Αν προσέξει κανείς την Ελληνική Παρουσία απο τη μυθολογική εως τη φιλοσοφική σκέψη θα διαπιστώσει τεράστιο πνευματικό πλούτο και σοφία ως προς το Θείο,την ευσέβεια και την πίστη των Αρχαίων Ελλήνων στον Ενα Θεό.
Πολυ περιπλητικα,για να επισημάνουμε την πιστη των Αρχαίων Ελλήνων εις Ενα Θεο αναφέρουμε ενδεικτικά τα παρακάτω
1) Ο όμηρος στα έπη του θα μας διδάξει οτι <<η αρχή των πάντων είναι ο θεος>>
2) Ο σοφός Θαλής θα πει οτι ο Θεος δεν εγεννηθη,δεν εχει ουτε αρχη ουτε τελος,ειναι αναρχος και αιωνιος.
3) Ο Πυθαγορας ειχε πει <<Το Σύμπαν ειναι ο κόσμος που εχει αρμονια και ταξη.Το κινούν αίτιο στον κοσμο ειναι ο θεος που ειναι άναρχο ον>>
4) Ο Πλατων θα πει οτι <<Ο Θεός ειναι αιώνιος, ουσία κι αίτια αγαθής φύσεως.>>
5) Ο Σοφωτατος ολων ο Σωκρατης θα πει <<Πιστευω σε εναν Θεο τον αγνωστο Θεο.Ο Θεος ειναι πάνσοφος,η ανθρωπινή σοφία λιγο αξιζει η τιποτα>>
<<Θα υπακούσω στο Θεο, παρά σε σας>>
Επισης στο αρχαιο δραμα,(τραγωδια και κωμωδια),χριστιανικες αξιες ,ιδεες, θεσεις και αντιληψεις.Οπως π.χ στον Οιδίποδα Τύραννο του Σοφοκλή,οπου δια τα εν αγνοια της Ιοακαστης και του υιου της Οιδιποδος διαπραχθεντα ανοσιουργηματα αυτη αυτοκτονεί και εκεινος αποτυφλωνεται,διοτι θεωρουν τις πραξεις τους ανοσιουργήματα.
Αυτη λοιπον η αντιμετωπιση του θειου απο το αρχαιο ελληνικο πνευμα και οι υψηλες ηθικες αξιες που βιωναν οι αρχαιοι Ελληνες, δηλωνουν την προ Χριστου χριστιανικοτητα αυτων,ανοιξαν το δρομο για την ελευση του χριστιανισμόυ και τη συνάντηση του με το αρχαίο ελληνικό πνευμα δηλ. τον Ελληνικο Πολιτισμο.
Ο πολιτισμος ειναι ενα ανθρώπινο εργο ειναι τα δημιουργηματα του ανθρωπίνου πνεύματος που εχουν διαχρονικη αξια. Ο χριστιανισμος ομως ειναι θεια αποκαλυψη και συνεπως δεν ειναι στοιχειο του πολιτισμού...Σε αλλους λαους παρατηρουμε θρησκειες που αποτελουν στοιχειο του πολιτισμου οπως και των αρχαίων Ελλήνων ειναι φιλοσοφική η θρησκεια και δείχνουν βέβαια την άνοδο και την ταση που εχει ο άνθρωπος εκ φύσεως να αναζητεί το Θεο..... ο χριστιανισμός ειναι το αντίθετο ειναι η κάθοδος του θείου προς τον άνθρωπο.Συναντηση χειροπιαστή μεταξυ Ελληνισμού και Χριστιανισμού εχουμε στο κατα Ιωαννη Ευαγγελιο (κεφ 12-στ. 2),οπου αναγραφει <<Ησαν δε τινες Ελληνες εκ των αναβαινοντων ινα προσκυνησωσι την εορτη.. και πρωτο αυτον (Φιλιππον) λεγοντες Κυριε θελομεν τον Ιησουν ιδειν>> Οταν πληροφορηθηκε ο Χριστός την επιθυμια των Ελλήνων ,συνεχιζει ο Ευαγγελιστης Ιωαννης στο κειμενο του ο δε Ιησους απεκρινατο αυτοις λεγων << εληθυθεν η ωρα ινα δοξαστεί ο υιος του ανθρώπου >> Εδω εννοεί τον εαυτο του υπο την ανθρωπινή φυση του.
