Η θετική πλευρά της συνωμοσιολογίας
Είναι σχετικά δύσκολο να κατανοήσει ο ανυποψίαστος, ο βαριεστημένος (και ευθυγραμμισμένος με τα τρέχοντα) πολίτης τις βαθύτερες δομές του παγκόσμιου συστήματος εξουσίας, έτσι όπως αυτό αθροίζει τις θεμελιακές του αξίες και τις παρατάσσει στο πλαίσιο μιας συντεταγμένης Κοινωνίας των κρατών και των Εθνών. Γι΄ αυτό και βαπτίζεται συνωμοσιολογία κάθε μεμονωμένη απόπειρα ερμηνείας των μεγάλων αδιεξόδων του σύγχρονου κόσμου.
Λες και από γεννήσεως το Σύστημα είχε προνοήσει για την μελλοντική άμυνά του, μέσα από την σχεδίαση μιας πολυεπίπεδης και πολύμορφης εξουσίας, η οποία θα εκφράζεται όμως στην τελική της έκφανση ενιαία, πυραμιδικά, ακόμα και μέσα από αντιμαχόμενες ή αντίπαλες φαινομενικά δυνάμεις. Η δομική έννοια του «μαζικού» συναντιέται ίδια και πανομοιότυπη σε όλα τα κοινωνικά συστήματα, ταυτόχρονα στις θρησκείες, οι οποίες ανελάμβαναν εξειδικευμένα την ηθικοπλαστική αποστολή του τοπικού πολιτικού συστήματος.
Που λες, μια φορά κι έναν καιρό ...;
"υπήρξε μια επανάσταση στην ...; Γαλαξιακή αυτοκρατορία. Οι «νόμιμες δυνάμεις» (στις οποίες ανάγεται η καταγωγή του γένους των Ελλήνων) επικράτησαν. Οι στασιαστές (με τους οποίους σχετίζονται οι Εβραίοι) νικήθηκαν και εξορίστηκαν στη γη" ...;
...; όπου οι Έλληνες, λέει, (με τον υψηλό και διαστημικό πολιτισμό τους) ήταν ήδη κυρίαρχοι στον πλανήτη, συγκρούστηκαν τόσο στην Ατλαντίδα, όσο και στην
Τροία, αλλά και στην Σαλαμίνα, οι «στασιαστές του ουρανού» νικήθηκαν στη γη πάλι και πάλι, επικράτησαν τελικά μέσω της Ρώμης, εμβολίστηκαν και πάλι από το Ελληνικό στοιχείο, αλλά στο πέρασμα του καιρού εκμεταλλεύτηκαν την πνευματική παρακμή των Ελλήνων που (κρατούσε από τον κατακλυσμό και εντεύθεν). Οι νεοαφιχθέντες επιβλήθηκαν στους ανθρώπους με την αντιπνευματικότητα, δηλαδή με την διαφθορά και τον υλισμό, χωρίς πάντως να καταφέρουν να υποτάξουν πλήρως τους εναπομείναντες Έλληνες, δεν κατάφεραν να εξαλείψουν ολοσχερώς το Ελληνικό πνεύμα, το οποίο φυσικά μισούσαν θανάσιμα, επειδή ήταν (και ξέρουν ότι θα γίνει ξανά) ο ολετήρας τους, το κατεδίωξαν λοιπόν πότε μέσω του Ιουδαϊσμού, πότε μέσω του Χριστιανισμού, πότε οικειοποιούμενοι τον πολιτισμό που δεν μπορούσαν να υποτάξουν, επειδή ήταν από την αρχή (και θα είναι μέχρι το τέλος) το αντίπαλο δέος τους. Βλέπεις, έμενε κάπου μία Ελληνική σπίθα και ήταν αρκετή να γίνει φωτιά και να ενεργοποιήσει εκ νέου την ανάμνηση και την επιστροφή της αρχαίας δόξας. Ακόμα σήμερα (μετά από πολλών αιώνων συνωμοσίες και διαβολές) δεν κατάφεραν ν΄ αποχτήσουν τον απόλυτο έλεγχο, επειδή τους εμποδίζει αυτή η ακτινοβολία του επιβιώσαντος Ελληνισμού, αυτή η κραδασμική ισχύς των «απανταχού Ελληνοφρόνων», στην «ραδιοσυχνότητα» δε της οποίας πάλλεται ο αιθέρας (που συνέχει το Σύμπαν) και χαλάει έτσι τα ολοκληρωτικά σχέδιά τους, παρεμποδίζει δηλαδή την εναρμόνιση του πλανήτη με την δική τους «συχνότητα του Κακού». Η εναρμόνιση αυτή (στην απόλυτη και ολοκληρωτική μορφή της) θα σήμαινε την πλήρη επικράτηση των «στασιαστών».
Λοιπόν, το 2012 ...;
...; "οι Γαλαξιακές δυνάμεις με επικεφαλής τον Δία έρχονται για ν΄ αποκαταστήσουν την τάξη ...; Οι στασιαστές ξέρουν, ότι πρέπει να εντείνουν τις προσπάθειές τους για ολοκληρωτική επικράτηση στη γη, πριν την άφιξη (των Ολυμπίων). Κι αυτό, επειδή οι Γαλαξιακές δυνάμεις θα την θεωρήσουν δεδομένη κατάσταση και θ΄ αποχωρήσουν, αφού το υψηλό ηθικό τους επίπεδο δεν τους επιτρέπει να κατέβουν στο επίπεδο μιας ανώφελης εκδίκησης".
Οι παραπάνω αναφορές (σταχυολογημένες από το βιβλίο της Ελένης Ζωγραφίδου - Δάγιου «οι αργοναύτες επιστρέφουν», εκδόσεις Ιδεοθέατρον) και τα σχόλιά μας σ΄ αυτές ενεργοποιούν εύλογες απορίες και ερωτήματα.
