Όπως γράφει ο Joschka Fischer, ενόψει της προφανούς ανικανότητας του Eurogroup να τερματίσει την πολυετή κρίση ή τουλάχιστον να ανοίξει ένα είδος προοπτικής ανάπτυξης, πέρα από τελετουργικές εκκλήσεις για εξοικονόμηση και πέρα από μια σκληρή πολιτική λιτότητας, δεν θα πρέπει να εκπλήσσει το γεγονός πως σε πολλές χώρες-μέλη της ΕΕ φτάνει στο τέλος της η υπομονή με την πολιτική λιτότητας και από τον πολιτικό χώρο απειλείται μεγάλο κακό.
Αφορμή για κάτι τέτοιο μπορεί να αποτελέσει εκ νέου η Ελλάδα, διατείνεται ο πολιτικός των Γερμανών Πρασίνων προσθέτοντας πως στις πρόωρες εκλογές υπάρχει ο μεγάλος κίνδυνος να εκλεγούν οι αριστεροί Σοσιαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θα πρέπει ή να πράξει μια γιγαντιαία εκλογική απάτη ή τουλάχιστον να επιμείνει σε εκ νέου διαπραγμάτευση των όρων αποπληρωμής με την τρόικα, και, εάν αυτές αποτύχουν, να αναλάβει τις μονομερείς συνέπειες.
Ωστόσο, όπως παρατηρεί, νέες διαπραγματεύσεις έπειτα από μια εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και χαλαρωμένοι όροι αποπληρωμής θα οδηγήσουν σε ένα προβλέψιμο φαινόμενο χιονοστιβάδας στη νότια ζώνη κρίσης της ΕΕ και στη Γαλλία, που θα σαρώσει την έως τώρα πολιτική λιτότητας και θα προκαλέσει πάλι μια πλήρη ανάφλεξη της κρίσης στην Ευρωζώνη.
Σύμφωνα με τον πρώην αντικαγκελάριο και πρώην υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας, η ίδια η Ελλάδα είναι πολύ μικρή για να αποτελέσει έναν πραγματικό κίνδυνο για την Ευρωζώνη, ακόμη και αν κανείς δύσκολα μπορεί να προβλέψει τις αντιδράσεις των χρηματαγορών σε μια τέτοια κρίση.
Ωστόσο, το αποτέλεσμα των εκλογών στην Αθήνα θα μπορούσε να είναι το έναυσμα για μια πολιτική κρίση, η οποία απειλεί να επεκταθεί μετά στην Ιταλία και με καθυστέρηση και στη Γαλλία, δύο χώρες που είναι η δεύτερη και η τρίτη σε μέγεθος εθνικές οικονομίες στην Ευρωζώνη.
Ακόμη και αν στην Αθήνα συμβεί θαύμα και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κερδίσει τις πρόωρες εκλογές, τότε αυτό απλώς θα καθυστερούσε τον κίνδυνο μιας κρίσης που θα προκληθεί από την πολιτική, καθώς και στην Ιταλία διαφαίνεται επίσης θύελλα που δεν ανάγεται πλέον μόνον στην πολιτική λιτότητας, αλλά στρέφεται επίσης και ενάντια στο ίδιο το ευρώ, ενώ πίσω από τηνΙταλία απειλεί η γαλλική κρίση, γράφει ο Joschka Fischer.
Επιπλέον, όπως σημειώνει, πέραν αυτού διαγράφεται μια διένεξη θεμελιωδών αρχών με τη Γερμανία σε μια χρονική στιγμή κατά την οποία στην Γερμανία διαμορφώνεται μια δεξιά αντιευρωπαική και γερμανοεθνικιστική δύναμη στα Κοινοβούλια και στους δρόμους, η οποία θα περιορίσει σημαντικά τα περιθώρια του Βερολίνου για έναν συμβιβασμό. Αυτή η διένεξη, που εξελίσσεται σε μια γερμανο-ιταλική και, ακόμη χειρότερα, σε μια γερμανο-γαλλική, είναι πολύ επικίνδυνη διότι δεν απειλεί τη βασική δομή μόνον της Ευρωζώνης, αλλά ολόκληρης της ΕΕ, περιέχοντας πάρα πολύ πολιτική εκρηκτική ύλη.
Ο Joschka Fischer παρατηρεί πως η κρίση της Ευρωζώνης και η σημειούμενη εξ αρχής άρνηση πραγματικών ευρωπαικών λύσεων στην κατεύθυνση της ανάπτυξης, συνέβαλαν ιδιαίτερα σοβαρά στην αναβίωση του εθνικισμού εντός της ΕΕ, και αυτή την τάση επιστροφής του εθνικισμού έδειξε το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών του 2014, κατά τις οποίες ξενοφοβικά, αντιευρωπαικά και εθνικιστικά κόμματα, είχαν πολύ καλές επιδόσεις, με την τάση αυτή να είναι αδιάκοπη.
Όπως σημειώνει, η εξέλιξη αυτή είναι ακόμη πιο παράδοξη καθώς συμβαίνει τη στιγμή που θεωρείται ως γεγονός πως κανένα πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρώπη ή θα αντιμετωπίσει στο μέλλον, δεν μπορεί να λυθεί καλύτερα παρά εντός της ΕΕ και σε ένα στέρεο πολιτικό κοινοτικό πλαίσιο, και όχι μόνον σε εθνικό επίπεδο.