Αλλη μια ιστορικη συναντηση του Ελληνισμου και του Χριστιανισμου ειναι η ομιλια του Παυλου στην Αθηνα , στον Αρειο Παγο.
Στην Αθηνα οι μορφωμένοι δε δέχονταν την ύπαρξη των δώδεκα θεων,αλλα την ύπαρξη ενος Θεου.Οι φιλόσοφοι μιλησαν για τον Ενα Θεο και ΟΧΙ ΓΙΑ ΘΕΟΥΣ!!!
Οταν μιλουσαν για θεους το εκαναν για να μπορουν να συνεννοούνται με τους απλούς ανθρώπους.
Ο Αποστολος Παυλος αφου επαίνεσε τους Αθηναίους ως δεισιδαιμονεστερους δηλαδη ως ευσεβέστερους απο τους αλλους, λαους, έδωσε έμφαση στην ομιλία του για το σημείο της επιγραφης <<Τω αγνωστω Θεω>> που βρισκοταν επανω σε ενα βωμο στο κεντρο της Αθήνας και σε πολλα αλλα μερη οπως το Φάληρο κ.τ.λ
Αυτες ηταν οι πρωτες συναντησεις του Παυλου και στη συνεχεια υπηρξαν και αλλες πολλες βεβαίως.
Οι Πρώτοι Χριστιανοί στοχαστές τους λεμέ Πατέρες γνώριζαν την αρχαια ελληνικη λογοτεχνία και φιλοσοφια. Μολονοτι ηταν Χριστιανοι σπουδασαν στην Αθηνα ολες τις επιστημες που διδασκονταν την εποχή εκείνη.
Ηταν άνθρωποι υψηλότατης παιδείας ο Μ. Βασίλειος και ο Γρηγόριος ο Νανζιαζηνος ειχαν σπουδάσει περα των 5 ετων στην Αθηνα.
Ο απολογητής Ιουστίνος (απο εθνικούς γονείς) φιλόσοφος,νεοπλατωνικος και μαρτυρας,εκφραζομενος για τους αρχαιους Ελληνες Φιλοσοφους λεει οτι οσοι εζησαν συμφωνα με το λογο δηλαδη τη λογική σκέψη μαζι με την ηθικη συνειδηση ειναι Χριστιανοι, αν και στην εποχη τους ειχαν θεωρηθει άθεοι.
Δηλαδη ο Ιουστινος θεωρει τον Σωκρατη και τον Ηρακλειτο και οσους ομοιους τους εζησαν με τα λογου ως προ Χριστου Χριστιανους.
Ο διαπρεπής νομομαθής και λαμπρός μελωδός , επίσκοπος Ευχαιτων Ιωαννης ο μαυροπους 11ος αιωνας ,που καθιέρωσε την εορτή των Τριων Ιεραρχών ως Εορτη των Γραμματων σε ενα επίγραμμα του παρακαλει τον Χρίστο να λυπηθεί τον Πλάτωνα και τον Πλούταρχο και να τους εξαιρεσει απο την κριση του διοτι με την σκεψη τους και με την ψυχη τους και τα συγγράμματα τους ηταν πολυ κοντα στο νομο που ο ιδιος ο κύριος ηλθε να διδάξει....
Ο ψελλός γνωστος φιλοσοφος του 11ου αιωνα θα μας πει οτι εβλεπε τους Ελληνες φιλοσοφους σαν πρόδρομους του Χριστιανισμου.
Οι δε βυζαντινοί τοτε υπερηφάνως γνώριζαν οτι ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟ ΤΙΜΙΟ ΓΕΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
Οι λέξεις Ελλην ελληνικός δεν ηταν πλεον συνωνυμα του ειδωλολατρη η εθνικου αλλα ουτε ειναι και τωρα οπως μερικοι ανθέλληνες θελουν να μας κανουν να πιστεύουμε..
