πολλές αποθήκες, καταφέρνοντας -κυρίως μέσα στα χρόνια της «γαλάζιας» διακυβέρνησης- να αποκτήσει ακίνητα συνολικής εμπορικής αξίας 1,5 εκατ. ευρώ. Ολη η ακίνητη περιουσία εμφανίζεται στο όνομα του ενός εκ των δύο γιων, του κ. Γιώργου Σιούφα. Πιο συγκεκριμένα, το 1988 ο πατήρ Σιούφας αγοράζει μαζί με τη σύζυγό του ένα διαμέρισμα 135 τ.μ. στην Πατριάρχου Ιωακείμ με αντικειμενική αξία, τότε, 15 εκατ. δραχμές, ενώ η πραγματική του αξία εκτιμάται στα 60 εκατ. δραχμές. Ο Γιώργος Σιούφας τον Νοέμβριο του 2003 και σε ηλικία 28 ετών εμφανίζεται ως αγοραστής ενός πάρκινγκ 11 τ.μ στην οδό Αριστίππου 30, στο τρίτο υπόγειο μιας πολυκατοικίας, αντί 4.680,27 ευρώ, τη στιγμή που, σύμφωνα με τους μεσίτες της περιοχής, η εμπορική του αξία υπολογιζόταν στα 25.000 ευρώ. Τον Απρίλιο του 2005, ο ίδιος αγοράζει ένα διαμέρισμα 180 τ.μ. στην οδό Πλουτάρχου, με την αντικειμενική του αξία να ανέρχεται στα 467.809,32 ευρώ. Ωστόσο, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των μεσιτών της περιοχής, η πραγματική αξία του ακινήτου για το συγκεκριμένο έτος υπολογιζόταν στις 900.000 ευρώ. Στις 7 Νοεμβρίου 2005 ο υιός Σιούφα αποκτά και δεύτερο σπίτι επί της οδού Αριστίππου. Πιο μικρό, αλλά με πισίνα και θέα στον Λυκαβηττό.
Το διαμέρισμα με πισίνα δίπλα στον Λυκαβηττό είναι ένα από τα πολλά ακίνητα της οικογένειας Σιούφα
Η εμπορική αξία του ακινήτου, όπως εκτιμάται από τους ειδικούς, ανερχόταν στις 450.000 ευρώ, καθώς διαθέτει και θέση για πάρκινγκ στο δεύτερο υπόγειο. Η επόμενη επενδυτική κίνηση στην αγορά ακινήτων γίνεται και πάλι από τον ίδιο υιό Σιούφα δεκατέσσερις ημέρες αργότερα, όταν στις 21 Νοεμβρίου του αυτού έτους προχωράει σε αγορά όχι μίας, ούτε δύο, αλλά επτά υπόγειων αποθηκών, επίσης στον ίδιο δρόμο. Οι επτά αποθήκες του κ. Σιούφα είχαν ως αντικειμενική αξία τις 3.403,20 ευρώ, ενώ, σύμφωνα πάντα με μεσιτικές πληροφορίες, η εμπορική τους αξία εκτιμούνταν γύρω στις 50.000 ευρώ. Στις 25 Μαΐου του 2006 ο Γιώργος Σιούφας αγοράζει ακόμα ένα υπόγειο πάρκινγκ 11,05 τ.μ. στην οδό Αριστίππου, του οποίου η αντικειμενική αξία ήταν 5.692,50 ευρώ. Ο ίδιος δήλωσε 5.700 ευρώ, ενώ οι εκτιμήσεις των ειδικών κάνουν λόγο για εμπορική αξία 28.000 ευρώ. Ο κύκλος των αγορών φαίνεται πως κλείνει τον Δεκέμβριο του 2007, μόλις δύο ημέρες μετά τα Χριστούγεννα, όταν αγοράζει ακόμα μία υπόγεια αποθήκη στην οδό Αριστίππου, αρ. 32, έκτασης μόλις 6,29 τ.μ. Η αντικειμενική αξία του υπογείου ήταν 2.372,21 ευρώ, με τον ίδιο να έχει δηλώσει 2.380 ευρώ, ενώ η πραγματική αξία του υπολογιζόταν στις 10.000 ευρώ…