Ας αφεθούμε για λίγο στην αναζήτηση μιας λογικής ακολουθίας και θα δούμε πού θα βγάλει! Άλλωστε στους πονηρούς καιρούς που περνάμε, μια ελαφριά δόση συνωμοσιολογίας θα μπορούσε να μας διασκεδάσει. Δυστυχώς στις μέρες μας μόνο η συνωμοσιολογία δίνει κάποιες ερμηνείες. Όλες οι άλλες θεωρητικές προσεγγίσεις αφήνουν τεράστια λογικά κενά. Εμείς ας το χρησιμοποιήσουμε αυτό δημιουργικά. Με την Ελληνική μαθηματική μέθοδο της υπόθεσης, της ανάλυσης και της σύνθεσης. Ας δεχτούμε δηλαδή, ότι μια τέτοια αναφορά (σαν αυτή της Ελένης Ζωγραφίδου) είναι ορθή, ας κάνουμε λοιπόν μία υπόθεση για να την απορρίψουμε, όταν θα κάνουμε την σύνθεση των στοιχείων που θ΄ αναλύσουμε. Άλλωστε, γιατί να στερήσουμε από τον εαυτό μας μια τέτοια διασκέδαση, στο πνεύμα της οποίας διαβάσαμε και το βιβλίο της Ζωγραφίδου; Στο κάτω - κάτω η κυρία εξέδωσε το βιβλίο της από το 1998 ακόμα, όταν κανείς από τους γνωστούς γυρολόγους δεν είχε βγει στην πιάτσα για να σπείρει παράξενες ιδέες.
Με βάση αυτή την συνωμοσιολογική αφετηρία σκέψης ...;
Εν όψει του φοβερού και τρομερού 2012, θα μπορούσε το Φθινόπωρο του 2008 (αν δεν ήταν μια έκρηξη συσσωρευμένων αντινομιών του καπιταλιστικού συστήματος) ν΄ αποτελεί μία κίνηση συγκέντρωσης του παγκόσμιου πλούτου με όχημα τις Τράπεζες. Αλλά τα κίνητρα της άρχουσας τάξης δε μπορεί σήμερα να είναι οικονομικά. Όλο το χρήμα είναι δικό τους, δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα με το να προσθέσουν κι άλλο, αντίθετα έχουν κάθε λόγο να το διανέμουν και να το τοκίζουν, αυτό έκαμαν με τον Φιλελευθερισμό κυρίως, αυτή τη φορά όμως έχουν ζωτικό κέρδος να το αφαιρέσουν από τους λαούς ή μάλλον να το ελέγξουν σε ακόμα πιο σφιχτές εκδοχές, διότι μόνο έτσι επιτυγχάνουν την αιχμαλωσία των λαών, καθιστούν ευάλωτους τους πολίτες, άρα και καθοδηγούμενους προς μία υπερλογική που εξυπηρετεί την ίδια την επιβίωση των αρχόντων, όχι μόνο την εξουσία τους. Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε ότι το Φθινόπωρο του 2008 και η ουρά του είναι μία μαζική τρομοκρατική ενέργεια της «μυστικής υπερεθνικής κυβέρνησης» κατά της ανθρωπότητας συνολικά, ισάξια εκείνης της δίδυμης αεροπλανικής επίθεσης στους Δίδυμους Πύργους. Για κάποιο σπουδαίο λόγο βιάζονται πολύ. Και κάνουν κινήσεις μεγίστου πανικού. Είναι λοιπόν ένα έσχατο μέτρο πριν την τελική μάχη, μία πολεμική κίνηση για την επόμενη τετραετία με σκοπό να εγκατασταθεί ένα παγκόσμιο καθεστώς αβεβαιότητας και ανασφάλειας που θα έσερνε τους ανθρώπους σε οικονομική και συνακόλουθα πνευματική αιχμαλωσία. Το επιχείρησαν πρώτα με την καλπάζουσα τιμή του πετρελαίου, αλλά «δεν τους βγήκε». Το επιχείρησαν αμέσως μετά με την καλπάζουσα τιμή των τροφίμων, πάλι απέτυχαν. Στην τρίτη προσπάθειά τους με τις Τράπεζες κατάφεραν όντως περισσότερα, διότι πέτυχαν την παγκόσμια αναταραχή που χρειάζονταν. Περιμένουν να δουν το κρίσιμο αποτέλεσμα, όμως (δυστυχώς γι΄ αυτούς) οι δυνάμεις που πρέπει να τρομοκρατηθούν, ώστε να «μπει το νερό στ΄ αυλάκι», είναι πιο ήσυχες και πιο γαλήνιες από ποτέ, δεν πτοούνται, είναι αργά πια να φοβηθούν, επειδή ξέρουν να διαβάζουν τους οιωνούς!
Με ποιο σκοπό τρομοκρατούν; Μα με το ότι μέσα σ΄ αυτό το κλίμα τρόμου και πανικού θα γονάτιζαν οι πιο ισχυρές αντιστάσεις και με αλλοιωμένες πια τις συνειδήσεις των ανθρώπων θα μειωνόταν, τελικά θα εξουδετερωνόταν πλήρως, η κραδασμική ισχύς των ελεύθερων πνευμάτων.
Διότι αυτή η κραδασμική ισχύς είναι το μεγάλο μυστικό. Είναι η βασική και η αναγκαία προϋπόθεση για να φτάσει μέχρι τους Αργοναύτες δια το αιθέρος το μήνυμα του ανθρώπου ότι ο πλανήτης χρειάζεται την επέμβασή τους. Χωρίς αυτό το μήνυμα, χωρίς αυτήν την «συλλογική προσευχή», θα εξαλειφθεί κάθε λόγος «θείας επέμβασης», επειδή «οι θεοί που επιστρέφουν» ή «οι θεοί που πρέπει να επιστρέψουν» για να βοηθήσουν τους απογόνους τους στον πλανήτη, θα χάσουν κάθε κίνητρο να επέμβουν και κάθε λόγο, θ΄ αφήσουν τελικά την γη στο έλεος των κρατούντων, εξ αιτίας του γεγονότος ή του διαπιστωμένου αποτελέσματος ότι οι ψυχές όλων των ανθρώπων έχουν ενδώσει στον υλισμό και «άλλαξαν στρατόπεδο».
