Είναι επικίνδυνη η καθημερινή διολίσθηση σε θέσεις που δεν αρμόζουν σε ένα κόμμα με συμβολή στην προώθηση των σχέσεων Αλβανίας – Ελλάδας ως συμβολή στην περιφερειακή συνεργασία στην ευαίσθητη περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων, αυτή του Σοσιαλιστικού Κόμματος, σε ότι αφορά το θέμα της οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών στο Ιόνιο μεταξύ Αλβανίας και Ελλάδας. Αποδεικνύει συν τις άλλοις ότι στο Κόμμα αυτό δεν έχουν και αίσθηση των ευθυνών που συνεπάγεται ο συντεταγμένος πολιτικός ρόλος και η θεσμική λειτουργία της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Θα περίμενε κανείς ανάλογες συμπεριφορές εγείροντας υποψίες, υπόνοιες και αμφιβολίες για το μηχανισμό οριοθέτησης και τη σχετική διακρατική συμφωνία από κόμματα του πολιτικού περιθωρίου, τα οποία αναμένουν να καρπωθούν την ψήφο των «υποψιασμένων πατριωτών» στην Αλβανία. Είναι όμως ανερμήνευτη η στάση του Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Απ’ την πρώτη στιγμή που ανέλαβε να σηκώσει το γάντι και να προσφύγει στο Συνταγματικό Δικαστήριο για την ακύρωση της Διακρατικής Συμφωνίας Ελλάδας – Αλβανίας, απ’ την ελάχιστη αυτή γωνία είχαμε σημειώσει ότι ο Έντι Ράμα διαπράττει διπλό φάουλ έως πέναλτι στην προκειμένη περίπτωση. Στη συνέχεια ήρθαν στο φως της δημοσιότητας και άλλες πτυχές της υπόθεσης που απλώς επιβεβαίωσαν την επισήμανσή μας. Ειδικά όταν η Πρόεδρος της Βουλής επιβεβαίωσε σε τηλεοπτική εκπομπή ότι δεν θα επέτρεπε την επικύρωση της Συμφωνίας στη Βουλή τότε το αδιέξοδο στο οποίο είχε περιέλθει η αξιωματική αντιπολίτευση ήταν τεράστιο. Ο Έντι Ράμα σημείωσε ένα αυτογκόλ καθώς το παιχνίδι σε ότι αφορά τα «εθνικά θέματα» το δίνει σε ένα γήπεδο που όχι απλώς του είναι ξένο αλλά είναι ιδιοκτησία του Σαλί Μπερίσα. Όσο και να φωνάξει το ΣΚ θεωρείται απ’ τη φύση του λιγότερο αξιόπιστο σε ότι αφορά την περιφρούρηση του «αλβανικού έθνους» και περισσότερο διαλλακτικό στον περιφερειακό διάλογο και συνεργασία. Το δεύτερο βέβαια είναι που θα του ανέβαζε τις μετοχές σε ένα πλαίσιο όπου μέσα απ’ την εκτόνωση των διεθνοτικών συγκρούσεων, επισπεύδεται η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση της περιοχής και δη της Αλβανίας.
Σήμερα όμως απεδείχθη ότι ο Έντι Ράμα και το Σοσιαλιστικό Κόμμα δεν έχουν αναλύσει τα δεδομένα, δεν έχουν εκτιμήσει τις συνέπειες της σχεδόν στα όρια της θεσμικής λειτουργίας συμπεριφοράς τους και δεν έχουν εξάγει συμπεράσματα.
Ένας εκ των ανθρώπων που βρίσκεται κοντά του, επαρκούς νομικής και περί του συνταγματικού δικαίου συνεργάτης του και βουλευτής του ΣΚ (πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης) ο Φατμίρ Τζάφα, ούτε λίγο ούτε πολύ δήλωσε ότι το θέμα της Διακρατικής Συμφωνίας Ελλάδας – Αλβανίας για την Οριοθέτηση των Θαλασσίων Ζωνών και της ΑΟΖ στο Ιόνιο θα πρέπει να οδηγηθεί σε παλλαϊκό δημοψήφισμα. Πρόκειται προφανώς για διολίσθηση επικίνδυνη. Αναζητώντας λίγους ψήφους το ΣΚ τείνει να αναδειχθεί σε πολιτική δύναμη που εκτός των άλλων συγκρούεται και με κανόνες που διέπουν το διεθνές δίκαιο και τις διακρατικές σχέσεις. Αλήθεια σε τι θα ρωτηθεί ο απλός αλβανός πολίτης στο ακραίο ενδεχόμενο να γίνει ένα τέτοιο δημοψήφισμα; Εάν συμφωνεί με το Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης στο οποίο στηρίζεται η Συμφωνία; Ή μήπως θα ήθελε να φορτωθούν οι κάλπες στα φουσκωτά του Κρεσνίκ Σπαχίου και να περιφέρονται στον Κόλπο των Αγίων Σαράντα; Πρόκειται για μια γελοιότητα ενδεχομένως νομίζοντας ότι αφορά την κατανάλωση εσωτερικής πολιτικής σούπας εν μέσω καλοκαιριού. Είναι όμως απαραίτητο στα πλαίσια της διακομματικής διπλωματίας κάποιοι να το θέσουν λίγο πιο ξεκάθαρα στο Σοσιαλιστικό Κόμμα τις σημαίνουν τα όσα λέει.
Αλήθεια δύναται να εξηγήσει κανείς στο Σοσιαλιστικό Κόμμα τι εφιαλτικό σενάριο είναι αυτό που έστω και με την κυκλοφορία τέτοιων υπονοιών για δήθεν δολιότητα από πλευράς της Ελλάδας στη διαμόρφωση του κειμένου της Συμφωνίας και της χαρτογράφησης της οροθετικής γραμμής, για τις διμερείς σχέσεις; Όταν εκλείψει η εμπιστοσύνη στην εταιρική σχέση, άλλο τόσο όταν δοθεί η αφορμή οι λαοί να μην εμπιστεύονται τις κυβερνήσεις τους στις διακρατικές συμφωνίες υψίστης σημασίας όπως η προκειμένη, τότε η αξιωματική αντιπολίτευση σκάβει λάκκο στον οποίο θα πέσει και η ίδια. Διότι αξιώνει την εξουσία και με τη λαϊκή εντολή θα είναι κυβέρνηση και τότε θα πρέπει να διοργανώνει δημοψηφίσματα ανά τρίμηνο ίσως και συχνότερα να επικυρώνει τις συμφωνίες που θα διεκπεραιώνει στα πλαίσια της διεθνούς συνεργασίας. Εκτός εάν ο Τζάφα νοσταλγεί την εποχή του Ενβέρ Χότζα όταν ο ίδιος και για πάρτυ του ανακήρυτε τα θαλάσσια σύνορα και τα χωρικά ύδατα κατά το δοκούν. Τους τελευταίους μήνες ένα άλλο στέλεχος του ΣΚ, που εμφανίζεται ως ειδικός επί ζητημάτων εθνικής ασφαλείας ο Ιλίρ Γκιόνι, εξύμνησε αυτή την μονομερή πράξη του Χότζα υπό συνθήκες βέβαια πλήρους διεθνούς απομόνωσης.
