Το μόνο που κατάλαβαν οι Ελληνες για την κρίση στην Ουκρανία είναι ότι κάποιοι ναζιστές, με τη βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των γνωστών φονιάδων των λαών Αμερικανών, ανέτρεψαν μια νόμιμη κυβέρνηση, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα την απόσχιση-κατάληψη της Κριμαίας από τη Ρωσία. Για να εδραιωθεί αυτή η πεποίθηση, κυκλοφόρησαν διάφοροι «δράκοι» της ενημέρωσης, όπως η φωτογραφία του Ουκρανού πρωθυπουργού Αρσένι Γιάτσενιουκ στην οποία δήθεν χαιρετούσε ναζιστικά, συν κάποια πραγματικά στοιχεία όπως είναι οι σχέσεις της Χρυσής Αυγής με τα ακροδεξιά κόμματα της Ουκρανίας, Σβόμποντα και «Δεξιό Τομέα».
Αυτή η γνωστή «αντιιμπεριαλιστική» ανάγνωση της ιστορίας ξεκίνησε από τον ιστότοπο iskra του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτη Λαφαζάνη, που βρήκε μία ακόμη ευκαιρία να τεκμηριώσει πόσο «κακή» για τους λαούς είναι η Δύση, και συγκεκριμένα η Ευρώπη και οι ΗΠΑ. Ομως το παραμύθι έμπαζε από παντού. Οπως έγραψε και ο συνάδελφος Μιχάλης Μητσός: «Οι ναζί ανέλαβαν την εξουσία στο Κίεβο και ψήφισαν μια σειρά από νόμους που απαγορεύουν το Κομμουνιστικό Κόμμα, αποποινικοποιούν τη ναζιστική προπαγάνδα, απαγορεύουν τις γλώσσες των μειονοτήτων, αναθέτουν τη φύλαξη της χώρας στους παραστρατιωτικούς; Εγιναν τέτοια πράγματα; Και δεν πήραμε χαμπάρι τίποτα; Και δεν έγραψε τίποτα ο ξένος Τύπος; Και δεν είπε λέξη η Ευρώπη;» («Τα Νέα», 28.2.2014).
Το βασικό πρόβλημα όμως ήταν ότι την ίδια ακριβώς «αντιιμπεριαλιστική» ανάγνωση έκανε και η Χρυσή Αυγή, η οποία κατήγγειλε τους «Αμερικανούς και Γερμανούς σιωνιστές... (που) συνεργάζονται άμεσα με το ναζιστικό κόμμα της Ουκρανίας» (ανακοίνωση Χ.Α., 27.2.2014)! Σύμφωνα με την ίδια οργάνωση: «Οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. με την υποστήριξη της ουκρανικής αντιπολίτευσης ουσιαστικά στοχεύουν στην περικύκλωση της Ρωσίας και στην απομόνωσή της. Με την προσπάθεια ένταξης στην Ε.Ε. προβλεπόταν και η μετέπειτα ένταξη στο ΝΑΤΟ και η εκπαραθύρωση της Ρωσίας από την Κριμαία» («Τα αίτια του αμερικανοσιωνιστικού πραξικοπήματος στην Ουκρανία», 2.3.2014).
Η προτίμηση της Χρυσής Αυγής στον Πούτιν κι εναντίον των ακροδεξιών αδελφών κομμάτων της Ουκρανίας (τα οποία πράγματι ήταν στις μεγάλες διαδηλώσεις του Μαϊντάν ενάντια στον φιλορώσο πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς) δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Σχεδόν όλα τα ακροδεξιά κόμματα έγιναν χειροκροτητές του Βλαντιμίρ Πούτιν και πρόθυμοι προπαγανδιστές των χειρισμών του στην Κριμαία, όπως γράφει ο Πολ Εϊμς στην επιθεώρηση Business Insider. «Ζήτω το δημοψήφισμα στην Κριμαία», ανέκραξε τον περασμένο Μάρτιο ο Matteo Salvini, αρχηγός της ιταλικής Λέγκας του Βορρά, επειδή «αντιστέκονται στις διεθνείς επιταγές της Μέρκελ, του Ομπάμα και του Μπαρόζο». Το πιο δεξιό από την ακροδεξιά Λέγκα του Βορρά, Εθνικό Μέτωπο της Ιταλίας έβγαλε τον περασμένο Σεπτέμβριο αφίσες με την εικόνα του Ρώσου προέδρου και το σύνθημα «Είμαι με τον Πούτιν». Ο πρόεδρός του Adriano Tilgher έγραψε διθυράμβους στην προσωπική του σελίδα στο Facebook: «Ο Πούτιν είπε “όχι” στην Ευρωπαϊκή Ενωση (...) είχε θαρραλέα θέση ενάντια στο λόμπι των ομοφυλοφίλων κι ενάντια στα χρηματοοικονομικά κέντρα που ήθελαν πόλεμο στη Συρία».