Το αρχαίο παιχνίδι έχει φτάσει στα όριά του. Ή τώρα ή ποτέ. Οι υλιστές άρχοντες του κόσμου τούτου ετοιμάζονται πυρετωδώς για τη μεγάλη και τελική αναμέτρηση. Ξέρουν αλήθειες που δεν ξέρουμε. Ξέρουν ότι, αν «επιστρέψουν οι θεοί», ναι, «την έχουν βαμμένη». Και το μόνο όπλο που διαθέτουν, είναι να διαφθείρουν τους εναπομείναντες πνευματικούς ανθρώπους, εκείνους που εκπέμπουν ακόμα στην συχνότητα του «Καλού». Όσο λιγότεροι μείνουν, τόσο καλύτερα! Διότι μόνο γι΄ αυτούς «θα επιστρέψουν οι θεοί». Για κανέναν άλλο. Αν μείνουν λίγοι, το πολύ - πολύ να τους πάρουν οι θεοί μαζί τους και ν΄ αφήσουν τους «χαμένους» στην επιλογή τους. Αυτοί οι λίγοι ή οι πολλοί άνθρωποι αποτελούν τον πολεμικό στόχο της υπερπροσπάθειας στην οποία επιδίδονται οι μαύροι άρχοντες του κόσμου τούτου. Είναι οι άνθρωποι που απέρριψαν τους πειρασμούς, διαβιούν μέσα σ΄ αυτόν τον υλιστικό κόσμο χωρίς να χάνουν την συγκοινωνία τους με την θεϊκή τους καταγωγή, προτίμησαν να λοιδορηθούν, να βασανιστούν, παρά να ενταχθούν στο σύστημα και να γίνουν γρανάζια του. Αντιστέκονται μοναχικά και αδήλωτα, όμως αποτελούν τον «κραδασμικό φράχτη» που εμποδίζει την πλήρη επικράτηση των υλιστών στον πλανήτη.
Λοιπόν, τα χέρια των κρατούντων είναι δεμένα. Θα το ήθελαν πολύ, αλλά δε μπορούν να εξοντώσουν αυτούς τους στύλους του κόσμου. Είναι δεμένα, επειδή «βάσει αρχαίας ουρανίου συνθήκης» απαιτείται η «οικεία βούληση» του κάθε ανθρώπου για την εγκατάλειψη των διαχρονικών ηθικών αξιών. Σε μεγάλο βαθμό τα πήγαν καλά οι τύποι. Σχεδόν τα έχουν καταφέρει και στις τελευταίες δεκαετίες (επειδή «ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι», δεν έχουν άλλα χρονικά περιθώρια, έρχεται η μέρα που θα κριθεί η τύχη τους για τους επόμενους αιώνες) ρίχτηκαν στη δουλειά για να επιταχύνουν την διαδικασία και όντως εμφανίζουν εντυπωσιακές επιδόσεις (μέσω της τεχνολογίας) σε μια έσχατη προσπάθεια τελικής επικράτησης με την αποβλάκωση του πλήθους δια της τηλεοράσεως, με τα δάνεια - βρόγχους, με την απατηλή αφθονία, με την αλόγιστη κατανάλωση, με δήθεν δικαιώματα στην δήθεν ελευθερία, με την μαλθακότητα, με την αποκοπή των ανθρώπων από την Φύση, με τη θολούρα των ιδεολογιών και των ιδεοληψιών, με την διαφθορά και την παρακμή των πολιτικών κομμάτων, με την αλαζονεία της εξουσίας, αλλά και με την αλαζονεία της αντιεξουσίας, με την αλλοίωση αλλά ταυτόχρονα την μυθοποίηση της Δημοκρατίας. Χρειάζονται ωραίες και παχιές ιδέες ως πρόταγμα για να συγκαλύπτουν στο όνομα των μεγάλων ιδεών τους ανομολόγητους σκοπούς τους. Μεταχειρίζονται δελεαστικές εικόνες, μοιράζουν αφειδώς όνειρα και ψευδαισθήσεις, ώστε να επιτύχουν την συναίνεση του ατόμου που του ζητείται να προσχωρήσει οικειοθελώς στον υλισμό, με το αδιαφιλονίκητο τάχα ρεαλιστικό επιχείρημα ότι «έτσι είναι ο κόσμος».
Είπαμε: Δεν τολμούν να το κάνουν δια της βίας, διότι θ΄ αποτελούσε παραβίαση του «αρχαίου και αμοιβαία σεβαστού θεϊκού όρου» μεταξύ των τότε νικητών και των τότε νικημένων. Η βία είναι παράγωγο και χρεώνεται εξ ολοκλήρου «στην ελεύθερη βούληση των χαμένων ψυχών». Μια τέτοια ευθεία λοιπόν παραβίαση θα «εξαγρίωνε» δικαίως τις Γαλαξιακές δυνάμεις, θα νομιμοποιούσε «ενώπιον του Θεού» την ανελέητη αντίδραση της πάνοπλης και ανίκητης στη μάχη θεάς της Σοφίας, της παρθένου Αθηνάς, η οποία δεν έχει επιτρέψει ποτέ την βία, πολλώ δε μάλλον την δολοφονία των «Αθηναίων» στη γη ή αλλού, επειδή εκ φύσεως είναι αταλάντευτα προσηλωμένη στον συμπαντικό νόμο της ελεύθερης βούλησης. Αν όμως πειράξεις τους αγαπημένους της, αν δηλαδή τους επιτεθείς, αμύνεται για λογαριασμό τους και τότε «σε πήρε και σε σήκωσε». (Αθηνά = Ηθονόη = Ήθος + Νόησις).