Το διαμέρισμα με πισίνα δίπλα στον Λυκαβηττό είναι ένα από τα πολλά ακίνητα της οικογένειας Σιούφα
Η εμπορική αξία του ακινήτου, όπως εκτιμάται από τους ειδικούς, ανερχόταν στις 450.000 ευρώ, καθώς διαθέτει και θέση για πάρκινγκ στο δεύτερο υπόγειο. Η επόμενη επενδυτική κίνηση στην αγορά ακινήτων γίνεται και πάλι από τον ίδιο υιό Σιούφα δεκατέσσερις ημέρες αργότερα, όταν στις 21 Νοεμβρίου του αυτού έτους προχωράει σε αγορά όχι μίας, ούτε δύο, αλλά επτά υπόγειων αποθηκών, επίσης στον ίδιο δρόμο. Οι επτά αποθήκες του κ. Σιούφα είχαν ως αντικειμενική αξία τις 3.403,20 ευρώ, ενώ, σύμφωνα πάντα με μεσιτικές πληροφορίες, η εμπορική τους αξία εκτιμούνταν γύρω στις 50.000 ευρώ. Στις 25 Μαΐου του 2006 ο Γιώργος Σιούφας αγοράζει ακόμα ένα υπόγειο πάρκινγκ 11,05 τ.μ. στην οδό Αριστίππου, του οποίου η αντικειμενική αξία ήταν 5.692,50 ευρώ. Ο ίδιος δήλωσε 5.700 ευρώ, ενώ οι εκτιμήσεις των ειδικών κάνουν λόγο για εμπορική αξία 28.000 ευρώ. Ο κύκλος των αγορών φαίνεται πως κλείνει τον Δεκέμβριο του 2007, μόλις δύο ημέρες μετά τα Χριστούγεννα, όταν αγοράζει ακόμα μία υπόγεια αποθήκη στην οδό Αριστίππου, αρ. 32, έκτασης μόλις 6,29 τ.μ. Η αντικειμενική αξία του υπογείου ήταν 2.372,21 ευρώ, με τον ίδιο να έχει δηλώσει 2.380 ευρώ, ενώ η πραγματική αξία του υπολογιζόταν στις 10.000 ευρώ…
Η συνεργασία με μεγάλη εισπρακτική
Οι κύριοι Γιώργος και Μάριος Σιούφας στο ξεκίνημα της χρυσοφόρου βιομηχανίας της οικογένειας είχαν συνεργαστεί με μεγάλη εισπρακτική εταιρεία (Pano Finance) διεκπεραιώνοντας τις νομικές ενέργειες για λογαριασμό μεγάλων τραπεζών. Η δικηγορική εταιρεία των νεαρών δικηγόρων-υιών Σιούφα γνώρισε πλήρη άνθηση και τεράστιο τζίρο κατά τη διάρκεια της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης, εξασφαλίζοντας μεγάλα πακέτα συνεργασίας με όλες τις τράπεζες. Μέσω της οικογενειακής δικηγορικής εταιρείας οι Γιώργος και Μάριος Σιούφας δημιούργησαν βιομηχανία κατασχέσεων και πλειστηριασμών ακινήτων σε συνεργασία με τις μεγαλύτερες ελληνικές τράπεζες (Alpha Bank, Εμπορική, Eurobank, Aspis κ.λπ.), από τις οποίες παίρνουν πακέτα προσημειώσεων ακινήτων, διαταγών πληρωμής, κατασχέσεων και πλειστηριασμών εισπράττοντας ως αμοιβή εκατομμύρια ευρώ.