Οταν χρειάστηκε οι πατερες της Εκκλησιας διατυπωσαν τη θεια αποκαλυψη χρησιμοποιοντας την ελληνική φιλοσοφία. Λεμε σημερα οτι ο θεος ειναι ενας ως προς την ουσια η τη φυση και Τριαδικος ως προ τις υποστασεις η προσωπα.Οι λεξεις Ουσια και Φυση δεν υπαρχουν εις την Παλαια Διαθηκη η οποια ειναι καθαρα Εβραικο κειμενο. Η λεξη υποστασις ειναι ελληνικη καθαρα επισης η φιλολογια χρησιμοποιει ακομη τον ορο πεπιχωρησις.Ειναι βασικη λεξη που σημαινει οτι
-Τα τρια προσωπα της θεοτητας περιχωρουνται το ενα μεσα στο αλλο.Δηλαδη στο προσωπο του πατρος περιχωρειται ο Υιος και το Αγιο Πνευμα. Εις το του Υιου ο πατηρ και το πνευμα το Αγιο και εις το Αγιο Πνευμα ο πατηρ και ο Υιος. Αυτη την εννοια αυτο το πραγμα αυτη την αληθεια δε μπορουσαν αλλιως να την εκφράσουν,παρα μονο παιρνοντας αυτη την ελληνική λεξη ΠΕΡΙΧΩΡΗΣ
Σε παραστάσεις εντός των ναών έβαζαν προσωπικότητες του πνεύματος να βλεπουν προς τα επανω,διοτι ολοκληρος ο γνωστος τοτε κοσμος ειχε την προαίσθηση οτι θα ελθει καποιος στον κοσμο. Αυτη λοιπον την προαισθηση ειχε ιδιαιτερα ο Σωκράτης. Την ειχε βιωσει και την ειχε εξαγγειλει στους Αθηναιους τη στιγμη που απολογειτο ενωπιον του ανωτατου δικαστηριου της Ηλιαιας τους ειπε << θα με θανατωσετε πειθομενοι στον Ανυτο (κατηγορος) Ναι αλλα η υπόλοιπη ζωη σας θα ειναι ενας διαρκής ύπνος για εσας.. Εκτος αν σας λυπηθεί ο Θεος και κανένα αλλο σας στείλει >> ( καθευδοντες διατελειτε αν, ει μη τινα αλλον ο θεος επιπεμψειεν υμιν κηδομενος υμών.) Εδω ο Σωκράτης ομιλει για εναν Θεο και οτι ειχε συνειδηση οτι ειναι απο το θεο σταλμενος. Αυτο δηλαδη που ειπε ο Ιουστινος οτι αυτοι οι ανθρωποι ειναι οι προ Χριστου Χριστιανοι.
Η συναντηση λοιπον του ελληνισμου δεν οδηγησε σε καμια αλλοιωση της Θειας Αποκαλυψεως. Ολοι οσοι ασχοληθηκαν με το κοσμοιστορικο αυτο φαινομενο επιβεβαιωσαν οτι οι βασικες αληθειες της χριστιανικης Αποκαλυψεως.( Υπαρξη Θεου, τριαδικοτητα του θεου ,Δημιουργια του κοσμου ,Διδασκαλια του Χριστου κ.τ.λ) που περιεχονται στο Ευαγγελιο διατηρηθηκαν στο ακεραιο.
Απο τη συναντηση αυτη ο Χριστιανισμος πηρε
1) Την Ελληνικη γλωσσα για να εκφρασει τη Θεια Αποκαλυψη διοτι ηταν η τελειοτερη γλωσσα του κοσμου.
2) Πηρε τους φιλοσοφικους ορους της ελληνικης γλωσσας ,για να διατυπωθουν πληρως τα δογματα του Χριστιανισμου. Το ποσο πλουσια ,λεπτη και καταλληλη ειναι η ελληνικη γλωσσα στη διατυπωση των δογματων φαινεται απο το εξης αλλο πραγμα π.χ ειναι το ομοουσιο και το αλλο το ομοιουσιος. Αλλο το ομοουσιος σημαινει εκ της αυτης ουσιας και αλλο το ομοιουσιος που σημαινει απο παρομοια ουσια.