Για τους θεούς η ελεύθερη βούληση είναι υπέρτατη συμπαντική αξία. Για τους «στασιαστές» επομένως μένει «ελεύθερο πεδίο δράσης» μονάχα ο λεγόμενος «πειρασμός», διότι αυτός είναι ο μόνος που δοκιμάζει και μπορεί να εμβολίσει την ελεύθερη βούληση, η οποία είναι η μόνη οδός, δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την θέωση. Γι΄ αυτό οι θεοί αφήνουν τον άνθρωπο ανεπηρέαστο στην επιλογή του να προσχωρήσει ή να μην προσχωρήσει στον κόσμο του πνεύματος ή της ύλης.
Η παραβίαση αυτής της «συμπαντικής συνθήκης» από τους «στασιαστές» (που στο μεταξύ έγιναν και σήμερα - με την διάβρωση του πνεύματος που πέτυχαν - είναι κυβερνήτες της γης) θα σήμαινε την άμεση επέμβαση των θεών και την αναμφισβήτητη όσο και ανελέητη τιμωρία των δολοφόνων. Υπό την προϋπόθεση ότι οι «υιοί του Θεού» είναι ακόμα όρθιοι και με την υψηλοφροσύνη τους αντιστέκονται στην πνευματική ισοπέδωση που επιχειρούν οι κυρίαρχες μαύρες δυνάμεις. Αυτή είναι η κρυμμένη μνημειακή αλήθεια που λεγόταν με πίστη από τους παλιούς γέροντες του λαού, ότι «ο σατανάς έχει δικαίωμα να βάλει σε πειρασμό τον άνθρωπο για να του πάρει την ψυχή, αλλά δεν έχει δικαίωμα να τον σκοτώσει». Αυτό σήμαινε η ρήση ότι «αυτός πούλησε την ψυχή του στον διάβολο», σήμαινε δηλαδή ότι «η κραδασμική συχνότητά του έγινε σκοτεινή και έτσι ματαιώνει την εμφάνιση του φωτεινού θεού».
Αν ακούσει κάποιος έναν εκπρόσωπο της κυρίαρχης τάξης πραγμάτων να προσπαθεί να εκμαυλίσει ένα ελεύθερο, ένα αδούλωτο πνεύμα, θ΄ ακούσει την εξής φράση: «Θα μπορούσαμε να σε εκβιάσουμε σε τέτοιο βαθμό και με τέτοια μέσα που δεν θα μπορούσε άνθρωπος πάνω στη γη να πει «όχι», αλλά θέλουμε να γίνεις πλούσιος με την ελεύθερη βούλησή σου, να είναι ολότελα δική σου η απόφαση, να έρθεις μαζί μας με ενθουσιασμό και πίστη". Όλο το θέμα λοιπόν είναι αν το άτομο (σήμερα ιδίως, που διεξάγεται η τελική μάχη) μπορεί να πει «όχι» σε παλάτια και χρυσάφια, πραγματικά ή απατηλά δεν έχει σημασία.
Λοιπόν, οι κυρίαρχοι του κόσμου τούτου παίζουν τα ρέστα τους αυτές τις έσχατες μέρες. Από τη μια δεν προχωράνε με την ατομική βία (εναλλακτική λύση γι΄ αυτούς είναι βεβαίως η μαζική βία την οποία προκαλούν οι αφροσύνες των ανθρώπων) δε μπορούν, δεν έχουν ουράνιο δικαίωμα, «είναι δεμένα τα χέρια τους». Μπορούν μόνο «να θολώσουν» το μυαλό ενός μπάτσου, μπορούν να προετοιμάσουν το μυαλό του για να πυροβολήσει εναντίον ενός παιδιού στα Εξάρχεια, ώστε να σταματήσει το λακριντί για το Βατοπαίδι και να διασώσουν την εξουσία των υλικών αξιών τους, μπορούν να στήσουν την αφορμή για έναν πόλεμο, δε μπορούν όμως να κάνουν κάτι περισσότερο από αυτό, γιατί η ευθύνη του φόνου πρέπει να βαρύνει με ακριβή τρόπο τον μπάτσο ή τον συνωμότη και όχι αυτούς τους ίδιους, ούτε κατ΄ ελάχιστον.
Δίνουν τιτάνια παρασκηνιακή πνευματική μάχη γι΄ αυτό, διότι αλίμονο αν στο «δικαστήριο του Μίνωα» βαρύνει αυτούς! Ο μπάτσος μπορεί να αθωωθεί, μπορεί να κριθεί με επιείκεια, σε κάθε περίπτωση θα έχει ελπίδα σωτηρίας μετά την κάθαρση, αυτοί όμως όχι. Θα ριχτούν στο «αιώνιο πυρ το εξώτερον», απ΄ όπου δεν θα ανασυρθούν ποτέ στον αιώνα. Επομένως έχουν απόλυτη και ζωτική ανάγκη την ελεύθερη βούληση του (κάθε) μπάτσου που θα πυροβολήσει ένα παιδί, για να εκτραπεί αλλού η επικίνδυνη συζήτηση για το κρίσιμο μέγεθος που λέγεται Άγιον Όρος.