Μάλιστα το 2007 είχαν δηλώσει στην Εφορία καθαρά κέρδη 639.336 ευρώ και όπως ήταν επόμενο έγιναν αντικείμενο συζητήσεων σε όλο το δικηγορικό σώμα. Σε επίσημη ανακοίνωση που είχε εκδώσει ο τότε Συνήγορος του Kαταναλωτή κ. Γιάννης Αδαμόπουλος και σημερινός πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, είχε επισημαίνει μεταξύ άλλων: «Η είσπραξη απαιτήσεων από τέτοιες εταιρείες συνιστά αντιποίηση του δικηγορικού λειτουργήματος και θίγει τις θεσμοθετημένες από την Πολιτεία και τους νόμους αποκλειστικές αρμοδιότητες δικηγόρων και δικαστικών επιμελητών». Κυβερνητικές πηγές, πάντως, είχαν κάνει τότε λόγο για μείζον πολιτικό και ηθικό ζήτημα που δεν μπορεί να καλυφθεί πίσω από τα προφανή συνήθη επιχειρήματα. Αντιθέτως, σε μια εποχή που η δράση των εταιρειών αυτών έχει προκαλέσει τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα για χιλιάδες ελληνικές οικογένειες, το ηθικό ζήτημα αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία. Γιατί άραγε όλες οι μεγάλες τράπεζες επέλεξαν τους υιούς Σιούφα, 28 και 33 ετών έκαστος, για όλες αυτές τις δουλειές;
Πάνω από 500 άτομα, συνεργάτες και υπάλληλοι, εργάζονται στη νομική βιομηχανία Σιούφα για τη διεκπεραίωση των εκατοντάδων χιλιάδων φακέλων με τα κόκκινα δάνεια που τους παραδίδουν καθημερινά οι νομικές υπηρεσίες όλων των τραπεζών
Αυστηρά τα μέτρα ασφαλείας στην είσοδο, ενώ οι εργαζόμενοι είναι υποχρεωμένοι να χτυπάνε κάρτα
Πάνω από την κύρια είσοδο με τα ινδουιστικά σχήματα βρίσκεται ο αριθμός 999: το νούμερο 9 στο Φενγκ Σούι συμβολίζει τον πλούτο και τη δόξα. Είναι όμως απλώς Φενγκ Σούι ή κάτι παραπάνω;
Στην είσοδο του κτιρίου τους επισκέπτες υποδέχονται δύο μαρμάρινα λιοντάρια
protothema.gr
Μάλιστα το 2007 είχαν δηλώσει στην Εφορία καθαρά κέρδη 639.336 ευρώ και όπως ήταν επόμενο έγιναν αντικείμενο συζητήσεων σε όλο το δικηγορικό σώμα. Σε επίσημη ανακοίνωση που είχε εκδώσει ο τότε Συνήγορος του Kαταναλωτή κ. Γιάννης Αδαμόπουλος και σημερινός πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, είχε επισημαίνει μεταξύ άλλων: «Η είσπραξη απαιτήσεων από τέτοιες εταιρείες συνιστά αντιποίηση του δικηγορικού λειτουργήματος και θίγει τις θεσμοθετημένες από την Πολιτεία και τους νόμους αποκλειστικές αρμοδιότητες δικηγόρων και δικαστικών επιμελητών». Κυβερνητικές πηγές, πάντως, είχαν κάνει τότε λόγο για μείζον πολιτικό και ηθικό ζήτημα που δεν μπορεί να καλυφθεί πίσω από τα προφανή συνήθη επιχειρήματα. Αντιθέτως, σε μια εποχή που η δράση των εταιρειών αυτών έχει προκαλέσει τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα για χιλιάδες ελληνικές οικογένειες, το ηθικό ζήτημα αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία. Γιατί άραγε όλες οι μεγάλες τράπεζες επέλεξαν τους υιούς Σιούφα, 28 και 33 ετών έκαστος, για όλες αυτές τις δουλειές;
Πάνω από 500 άτομα, συνεργάτες και υπάλληλοι, εργάζονται στη νομική βιομηχανία Σιούφα για τη διεκπεραίωση των εκατοντάδων χιλιάδων φακέλων με τα κόκκινα δάνεια που τους παραδίδουν καθημερινά οι νομικές υπηρεσίες όλων των τραπεζών