3) ο μεν Χριστιανισμος προσεφερε στον Ελληνισμο την αληθεια της Θειας Αποκαληψεως ο δε Ελληνισμος προσεφερε τη γλωσσα αλλα και την πνευματικοτητα του. Προσεφερε επισης τη φιλοσοφια του ετσι δημιουργηθηκε αυτο που ονομαζουμε σημερα ελληνοχριστιανικο πνευμα
Ο Πλατων μιλα για το υψιστο ον <<Τιθεται γαρ ορον οριζετο τα οντα ουκ εστινως εστι ουκ αλλα τι ει Δυναμις>> Αρα σαν δυναμη ειχε κινητικοτητα. Ο Πλατων θα μιλησει ακομη περι φυγης <<Ουτε εν θεοις τα κακα ιδρυσθαι>> δηλαδη Δεν μπορουμε να πουμε οτι το κακο ερχεται απο το Θεο,αλλα τα κακα κατ'αναγκη περιτριγυριζουν την θνητη φυση του ανθρωπου και αυτον εδω τον τοπο (Γη). Γι'αυτο πρεπει κανεις να προσπαθει να φυγει απο'δω οσο το δυνατο πιο γρηγορα προς τα εκει και η φυγη αυτη σημαινει ομοιωση παλι σημαινει να γινεις δικαιος και οσιος με φρονηση και γνωση. Εδω ειναι φανερο οτι ο Πλατων δε λεει να φυγουμε απο ενα μερος και να παμε στο αλλο,ουτε λεει επισης , να πεθανουμε και να παμε στον αλλο κοσμο για να ομοιασουμε του Θεου.Εννοει με τα λεγομενα του οτι πρεπει να πραγματοποιησουμε την υπερβαση απο την μια κατασταση στην αλλη.
Αυτη η διδασκαλια ειναι μια προ Χριστιανικη διδασκαλια. και βλεπουμε οτι εχουμε μια διδασκαλια την οποια ο Χριστιανισμος εχει αποδεχθει περι φυγης μιλα και ο ορθοδοξος μοναχισμος.
Εδω λοιπον εχουμε μια πνευματικη συναντιση μια συζευξη ενα παντρεμα του αρχαιου ελληνικου πνευματος με τον Χριστιανισμο χωρις ουτε το ενα ουτε το αλλο να χασουν τιποτε αλλα να προκυψει απο την ενωση αυτη κατι νεο.
Η Ελληνική λοιπον Γλωσσά προσφερε στο χριστανισμο νεους ορους τους οποιους καμια αλλη γλωσσα δεν ειχε.Προσφερε καινουργιες λεξεις κεραιες για να μπορει να εκφραστει τελειοτερα η ουσια του Χριστιανισμου. Γιαυτο και ο Χριστος οταν τον επισκευφθηκαν <<Ελληνες τινες>> ειπε οτι <<εληλυθεν η ωρα ινα δοξασθη ο Υιος του ανθρωπου>> Δηλαδη εφθασε η ωρα για να δοξασθει τι;;;;
Nα κατανοηθεί καλύτερα ο θείος λόγος μεσω της ελληνικής γλώσσης.ΕΙΝΑΙ αλήθεια ότι, όπως αποδείξαμε ήδη, υπήρξε μία σημαντική επίδραση της αρχαίας ελληνικής σκέψεως και σοφίας σε όλα τα μήκη και πλάτη της τότε γνωστής γης, λόγω της μεγάλης ελληνικής γλωσσικής επικράτειας. Είναι επομένως βέβαιον ότι όσοι μιλούσαν την ελληνική γλώσσα – και ιδίως οι λόγιοι- είχαν μία άμεση ή έμμεση σχέση με την αρχαία ελληνική γραμματεία. Το ίδιο και ο Χριστός. Ως άνθρωπος - και όχι ως Θεός, που γνωρίζει τα πάντα- είχε αποκτήσει ελληνική παιδεία
Και δεν ηταν τυχαιο ετσι απλα <<εικη και ως ετυεν>> οπως λεγαν οι προγονοι μας ,να ομιλειται η ελληνικη γλωσσσα και να εχει φθασει σε τετοιο υψος η ελληνική φιλοσοφια κ.τ.λ αλλα ολα αυτα εντασσονται στο ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
Με βαση λοιπον σημερα το λογο και την αποκαληψη προσπαθουμε να πετυχουμε την κατανοηση του περιεχομενου της βηματιζοντας πλεον επι των αμοιβαιων σχεσεων της ελληνικης φιλοσοφικης σκεψης και της Χριστιανικης πιστης . Απεναντι στο σωκρατορικο γνωθι σαυτον που οδηγει στην ανεξαρτησια του λογου και του ηθικου εγω εχουμε τωρα ενα αλλο γνωθι σαυτον το χριστιανικο.