Από την άλλη, αγωνίζονται για την οριστική πια εξουσία τους στον πλανήτη (με την διαφθορά και την πτώση των αδούλωτων συνειδήσεων στον πνευματικό βούρκο και το τέλμα) εξουδετερώνοντας την άφιξη των προαιώνιων εχθρών τους, οι οποίοι τους κατανίκησαν κάποτε (χωρίς όμως από υψηλό ήθος να τους εξοντώσουν, αν και θα μπορούσαν) κι έρχονται τώρα για ν΄ αποκαταστήσουν την διαταραγμένη ισορροπία στον πλανήτη, γιατί «δεν πάει άλλο», η γη έφτασε στα όριά της. Αν λοιπόν καταφέρουν ν΄ αποκαρδιώσουν τους θεούς και να γυρίσουν στα ουράνια ενδιαιτήματά τους άπραγοι, αν φτάσουν μέχρι τα σύνορα του ηλιακού μας συστήματος και απογοητευτούν από τις μαύρες ή τις χαμηλές συχνότητες που εκπέμπει το θολωμένο ή εξουδετερωμένο πνεύμα των ελαχίστων αντιστασιακών ανθρώπων, αν καταφέρουν οι μαύροι άρχοντές μας ν΄ αποδείξουν στους ουράνιους καταστολείς τους, ότι εδώ στη γη όλα έχουν τελειώσει και ότι τα παιδιά των θεών, οι Έλληνες όλης της γης, αν όλοι εκείνοι που «μετέχουν της ημετέρας παιδείας», αν οι καλοί άνθρωποι, οι ενάρετοι δηλαδή άνθρωποι, οποιασδήποτε ιθαγένειας (να το πούμε απλά) ξέχασαν οριστικά τους πατέρες τους και προσχώρησαν (οικεία βουλήσει, μην το ξεχνάμε) στην «ανταρσία κατά του Θεού», ε, τότε η παρτίδα τελείωσε, νίκησε ο «Σατανάς», η ψευδαίσθηση δηλαδή, αυτή που παίρνει τη μορφή πότε του χριστιανού, πότε του βουδιστή, πότε του ισλαμιστή, πότε του κομμουνιστή, πότε του φιλελεύθερου, αυτός ή αυτή που παριστάνει το αρνί, αλλά είναι «λύκος ξεπετάλωτος».
Γι΄ αυτό δεν τους συμφέρει να σκοτώσουν, γι΄ αυτό «σέβονται» τάχα την ανθρώπινη ζωή. Θυσιάζουν χωρίς ενδοιασμούς, προβαίνουν σε ανθρωποθυσίες, μονάχα όταν χρειάζεται να ολοκληρωθεί ένα επιμέρους σχέδιο και ποτέ απ΄ ευθείας, πάντα μέσω των άβουλων οργάνων τους. Στην πραγματικότητα μας χρειάζονται υπόδουλους μεν ή αιχμάλωτους, ζωντανούς δε, όσο δε περισσότεροι κάτοικοι στον πλανήτη, τόσο καλύτερα, ίσως δεν είναι τυχαίο ότι πλήθυνε τόσο πολύ ο κόσμος (εκρηκτικά τις τελευταίες δεκαετίες) μας θέλουν με ξεπουλημένες συνειδήσεις, απολειφάδια, ώστε να γίνουμε κατά τις έσχατες μέρες αναρίθμητες «μηχανές εκπομπής μαύρων κραδασμών», που «θα σκεπάσουν» την εκπομπή των ελαχιστοποιημένων υπάρξεων που επιμένουν να εκπέμπουν λευκή αύρα. Γι΄ αυτό δεν θέλουν το χρήμα μας, αλλά την ψυχή μας, θέλουν το πνεύμα μας, τον ενθουσιασμό και την πίστη μας. Θέλουν το σώμα μας που κουβαλά την ψυχή μας, αυτήν δηλαδή την εκπληκτική «μπαταρία», τον πομπό και τον δέκτη, που επικοινωνεί με το Σύμπαν και διαμηνύει στα ανώτερα πνεύματα την πνευματική κατάσταση που επικρατεί στη γη.
Από την εφημερίδα «Αναγγελία» Αγρινίου του κ. Π. Φλωρόπουλου
ΠΗΓΗ
ΠΗΓΗ
Η θετική πλευρά της συνωμοσιολογίας
Στον αγώνα τους για την εξουσία οι μαύροι άρχοντες του κόσμου τούτου εντάσσουν και την συστηματική συκοφαντία τους εναντίον εκείνων των ανθρώπων που δεν έγιναν ποτέ του χεριού τους. Είναι ζωτική ανάγκη γι΄ αυτούς να εμπεδώσει η κοινωνία το μήνυμα, ότι π.χ. «όλοι οι δημοσιογράφοι είναι ίδιοι» ή ότι «όλοι τα παίρνουν». Γι΄ αυτό και εμφανίζουν το άσπρο μαύρο, διαστρεβλώνουν τις έννοιες, για να εμφανίσουν ως ύποπτο κάθε επίτευγμα αυτών των εντίμων ανθρώπων. Δεν το κατεδαφίζουν, αλλά (σκοπίμως) μόνο το υπονομεύουν.
Και δεν είναι τυχαίο ότι τίποτα δεν ακούγεται και δεν διακινείται γι΄ αυτούς που όντως «τα παίρνουν», καμιά κατηγορία γι΄ αυτούς δηλαδή που όντως «έχουν πουλήσει την ψυχή τους στον διάολο», μόνο κάνα εξιλαστήριο θύμα αναζητείται πού και πού για να εκτονώσει την ένταση, συνήθως δε (ακόμα και τότε) την πληρώνουν «οι αθώοι», οι λιγότερο ένοχοι, αλλά σηκώνεται κουρνιαχτός κι αντάρα, χαλάει ο κόσμος για όσους έχουν αντισταθεί και πέταξαν στο καλάθι των αχρήστων τις πιο δελεαστικές προτάσεις, ακόμα και τα παλάτια, το άφθονο χρήμα και την μεγάλη δόξα, ναι, δεν είναι τυχαίο ότι γι΄ αυτούς (και μόνο) ακούγεται ευρέως ότι «τα πήραν», ότι «είναι σαν όλους τους άλλους», επειδή κανείς στο κοινωνικό τους περιβάλλον δεν πρέπει να πιστεύει ότι κάπου μέσα στο πλήθος υπάρχουν άνθρωποι ακέραιοι και καθαροί. Αν δε οι ακέραιοι άνθρωποι κάνουν ένα τόσο δα λαθάκι,
«κούνια που τους κούναγε»! Οι κατήγοροι έχουν την ικανότητα (και το βήμα, έχουν το έδρανο) στους τυφλωμένους από τον ρεαλισμό του καιρού να εμφανίζουν ως πονηρή μια αγαθή πράξη, να παρουσιάζουν ως ιδιοτέλεια την ευγένεια, γυρίζοντας δηλαδή ανάποδα την καθημερινή μας εννοιολογία, πετυχαίνοντας έτσι να διαβάλλουν, άρα να συρρικνώνουν και να περιορίζουν όσο μπορούν (αφού δεν μπορούν να εξουδετερώσουν) το «αντίπαλον δέος».