Αυστηρά τα μέτρα ασφαλείας στην είσοδο, ενώ οι εργαζόμενοι είναι υποχρεωμένοι να χτυπάνε κάρτα
Πάνω από την κύρια είσοδο με τα ινδουιστικά σχήματα βρίσκεται ο αριθμός 999: το νούμερο 9 στο Φενγκ Σούι συμβολίζει τον πλούτο και τη δόξα. Είναι όμως απλώς Φενγκ Σούι ή κάτι παραπάνω;
Στην είσοδο του κτιρίου τους επισκέπτες υποδέχονται δύο μαρμάρινα λιοντάρια
protothema.gr
Πέμπτη, 17 Σεπτεμβρίου 2009
Το ελληνογερμανικό δημοσιογραφικό βραβείο «Ελένη Βλάχου» για το 2009
Ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Δημήτρης Σιούφας απένειμε το ελληνογερμανικό δημοσιογραφικό βραβείο «Ελένη Βλάχου» για το 2009, το οποίο φέτος απονέμεται στην κυρία Μαρία Νικολάου, δημοσιογράφο στην ΕΡΤ Κομοτηνής. Η βράβευση έγινε στην αίθουσα της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου και σε αυτή παρέστησαν η Γενική Γραμματέας Επικοινωνίας και Ενημέρωσης κυρία Μαργαρίτα Παπαδά, ο Πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ κ. Πάνος Σόμπολος, ο Πρόεδρος της ΕΡΤ κ. Χρήστος Παναγόπουλος, ο Πρέσβης της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας DrWolfgangSchultheiss, o Πρόεδρος της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου της Αθήνας κ. Φίλιππος Πάγκαλος και ο Σύμβουλος Γενικής Διεύθυνσης του Αθηναϊκού και Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων κ. Ανδρέας Χριστοδουλίδης. Το βραβείο απονέμεται για πρώτη φορά σε μια γυναίκα δημοσιογράφο και μάλιστα από Μέσο Ενημέρωσης της περιφέρειας.
Ο Πρόεδρος της Βουλής στον χαιρετισμό του επεσήμανε τα εξής:
«Ταυτόχρονα με την εξαίρετη δημοσιογράφο κυρία Μαρία Νικολάου που είναι εδώ μαζί με τους γονείς της οι οποίοι χαίρονται για τη βράβευσή της και την καμαρώνουν, γεγονός που είναι ιδιαίτερα συγκινητικό, τιμούμε σήμερα και τη δημοσιογραφία και την Ελένη Βλάχου, την ψυχή της εφημερίδας “Καθημερινή” για δεκαετίες. Τιμούμε τη δημοσιογραφία ως θεμελιώδη κοινωνική και δημοκρατική διαδικασία. Γιατί χωρίς την υπεύθυνη, πλήρη, ανεξάρτητη και διεισδυτική δημοσιογραφία, δεν μπορεί μια κοινωνία να αντιληφθεί τα προβλήματα της, να αναζητήσει τις λύσεις τους και να διατηρήσει την απαιτούμενη συνοχή. Η σύγχρονη εποχή ευτυχώς παρέχει στη δημοσιογραφία και την κοινωνία περισσότερες δυνατότητες αναζήτησης, ανάδειξης, πρόσβασης και επικοινωνίας. Η Ελένη Βλάχου στην εποχή της πρέσβευε όλες αυτές τις αρχές. Πίστευε στην παράδοση και την πρόοδο της δημοσιογραφίας. Πίστευε στο δημοκρατικό ρόλο της δημοσιογραφίας, προασπίστηκε τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα δικαιώματα των πολιτών, αγωνίστηκε και διώχθηκε γι’ αυτά. Άφησε σπουδαία κληρονομιά δημοσιογραφικού και επαγγελματικού ήθους.
Πίστευε ιδιαίτερα στην ευρωπαϊκή θέση της Ελλάδας και στον παγκόσμιο ρόλο της Ευρώπης. Το βραβείο που σήμερα απονέμεται στην κυρία Μαρία Νικόλαου αυτές τις αρχές και αυτές τις αξίες αναδεικνύει. Και τιμά και βραβεύει τις εξαιρετικές επιδόσεις της στην κάλυψη και τον σχολιασμό των ευρωπαϊκών και διεθνών θεμάτων και μάλιστα από ένα περιφερειακό Μέσο Ενημέρωσης. Από τη Θράκη μας, από την Κομοτηνή. 