Αυτο αποτελει την ουσιωδη διαφορα του χριστιανικου πνευματος στον τομεα της φιλοσοφιας. Ο ανθρωπος δεν ειναι πια το λογικευμενο ον αλλα το ον που λογικευεται επιδη πιστευει.
Αλλα στοιχεία είναι Ο Πάπυρος του Δερβενίου, ο μοναδικός πάπυρος που σώθηκε σε ελληνικό έδαφος, θεωρείται το αρχαιότερο γραπτό κείμενο της δυτικής παράδοσης και εκτιμάται ότι γράφτηκε σε πάπυρο τον 4ο π.Χ. αιώνα. Βρέθηκε το 1962, καμένος, στην παχιά στρώση στάχτης που κάλυπτε τον κιβωτιόσχημο τάφο στο Δερβένι. Περιέχει ένα αλληγορικό φυσικό υπόμνημα σε ένα κοσμογονικό ποίημα που αποδίδεται στον Ορφέα. Πρόκειται ουσιαστικά για σχόλιο στο οποίο αναλύεται η άποψη των ορφικών για την κοσμογονία, τη θεογνωσία και τις θρησκευτικές τελετές. Το κείμενο επαναφέρει το πρόβλημα των σχέσεων φιλοσοφίας και θρησκευτικότητας και το διατρέχει η έμμεση πεποίθηση για την ύπαρξη ενός και μοναδικού θεού ως δημιουργού.
Οι πολλοί θεοί αναφέρονται με το όνομά τους και παρουσιάζονται ως μια γενεαλογία στην οποία κάθε θεϊκή γενιά αντιστοιχεί σε μια φυσική εξέλιξη. Αντίγραφο του Παπύρου βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.
Τοιχογραφίες αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων και φιλοσόφων στην Ιερά Μονή Μεγάλου Μετεώρου αποδεικνύουν την ενότητα Ορθοδοξίας και Ελληνισμού
Αφιερώνεται σε πολλούς και διάφορους, που προσπαθούν να μας πείσουν πως οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί και ιδιαίτερα οι ιερωμένοι και μοναχοί μισούν τον Ελληνισμό και την κλασική αρχαιότητα.
Οι τοιχογραφίες βρίσκονται στον προαύλιο χώρο της Ιεράς Μονής Μεγάλου Μετεώρου. Εικονίζονται ο Σόλωνας, η Σίβυλλα, ο Σωκράτης, ο Πυθαγόρας, ο Όμηρος, ο Θουκυδιδης, ο Αριστοτέλης, ο Πλάτωνας, ο Πλούταρχος και δίπλα τους ο Άγιος Ιουστίνος ο φιλόσοφος καί μάρτυρας του 2ου αινώνα μ.Χ. Αντίστοιχες τοιχογραφίες υπάρχουν σε πολλές Μονές του Αγίου Όρους (π.χ Βατοπαίδι, Μεγίστη Λαύρα) καθώς και σε Μονές στο νησάκι των Ιωαννίνων. Παρακατω φωτογραφιες απο τις μονες.