Και τα κάνουν αυτά για έναν και μόνο λόγο: Κάθε άνθρωπος, κάθε ανθρώπινη μονάδα, είναι ένας τεράστιος «θερμοσυσσωρευτής», ένας δέκτης και ένας πομπός θεϊκής ενέργειας, η οποία ακτινοβολεί μέσα στο άπειρο Σύμπαν, όπου οράται ή «συλλαμβάνεται» από τους θεούς, οι οποίοι βλέπουν το χρώμα της αύρας αυτής, βλέπουν αν είναι μαύρη σαν το σκοτάδι της αφέγγαρης νύχτας ή λευκή σαν το φως του λαμπερού ήλιου και γνωρίζουν έτσι αν πρέπει να κατέβουν (ή να επιστρέψουν) στη γη να βοηθήσουν τα παιδιά τους που αντιστέκονται ακόμα ή πρέπει να το πάρουν απόφαση, ότι χάθηκε οριστικά η παρτίδα, επειδή, εν τέλει, τα παιδιά τους ενέδωσαν στον πειρασμό και ξεχνώντας την θεϊκή τους καταγωγή προσχώρησαν στις ηδονές της ύλης. Οι συμβολισμοί των θρησκειών, όσο και αν έχουν ξεφτίσει, όσο και αν έχουν οικειοποιηθεί και χρησιμοποιηθεί για το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα, σημειολογούν, με μιαν άλλη δε ανάγνωση αποκαλύπτουν την αλήθεια περί του Θεού και του Διαβόλου, αλλά και περί του αμέσου ή απωτέρου μέλλοντος του ανθρώπου. Επειδή δεν ήταν αγαθά πνεύματα αυτοί που διαστρέβλωσαν την αλήθεια και ίδρυσαν τις θρησκείες και τις αιρέσεις, τους ξέφυγαν «οι λεπτομέρειες της τελειότητος», οι οποίες (κρυμμένες σαν τον κοντορεβιθούλη μέσα στην σπηλιά του γίγαντα) επιτρέπουν σήμερα στους αφυπνισμένους να πηδήσουν από τα παραθυράκια μέσα στις κρύπτες και να διερευνήσουν τα ίχνη τους, να επανασυνθέσουν τις κατακερματισμένες ψηφίδες της γνώσης που με αυτόν τον ταπεινό τρόπο διασώθηκαν.
Σ΄ αυτό το επίπεδο παίζεται πια το μεγάλο παιχνίδι. Γι΄ αυτό είναι στα χέρια των ανθρώπων και όχι των θεών (ή του Θεού) η διάσωση του πλανήτη. Όχι του πολιτισμού, αλλά του κόσμου. Η γη αποτελεί κομβικό σημείο ζωής στον Γαλαξία. Είναι συμπαντική η ανάγκη, δεν είναι πλανητική. Απ΄ αυτό θα κριθεί, αν θα επιστρέψουν οι θεοί για ν΄ αναμετρηθούν τελειωτικά πια με τις δυνάμεις του υλισμού. Και είναι μάλλον ολοφάνερο, πόσο μεγάλη ευθύνη έχει ο κάθε ένας από μας να γίνει ακόμα καλύτερος απέναντι στα αγαπημένα του πρόσωπα, απέναντι στον πλανήτη, απέναντι στο Σύμπαν, απέναντι στο Φως. Έχει ευθύνη και χρέος να γαληνέψει, να ξεαγχωθεί, να αφυπνιστεί, να θυμηθεί, να μάθει, να γνωρίσει, να ερευνήσει, να γίνει φορέας της Αρετής, διότι οι κραδασμοί του ελεύθερου, του απελευθερωμένου, του αδούλωτου πια πνεύματός του αναμένονται από τους θεούς στους αιθέρες ως η πιο πολύτιμη και η πιο χαρμόσυνη είδηση στο Σύμπαν. Ένας και μόνο άνθρωπος, αν κερδηθεί, είναι τεράστια η ισχύς που προστίθεται στις «δυνάμεις του Καλού»! Ένας και μόνο άνθρωπος σ΄ αυτό το επίπεδο ισοδυναμεί με μία ατομική βόμβα, την οποία τρέμουν οι μαύροι άρχοντες του κόσμου τούτου.
Αλλά χωρίς τους θεούς, χωρίς δηλαδή τις υψηλές αυτές έννοιες που αντιπροσωπεύουν οι θεοί, οι εναπομείναντες καλοί άνθρωποι μόνοι τους είναι μάλλον αδύνατο να κερδίσουν τον αόρατο πόλεμο με τις δυνάμεις του υλισμού. Τα πνευματικά εφόδιά τους είναι λειψά. Και αν χαθεί αυτή η πνευματική μάχη που μυστικά διεξάγεται αυτές τις μέρες, ο πλανήτης ολόκληρος θα παραδοθεί σύντομα σε δόλιες και κρατούσες (αλλά όχι παντοκρατούσες) δυνάμεις, οι οποίες θα ελευθερωθούν από τις αρχαίες συμπαντικές τους δεσμεύσεις και αχαλίνωτες πλέον, ανενόχλητες δια παντός (μετά και την οριστική «φυγή» των θεών για άλλες γωνιές του Γαλαξία) θα επιδοθούν στο άνομο έργο τους για την πλήρη κυριαρχία. Κανείς δεν θα ήθελε να φανταστεί τι πρόκειται μετά από αυτά να συμβεί. Η γη θα γίνει μια αληθινή κόλαση.