Αντίστοιχη θέση υπέρ του Πούτιν πήρε και το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν. Η εκπρόσωπος Τύπου του ακροδεξιού γαλλικού κόμματος δήλωσε μάλιστα στον Εϊμς ότι «στη Ρωσία βλέπουν το Εθνικό Μέτωπο πολύ θετικά. Δεν μας ανέχονται απλώς. Μας βλέπουν σαν φίλους».
Σοβιετικές τεχνικές
Ο Mitchell Orenstein, επικεφαλής του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του πανεπιστημίου Northeastern της Βοστώνης, έχει μια εξήγηση γι’ αυτήν τη σύγκλιση: «Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου η Σοβιετική Ενωση ενίσχυε τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης και αυτά με την σειρά τους πόνταραν στη Μόσχα και προσπαθούσαν να περάσουν στη Δύση κάποιες μορφές προπαγάνδας. Η Ρωσία σήμερα χρησιμοποιεί πολλές από τις σοβιετικές τεχνικές, αλλά τώρα βρίσκει τους ακροδεξιούς καλύτερους συνεργάτες από τους ακροαριστερούς».
Θα πίστευε κανείς ότι οι προτιμήσεις της Ακροδεξιάς προς τη διακυβέρνηση Πούτιν έχει να κάνει με το όραμά της για ένα «Φύρερ», έναν ηγέτη δηλαδή που δεν σκοτίζεται πολύ για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις διεθνείς συνθήκες, αλλά είναι πολύ σίγουρος και «μάγκας» ώστε να παραβλέπει τις «λεπτομέρειες του δικαίου» για το «μεγαλείο του έθνους».
Ομως ο Mitchell Orenstein σε άρθρο που δημοσίευσε στην επιθεώρηση Foreign Affairs μιλάει για μια άτυπη «μαύρη διεθνή» που έχει έδρα τη Μόσχα και δεσμούς με όλα τα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης. Το ναζιστικό κόμμα Τζόμπικ (τρίτο στο ουγγρικό Κοινοβούλιο) είναι προνομιακός συνομιλητής κύκλων της ρωσικής ελίτ που βρίσκονται κοντά στον Πούτιν. Ο ηγέτης του, ο Γκάμπορ Βόνα, εκλήθη τον Μάιο του 2013 να μιλήσει στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας από Ρώσους εθνικιστές, ενώ συναντήθηκε με κορυφαία στελέχη της Δούμας. Σύμφωνα με δικτυακό τόπο των Ούγγρων ναζιστών, η επίσκεψη «έκανε φανερό ότι οι Ρώσοι θεωρούν το Τζόμπικ ως συνεταίρo». Το ναζιστικό κόμμα ασκεί σφοδρή κριτική στους ευρωατλαντικούς θεσμούς της Ουγγαρίας και θεωρεί ότι το δημοψήφισμα για την Κριμαία είναι «παράδειγμα προς μίμηση». «Oι ψίθυροι επιμένουν», γράφει ο Mitchell Orenstein, «ότι ο ενθουσιασμός του Τζόμπικ πληρώνεται με ρωσικά ρούβλια».
Το ίδιο υπονοεί και για τη Χρυσή Αυγή ο κοσμήτορας του Πανεπιστημίου Northeastern της Βοστώνης. Αναφέρει επίσης ότι δικτυακός τόπος σχετιζόμενος με τη Χρυσή Αυγή δημοσίευσε την είδηση πως ο καθηγητής του Πανεπιστημίου τους Μόσχας και πρώην σύμβουλος του Κρεμλίνου Αλεξάντερ Ντούγκιν (πατέρας του δόγματος περί ευρασιατικής πολιτικής της Ρωσίας) έστειλε επιστολή στον έγκλειστο Νίκο Μιχαλολιάκο, στην οποία «προσέφερε υποστήριξη για τις γεωπολιτικές θέσεις της Χρυσής Αυγής».