Και να μην ξεχναμε οτι περι Χριστού μίλησε και η Σίβυλλα της Κυμαία
H Σίβυλλα της Κυμαία προφήτευσε: «Θα έλθει ο Υιός του Θεού στην γη και θα φορέσει σάρκα ανθρώπινη, ομοιούμενος με τους θνητούς της γης. Θα φέρει το όνομα του τέσσερα φωνήεντα και δύο σύμφωνα, οκτώ μονάδες, οκτώ δεκάδες και οκτώ εκατοντάδες, ήτοι τον αριθμό 888» (προέβλεψε δηλαδή το όνομα ΙΗΣΟΥΣ) (βλ. Εκκλησιαστική Ιστορία Ευσεβίου και 20° τόμο Ελληνικής Πατρολογίας του Κέντρου Πατερικών Εκδόσεων, σελ. 1285-1293).
Μια ακόμη εντυπωσιακή περίπτωση ο Χρησμός της Σίβυλλας της Ερυθραίας, ιέρειας του Απόλλωνος, περί της Δευτέρας Παρουσίας του Ιησού Χριστού. Στην ακροστιχίδα του χρησμού σχηματίζεται η φράση «ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΕΙΣΤΟΣ ΘΕΟΥ ΥΙΟΣ ΣΩΤΗΡ ΣΤΑΥΡΟΣ» (με «ει»). Περί της Σίβυλλας της Ερυθραίας, ο Άγιος Αθανάσιος Αλεξανδρείας (Te ntecreties Nikaenae Sydonue, 40, 18) μαρτυρεί ότι προφήτευσε 3.000 χρόνια πριν την εποχή του, δηλαδή το 2700 π.Χ. περίπου, οπότε - αν δεν είναι χαλκευμένη - έχουμε να κάνουμε με μια πανάρχαια προφητεία και την αρχαιότερη καταγεγραμμένη περί του ονόματος «Ιησούς Χρiστός» και περί της ελεύσεως του στη γη, των συμβάντων της ζωής του και των συμβάντων που θα προηγηθούν στη γη μέχρι την Δευτέρα Παρουσία, μεταξύ των οποίων και το χάραγμα του Αντίχριστου.
Η αρχαιότερη χριστιανική γνωστή ακροστιχίδα είναι εκείνη που παρέχει την λέξη ΙΧΘΥΣ που καθιερώθηκε από την πρώτη εκκλησία για να εκφράσει το όνομα του Ιησού Χριστού και της αποστολής Του ως Σωτήρα (Ιησούς, Χριστός, Θεού, Υιός, Σωτήρ). Γύρω στο 150 με 160 μ.Χ. Χριστιανός συγγραφέας συνέθεσε με σιβυλλικό τρόπο οξύχολο λίβελο που πρόλεγε την προσεχή πτώση της αυτοκρατορίας, την καταστροφή της Ιταλίας, τον αγώνα και την κατατρόπωση του Αντίχριστου και την αιώνια μακαριότητα και ανάσταση των δικαίων. Τα αρχικά γράμματα των στίχων που προφήτευαν τα ανώτερα αποτέλεσαν ακροστιχίδα που εξέπληξε τους τότε αναγνώστες, εφόσον πίστεψαν ότι το ποίημα αυτό είχε συνταχθεί από την 6η μετά τον κατακλυσμό γενεά και ανήκε στην Αθηναΐδα την Σίβυλλα την Ερυθραία.
Κατά τον Γ’ αιώνα μ.Χ. το ποίημα μεταφράστηκε και σε βαρβαρικούς στίχους, όπου προσαρμόστηκαν και μερικές λατινικές λέξεις στα ελληνικά γράμματα της ακροστιχίδας:
Περίτρανες αποδείξεις για την τιμή που επιφύλαξαν οι Χριστιανοί Έλληνες εις τους αρχαίους σοφούς πρόγονούς τους είναι οι δύο αγιογραφίες που αναπαριστούν τον Σόλωνα ως Άγιο να κρατά ευχητάριο (όπως οι Άγιοι).