Όμως, η εσωτερική πληροφόρηση των ενάρετων και ευγενών ανθρώπων γίνεται δέκτης του θεϊκού μηνύματος και με την σειρά της διαμηνύει σε κάθε «ευήκοον ους», ότι όλες πια οι απόπειρες για την τελική κατίσχυση των αρχόντων του κόσμου τούτου θα αποτύχουν. Η τρομοκρατική ενέργεια του 2008 θα πέσει (και αυτή) στο κενό, όπως έπεσαν οι αμέσως προηγούμενες (η αύξηση των τιμών στο πετρέλαιο και τα τρόφιμα). Ίσως δε τώρα να γίνεται κατανοητό και πόσο σημαντικοί για την επιβίωση της ανθρωπότητας είναι οι καλοί άνθρωποι, οι ενάρετοι και ευγενείς δηλαδή, όσο λίγοι και αν είναι! Τώρα ίσως μπορεί να καταλάβει ο καθένας πώς γίνεται και ένας μόνο ενάρετος άνθρωπος (άγνωστος σε όλους, ακόμα και στην γειτονιά του, ακόμα και στους φίλους του) είναι αρκετός για να επιζεί μία ολόκληρη πόλη, είναι η ζύμη που φτιάχνει το ψωμί. Προστατευμένος από τις ουράνιες αρχαίες συνθήκες, «λαβώνεται στην φτέρνα», υποφέρει, είναι όμως αδύνατο να χάσει την ζωή του, η οποία είναι πολύτιμη στον αγώνα του Καλού εναντίον του Κακού - ή μάλλον - της Αρετής εναντίον της Κακίας. Απόδειξη δε ότι αυτοί οι ενάρετοι και ευγενείς άνθρωποι διαβιούν ανάμεσα στους κοινούς ανθρώπους και «αποτελούν τον λόγο της θεϊκής επέμβασης», είναι εξ ορισμού το γεγονός ότι αυτός ο κόσμος είναι ακόμα όρθιος και δεν έχει λυγίσει, δεν έχει χαθεί.
Λοιπόν, το ποτάμι δε μπορεί να γυρίσει πίσω. Κάθε μέρα ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι ενημερώνονται για το Ελληνικό πνεύμα σε όλο τον κόσμο και αφυπνίζονται. Όχημα και οδός για την γνώση αυτή δεν είναι οι γυρολόγοι και οι έμποροι «προφητειών», είναι μόνο οι κλασσικοί αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς και ας έχουμε στην διάθεσή μας μόνο κάποια σπαράγματα του έργου τους, ας έχουμε μόλις το 3% της συνολικής συγγραφής τους, ας πάσχισαν οι συνωμότες στο πέρασμα των τελευταίων αιώνων να εξαφανίσουν τις πολύτιμες πληροφορίες που περιείχαν τα έργα τους. Φτάνει όμως αυτό το 3%! Φτάνει μόλις το 1% που είναι κωδικοποιημένο μέσα σ΄ αυτό το 3%.. Είναι τόσο ισχυρό αυτό το λιγοστό φως, ώστε αυτή η μικρή χαραμάδα που διασώθηκε (και διασώθηκε, επειδή δεν την κατάλαβαν ή επειδή νόμισαν ότι ήταν εύκολο να την εμφανίσουν ως μύθο) αρκεί αυτή η διασωθείσα ακτίνα ηλίου για να μας οδηγήσει πάλι στην φωταύγεια. Μια τεράστια, μια ακατανίκητη δέσμη ευγενών κραδασμών από αυτές τις συνεχώς πληθυνόμενες ανθρώπινες «μηχανές εκπομπής» ακτινοβολείται ήδη στο Σύμπαν. Είναι η αναγεννημένη αύρα του Ελληνισμού που διαμορφώνει τις συνθήκες επιστροφής των θεών. Η μαγεμένη βασιλοπούλα ξυπνάει. Ο πρίγκιπας τράβηξε ήδη το μαγικό χτενάκι απ΄ τα μαλλιά και η πεντάμορφη αναστέναξε. Ακούμε την πρώτη αναστατική ανάσα της αυτή την στιγμή μετά από μερικές χιλιάδες χρόνια. Οι συγκλονιστικές όσο και αφύσικες επιτυχίες των Εθνικών Ομάδων ποδοσφαίρου και καλαθόσφαιρας «έθεσαν το ζήτημα» για ν΄ ακουστεί φωναχτά στην οικουμένη ότι «είμαστε εδώ, κουφάλα νεκροθάφτη», διότι «τα παιχνίδια με τη μπάλα» έχουν καταγωγή την αρχαία Ελλάδα και όχι την Αγγλία ή την Αμερική. Ακόμα και η εναρκτήρια τελετή των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004 ανέσυρε την αρχαία μνήμη από το χρονοντούλαπο και υπενθύμισε στον πλανήτη ότι «τίποτα δεν τελείωσε, φίλοι», όλα «τώρα αρχίζουν». Αυτό είναι που γνωρίζουν οι μαύροι άρχοντες και δεν ξέρουν πού να κρυφτούν, γι΄ αυτό φτιάχνουν υπόγειες πόλεις στην Αμερική και «κιβωτούς τροφίμων» στους πάγους του Βορείου Πόλου οι άνοες!
Αυτό που δεν φτάνει και αποτελεί ακόμα ζητούμενο, είναι όμως να ενταχθούν στο «Ελληνικό κίνημα» όσο γίνεται περισσότεροι. Για το «κοσμικό γεγονός» δεν αρκούν οι λίγοι. Χρειάζονται πολλοί, χρειάζονται περισσότεροι για να επιστρέψουν οι διαχρονικές Ελληνικές αξίες, χρειάζεται, με άλλα λόγια, το Συλλογικό, το συν - λογικό, δηλαδή «το άθροισμα των φορέων του (αληθινού) λόγου».