Τέλος, ένα τηλεγράφημα που αποκαλύφθηκε από τα WikiLeaks δείχνει ότι «το ακροδεξιό κόμμα Ατάκα έχει στενούς δεσμούς με τη ρωσική πρεσβεία στη Σόφια. Εκθέσεις που δείχνουν ότι το Ατάκα χρηματοδοτείται από τη Ρωσία κυκλοφορούν εδώ και χρόνια, αλλά δεν έχουν εξακριβωθεί. Αλλά οι αποδείξεις για τον ενθουσιασμό του Ατάκα προς την εξωτερική πολιτική της Ρωσίας είναι δημοσιοποιημένες. Το Ράδιο Βουλγαρία μετέδωσε την είδηση ότι η κοινοβουλευτική ομάδα του Ατάκα «επέμενε να αναγνωρίσει η Βουλγαρία τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος στην Κριμαία για προσάρτηση της περιοχής στη Ρωσική Ομοσπονδία». Εν τω μεταξύ, ο αρχηγός του κόμματος Βόλεν Σιδέροφ ζητάει επίμονα να μπλοκάρει η Βουλγαρία με βέτο τις αποφάσεις για οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία.
Παρατηρητές στην Κριμαία
Υπάρχει όμως ένα επιπλέον στοιχείο που δείχνει την υποστήριξη κάποιων πολιτικών ομάδων για την εξωτερική πολιτική της Ρωσίας. Σχεδόν όλα τα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης (και μερικά ακροαριστερά, με πρώτο το γερμανικό De Linke) έστειλαν παρατηρητές στο παράνομο δημοψήφισμα της Κριμαίας. Ηταν εκεί το ουγγρικό Τζόμπικ, το Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας, το βουλγαρικό Ατάκα, το Κόμμα της Ελευθερίας της Αυστρίας, το βελγικό Βλάαμς Μπελανγκ, η Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι μαζί με τη Λέγκα του Βορρά, όπως και το πολωνικό ακροδεξιό μόρφωμα «Αυτοάμυνα».
Το συμπέρασμα του Mitchell Orenstein είναι ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πρέπει να ερευνήσουν την πιθανή χρηματοδότηση από το εξωτερικό των ακροδεξιών κομμάτων στην Ε.Ε. «Κάποια από αυτά τα κόμματα στο Ευρωκοινοβούλιο, που δουλεύουν καθημερινά για να απονομιμοποιήσουν την Ευρώπη και των οποίων η εκλογική επιρροή αυξάνεται, μπορεί να χρηματοδοτούνται από τη Ρωσία... Η Ρωσία μπορεί σύντομα (σ.σ.: μετά τις ευρωεκλογές) να καταστρέψει την ενότητα της Ε.Ε. από τα μέσα».
Info
- Mitchell Orenstein, «Putin’s Western Allies», Foreign Affairs, 25.3.2014
- Μάσα Γκέσεν, «Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο άνθρωπος δίχως πρόσωπο», εκδ. Πατάκη
Αυτή η γνωστή «αντιιμπεριαλιστική» ανάγνωση της ιστορίας ξεκίνησε από τον ιστότοπο iskra του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτη Λαφαζάνη, που βρήκε μία ακόμη ευκαιρία να τεκμηριώσει πόσο «κακή» για τους λαούς είναι η Δύση, και συγκεκριμένα η Ευρώπη και οι ΗΠΑ. Ομως το παραμύθι έμπαζε από παντού. Οπως έγραψε και ο συνάδελφος Μιχάλης Μητσός: «Οι ναζί ανέλαβαν την εξουσία στο Κίεβο και ψήφισαν μια σειρά από νόμους που απαγορεύουν το Κομμουνιστικό Κόμμα, αποποινικοποιούν τη ναζιστική προπαγάνδα, απαγορεύουν τις γλώσσες των μειονοτήτων, αναθέτουν τη φύλαξη της χώρας στους παραστρατιωτικούς; Εγιναν τέτοια πράγματα; Και δεν πήραμε χαμπάρι τίποτα; Και δεν έγραψε τίποτα ο ξένος Τύπος; Και δεν είπε λέξη η Ευρώπη;» («Τα Νέα», 28.2.2014).