Ο Σοφός Απόλλων με την προφητεία για την γέννηση του Ιησού «, εγώ γαρ εφετμεύω, τρισένα μόνον υψιμέδοντα θεόν· ουν λόγος αφθιτος εν αδαή κόρη εγκυμος εσεται·» Μονή Βατοπεδίου.
Ο Σοφός Θούλης «Ο πατήρ γόνος και ο γόνος πατήρ, ασαρκος σαρκικός γέγονε, θεός υπάρχων». Μονή Βατοπεδίου.
Ο Σοφός Πλάτων «Ο παλαιός νέος και νέος ο αρχαίος, ο πατήρ εν το γόνο και ο γόνος εν το πατρί. Τό εν διαιρείται εις τρία και τά τρία εις εν»
Ο Σοφός Αριστοτέλης «Άκάματος φύσει Θεου γέννησις εξ αυτου γαρ ο αυτός ουσιουται λόγος»
Η Σοφή Σίβυλλα. «Ηξει ουρανόθεν βασιλεύς αιώνων, μέλλων κριναι πασαν σάρκα, και κόσμο απαντα»Ο Σοφός Σοφοκλής. «εστι θεός αναρχος απλους τη φύσει· ος ουρανόν ετευξεν αμα και χθόνα»
Ο Σοφός Απόλλων με την προφητεία για την γέννηση του Ιησού «, εγώ γαρ εφετμεύω, τρισένα μόνον υψιμέδοντα θεόν· ουν λόγος αφθιτος εν αδαή κόρη εγκυμος εσεται·» Μονή Βατοπεδίου.
Ο Σοφός Θούλης «Ο πατήρ γόνος και ο γόνος πατήρ, ασαρκος σαρκικός γέγονε, θεός υπάρχων». Μονή Βατοπεδίου.
Ο Σοφός Πλάτων «Ο παλαιός νέος και νέος ο αρχαίος, ο πατήρ εν το γόνο και ο γόνος εν το πατρί. Τό εν διαιρείται εις τρία και τά τρία εις εν»
Ο Σοφός Αριστοτέλης «Άκάματος φύσει Θεου γέννησις εξ αυτου γαρ ο αυτός ουσιουται λόγος»
Η Σοφή Σίβυλλα. «Ηξει ουρανόθεν βασιλεύς αιώνων, μέλλων κριναι πασαν σάρκα, και κόσμο απαντα»Ο Σοφός Σοφοκλής. «εστι θεός αναρχος απλους τη φύσει· ος ουρανόν ετευξεν αμα και χθόνα»
Υπεύθυνοι λοιπον για τα κακά και άσχημα του υλικού κόσμου είναι επί το πλείστον οι άνθρωποι και όχι οι θρησκείες. Περισσότερο μάλιστα υπεύθυνη είναι η «εξουσία» που χρησιμοποιεί την θρησκευτικότητα των απλών ανθρώπων για σκοπούς που σε αρκετές περιπτώσεις οδηγούν μακριά και από αυτήν την ίδια.
Οι εσωτερικές αντιπαραθέσεις και διχόνοιες οδηγούν προς τα πίσω τα έθνη και τους λαούς και σακατεύουν την συνοχή της ιστορίας τους, με συνέπεια να εξυπηρετούν εκούσια ή ακούσια αλλότριους σκοπούς. Αυτή η σελίδα μαρτυρίας δημιουργήθηκε με σκοπό να υπερασπίσει την πίστη εις τον Ιησού Χριστό έπειτα από τις επιθέσεις που έγιναν και γίνονται ενάντια στην Χριστιανική θρησκεία από μερικούς αρχαιολάτρες και επί των πλείστων φανατισμένων Εθνικών, χωρίς βέβαια να θέλοντας και να τους τοποθετήσει όλους στο ίδιο σακί δίνοντάς τους τις ίδιες ιδιότητες.
.