Αλλά εσείς μην ακούτε κανέναν, μη δέχεστε κανέναν αρχηγό, κανέναν δάσκαλο, κανέναν οδηγό, απορρίψτε αυτό εδώ το παραμυθικό συνωμοσιολογικό κείμενο, πετάξτε το στο καλάθι των αχρήστων, ειρωνευτείτε το, χλευάστε το. Μην πελαγώνετε ακούγοντας το ένα και το άλλο. Διαβάστε όμως και μελετήστε τα αρχαία Ελληνικά συγγράμματα. Μόνο αυτά. Τίποτε άλλο. Εκεί κρύβεται το μεγάλο μυστικό. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν έχουμε ακόμα μία αξιοπρεπή έκδοσή τους στην Ελλάδα. Κάποιοι με δόλιο σκοπό την εμπόδισαν. Όμως αυτή και μόνο είναι η ασφαλής αναζήτηση του καλού ερευνητή. Καμία άλλη. Αυτά που γράφουμε εδώ, είναι μόνο το ξυπνητήρι που χτυπάει κατά το χάραμα.
Για να επιστρέψουν το Καλό και το Κάλλος, θέλει δουλειά πολλή. Ίσως λίγη. Στο κάτω - κάτω της γραφής οι Έλληνες θεοί δεν είναι και δεν ήταν ποτέ είδωλα, όπως σκοπίμως και δολίως τους συκοφάντησαν, δεν απαιτούν καμία λατρεία, καμία θρησκεία, κανένα σύστημα, δεν χρειάζονται πιστούς. Είναι μόνο οι προσωποποιήσεις και οι συμβολικές έννοιες των μεγάλων αρετών της πανάρχαιας Ελληνικής σοφίας, τις οποίες έχει απόλυτη ανάγκη πλέον ο κόσμος μας, είναι αυτές οι αρετές η μοναδική μας διαφυγή από το έρεβος. Είναι «ασώματες αρετές» και το αντίθετό τους είναι «ασώματες κακίες». Δημιουργήματα του ίδιου Θεού. Είναι οι δύο δρόμοι που συναντιούνται στο σταυροδρόμι του Ηρακλή. Μπορούν και οι δύο να πάρουν μορφή για να εμφανιστούν στο νοητικό πεδίο των ανθρώπων, αλλά (όπως και ο ίδιος ο άνθρωπος) παραμένουν αθάνατες στον αιθερικό τους κόσμο, απ΄ όπου «αγναντεύουν» τον θνητό άνθρωπο. Και είναι άλλο θέμα αν οι Έλληνες (που κάποτε έκαναν διαστημικά ταξίδια και κάποτε έφυγαν από τον πλανήτη αυτόν, άφησαν όμως πίσω τους άτυχους απογόνους) είναι άλλο θέμα που θα επιστρέψουν με την «Αργώ», η οποία γράφει στο φτερό της (θυμηθείτε το Ρόσγουελ) αυτή την συγκλονιστική (ανορθόγραφη, είπαν) λέξη: ΕΛΕΦΘΕΡΙΑ. Όμως ΕΛΕΦσις (ή ΑΛΕΦ ή ΑΛΦΑ) + ΑΙΘΗΡ, όπου «ΑΛΦΑ = η Αρχή της Δυνάμεως του ηλιοφωτισμού, η οποία σκοπόν έχει την δόμησιν του φυσικού κόσμου» (όπως εξηγεί ο Σημαιοφόρος Θεολόγος) δηλαδή αυτή η Αρχική Δύναμη (ο Θεός) που έρχεται (καταφθάνει στη γη) δια του αιθέρος (που είναι ουσία του σύμπαντος). Πόσο αποκαλυπτικές (και προφητικές) είναι οι Ελληνικές λέξεις, ε!
Λοιπόν, η «ασώματη υπερεθνική κυβέρνηση» στην οποία υπακούν δουλικά οι κυβερνήσεις των μεγάλων και των μικρών κρατών του πλανήτη, είναι «ο δρόμος της Κακίας» και όχι «ο δρόμος της Αρετής» που είχε πάρει ο Ηρακλής. Αγνοείται επομένως ο συμπαντικός νόμος, ο οποίος διδάσκει ότι «κανένα κοινωνικό και πολιτικό και οικονομικό σύστημα δεν μπορεί να επιβιώσει, αν δεν θεμελιώνεται στην Αρετή, δηλαδή στο Καλό». Επομένως, αυτό εδώ το τρέχον σύστημα, που εξόφθαλμα είναι θεμελιωμένο στον υλισμό, δηλαδή στο Κακό, αργά ή γρήγορα θα γίνει συντρίμμια και θρύψαλα. Δεν θα γίνουν δραματικά γεγονότα, θα γίνουν όμως εντυπωσιακά γεγονότα. Ο αγώνας που διεξάγεται αυτή την στιγμή από τις «δυνάμεις του Καλού», είναι να περάσουμε ομαλά στον νέο καιρό, χωρίς μεγάλες απώλειες, διότι το Καλό δεν ενδιαφέρεται ποτέ για την άσκηση της εκδίκησης ή την επιβολή τιμωριών, ενδιαφέρεται μόνο για την θέωση των πάντων, για την αρμονία του Σύμπαντος και το Κάλλος. Δεν είναι τιμωρός ο Θεός. Και ισχύει πάντα το αυτεξούσιον.
Λοιπόν, καθώς τελειώνουν όλα τα παραμύθια και «για να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα» και επειδή ο ποιητικός (δηλαδή ο δημιουργικός) λόγος έχει πάντα την θέση του στην καθημερινότητά μας, ώστε να μας παρηγορεί όπως τα παραπάνω λόγια, είναι καιρός να συνταχθεί η Ελληνική Βίβλος για να συλλέξει και να ξαναδώσει στον κόσμο όλες τις διαχρονικές αρχές και τις μεγάλες αξίες που χρειάζεται σήμερα ο πλανήτης και όχι μόνο η Ελλάς.
Από την εφημερίδα «Αναγγελία» Αγρινίου του κ. Π. Φλωρόπουλου