Στο σημείο αυτό δράττομαι της ευκαιρίας να συγχαρώ και τα μέλη της κριτικής επιτροπής για την επιλογή που έκαναν. Για όσους δεν το θυμάστε η κυρία Νικολάου βραβεύτηκε και το 2006 από τη Γενική Γραμματεία Τύπου ως αριστεύσασα για όλες τις παραπάνω επιδόσεις της. Θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικές τις διακρίσεις της για έναν παραπάνω λόγο: επειδή προέρχομαι από την ελληνική περιφέρεια και μάλιστα από μια περιοχή όπως είναι ο Νομός Καρδίτσας ο οποίος έχει επτά ημερήσιες εφημερίδες εκ των οποίων η μία έχει καθημερινή κυκλοφορία 7.500 φύλλα και από τη Θεσσαλία που η παράδοσή της στον περιφερειακό Τύπο είναι πρωταγωνιστική σε όλη την Ελλάδα. Κάθε νομός της Θεσσαλίας έχει από τέσσερις έως επτά ημερήσιες εφημερίδες, μία εκ των οποίων έχει ημερήσια κυκλοφορία που ξεπερνά τα 27.000 φύλλα και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Ως πολιτικός της ελληνικής περιφέρειας γνωρίζω τη σημασία του ρόλου του περιφερειακού Τύπου που είναι εξίσου σημαντικός με τον Τύπο της πρωτεύουσας, της συμπρωτεύουσας και των άλλων μεγάλων πόλεων.
Ως Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων συγχαίρω την κυρία Μαρία Νικολάου και εύχομαι το παράδειγμα της να το ακολουθούν όλο και περισσότεροι συνάδελφοι της. Βεβαίως τα συγχαρητήρια ανήκουν και στην Πρεσβεία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας που σκέφτηκε να καθιερώσει αυτό το βραβείο που φέτος απονέμεται για τέταρτη φορά σε διακεκριμένους δημοσιογράφους, ο ένας εκ των οποίων δεν βρίσκεται πια στη ζωή και ο οποίος ήταν ο επί χρόνια επιτυχημένος κοινοβουλευτικός και πολιτικός συντάκτης Γιάννης Διακογιάννης, στη μνήμη του οποίου το Ίδρυμα της Βουλής για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία έχει καθιερώσει ένα σημαντικό βραβείο που απονέμεται ύστερα από προτάσεις της ΕΣΗΕΑ και της ΠΟΕΣΥ. Κλείνω λέγοντας ότι χαίρομαι ιδιαίτερα που είμαι εκείνος που απονέμει το βραβείο στην Μαρία Νικολάου. Εύχομαι τα καλύτερα σε εκείνη και τους γονείς της που τους κάνει ιδιαίτερα περήφανους».
Ο Πρόεδρος της Βουλής στον χαιρετισμό του επεσήμανε τα εξής:Στο σημείο αυτό δράττομαι της ευκαιρίας να συγχαρώ και τα μέλη της κριτικής επιτροπής για την επιλογή που έκαναν. Για όσους δεν το θυμάστε η κυρία Νικολάου βραβεύτηκε και το 2006 από τη Γενική Γραμματεία Τύπου ως αριστεύσασα για όλες τις παραπάνω επιδόσεις της. Θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικές τις διακρίσεις της για έναν παραπάνω λόγο: επειδή προέρχομαι από την ελληνική περιφέρεια και μάλιστα από μια περιοχή όπως είναι ο Νομός Καρδίτσας ο οποίος έχει επτά ημερήσιες εφημερίδες εκ των οποίων η μία έχει καθημερινή κυκλοφορία 7.500 φύλλα και από τη Θεσσαλία που η παράδοσή της στον περιφερειακό Τύπο είναι πρωταγωνιστική σε όλη την Ελλάδα. Κάθε νομός της Θεσσαλίας έχει από τέσσερις έως επτά ημερήσιες εφημερίδες, μία εκ των οποίων έχει ημερήσια κυκλοφορία που ξεπερνά τα 27.000 φύλλα και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Ως πολιτικός της ελληνικής περιφέρειας γνωρίζω τη σημασία του ρόλου του περιφερειακού Τύπου που είναι εξίσου σημαντικός με τον Τύπο της πρωτεύουσας, της συμπρωτεύουσας και των άλλων μεγάλων πόλεων.