οι φιλοσοφικές και ανθρωπιστικές αξίες των κλασσικών χρόνων του ελληνικού πολιτισμού βρίσκονται μέσα στον ελληνικότατο χριστιανισμό (Ορθοδοξία), η οποία βάλλεται τόσο από εξωτερικούς παράγοντες όσο και από εγχώριους προσπαθώντας την διαίρεση της αρχαίας ιστορίας από εκείνης του Βυζαντίου με το σβήσιμο δηλαδή 1700 χρόνων (17 αιώνων) θρησκείας, ζωγραφικής, τεχνολογίας, αλιείας, αρχιτεκτονικής, μουσικής, ποιητικής, πολέμων, θυσιών, πόνων, δυστυχιών, μεγαλείου και δόξας του ελληνικού έθνους. Η Ορθοδοξία είναι ελληνικής μορφής Χριστιανισμός και αυτό πρέπει να το καταλάβουμε όλοι οι Έλληνες είτε πιστεύουμε στο Χριστό είτε όχι!
Δεν θα πραχθεί τίποτα περισσότερο παρά να εφαρμοστεί εκείνο που οι πρόγονοί μας άφησαν πίσω τους ως πολιτιστική παρακαταθήκη μας και δηλαδή την δημοκρατία, και συγκεκριμένα την δημοκρατία του λόγου. Τα Εθνικά περιοδικά πωλούνται χρόνια τώρα εις τα περίπτερα της πατρίδας μας εκφέροντας τις δικές τους απόψεις δίχως αντίβαρο, τουλάχιστον μέχρι πρότινος. Αλλά ευτυχώς που η «Θέμις» με την ζυγαριά της, θα βάλει ένα χεράκι ισορροπώντας τα πράγματα.
Η πίστη εις το πρόσωπο του Ιησού θα υπερασπισθεί για θρησκευτικούς λόγους ενώ η ελληνικότητα του Βυζαντίου θα υποστηριχθεί για εθνικούς λόγους. Πάντως η αλήθεια είναι ότι εκείνοι που πολεμούν το Βυζάντιο δεν το κάνουν για Εθνικούς λόγους αλλά σίγουρα για θρησκευτικούς.
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω η σελίδα αυτή θα αναφερθεί μόνο ενάντια προς την προπαγάνδα και προς εκείνους τους φανατισμένους Εθνικούς και όχι αναγκαστικά προς όλους τους θρησκευόμενους εις την Εθνική πίστη. Αυτό θα πρέπει ο κάθε αναγνώστης της σελίδας να το έχει πάντα στο νου του καθ’ όλη την διάρκεια της ανάγνωσης της.
Καλό θα είναι αυτή η ανάγνωση των περιεχομένων αυτής της σελίδας πρέπει να γίνει χωρίς εμπάθεια διότι σε αντίθετη περίπτωση ο σκοπός της θα έχει αποτύχει. Η αναφορά με παραδείγματα διανοουμένων, φιλοσόφων κ.λ.π. της αρχαίας Ελλάδος που δεν συμμερίζονται ή εκφέρονται ενάντια στην αρχαία «ελληνική» «θρησκεία», ή καλύτερα ας ειπωθεί προς τις αρχαίες θρησκευτικές θεότητες, ιδιότητες και αντιλήψεις, δεν έχουν στόχο να αμαυρώσουν τα αρχαία ιδανικά της πατρίδας μας και της «φυλής» μας αλλά έχουν στόχο να αποδείξουν ότι η απάρνηση εκείνων των θρησκευτικών αντιλήψεων δεν μπορούν να θεωρηθούν κριτήριο μη ελληνικότητας, διότι εκφέρθηκαν από αρχαία ελληνικά ιστορικά πρόσωπα της φιλοσοφίας. Αναλόγως και με την ίδια λογική, είναι απαράδεκτο σήμερα να χαρακτηρίζονται ως ανθέλληνες από τους φανατισμένους Εθνικούς, όσοι θέλουν να πιστεύουν εις τον Χριστό ως θεία δύναμη και Υιό του Θεού μη δεχόμενη την φυσιολατρία και την πηγάζουσα εξ αυτής δεισιδαιμονία.
Πηγες
Ανώνυμος Απολογητής †
καινή διαθήκη
Αντγος ε.α Ιωαννης Μ. Ασλανιδης