Το βασικό πρόβλημα όμως ήταν ότι την ίδια ακριβώς «αντιιμπεριαλιστική» ανάγνωση έκανε και η Χρυσή Αυγή, η οποία κατήγγειλε τους «Αμερικανούς και Γερμανούς σιωνιστές... (που) συνεργάζονται άμεσα με το ναζιστικό κόμμα της Ουκρανίας» (ανακοίνωση Χ.Α., 27.2.2014)! Σύμφωνα με την ίδια οργάνωση: «Οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. με την υποστήριξη της ουκρανικής αντιπολίτευσης ουσιαστικά στοχεύουν στην περικύκλωση της Ρωσίας και στην απομόνωσή της. Με την προσπάθεια ένταξης στην Ε.Ε. προβλεπόταν και η μετέπειτα ένταξη στο ΝΑΤΟ και η εκπαραθύρωση της Ρωσίας από την Κριμαία» («Τα αίτια του αμερικανοσιωνιστικού πραξικοπήματος στην Ουκρανία», 2.3.2014).
Η προτίμηση της Χρυσής Αυγής στον Πούτιν κι εναντίον των ακροδεξιών αδελφών κομμάτων της Ουκρανίας (τα οποία πράγματι ήταν στις μεγάλες διαδηλώσεις του Μαϊντάν ενάντια στον φιλορώσο πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς) δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Σχεδόν όλα τα ακροδεξιά κόμματα έγιναν χειροκροτητές του Βλαντιμίρ Πούτιν και πρόθυμοι προπαγανδιστές των χειρισμών του στην Κριμαία, όπως γράφει ο Πολ Εϊμς στην επιθεώρηση Business Insider. «Ζήτω το δημοψήφισμα στην Κριμαία», ανέκραξε τον περασμένο Μάρτιο ο Matteo Salvini, αρχηγός της ιταλικής Λέγκας του Βορρά, επειδή «αντιστέκονται στις διεθνείς επιταγές της Μέρκελ, του Ομπάμα και του Μπαρόζο». Το πιο δεξιό από την ακροδεξιά Λέγκα του Βορρά, Εθνικό Μέτωπο της Ιταλίας έβγαλε τον περασμένο Σεπτέμβριο αφίσες με την εικόνα του Ρώσου προέδρου και το σύνθημα «Είμαι με τον Πούτιν». Ο πρόεδρός του Adriano Tilgher έγραψε διθυράμβους στην προσωπική του σελίδα στο Facebook: «Ο Πούτιν είπε “όχι” στην Ευρωπαϊκή Ενωση (...) είχε θαρραλέα θέση ενάντια στο λόμπι των ομοφυλοφίλων κι ενάντια στα χρηματοοικονομικά κέντρα που ήθελαν πόλεμο στη Συρία».
Αντίστοιχη θέση υπέρ του Πούτιν πήρε και το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν. Η εκπρόσωπος Τύπου του ακροδεξιού γαλλικού κόμματος δήλωσε μάλιστα στον Εϊμς ότι «στη Ρωσία βλέπουν το Εθνικό Μέτωπο πολύ θετικά. Δεν μας ανέχονται απλώς. Μας βλέπουν σαν φίλους».
Σοβιετικές τεχνικές
Ο Mitchell Orenstein, επικεφαλής του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του πανεπιστημίου Northeastern της Βοστώνης, έχει μια εξήγηση γι’ αυτήν τη σύγκλιση: «Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου η Σοβιετική Ενωση ενίσχυε τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης και αυτά με την σειρά τους πόνταραν στη Μόσχα και προσπαθούσαν να περάσουν στη Δύση κάποιες μορφές προπαγάνδας. Η Ρωσία σήμερα χρησιμοποιεί πολλές από τις σοβιετικές τεχνικές, αλλά τώρα βρίσκει τους ακροδεξιούς καλύτερους συνεργάτες από τους ακροαριστερούς».
Θα πίστευε κανείς ότι οι προτιμήσεις της Ακροδεξιάς προς τη διακυβέρνηση Πούτιν έχει να κάνει με το όραμά της για ένα «Φύρερ», έναν ηγέτη δηλαδή που δεν σκοτίζεται πολύ για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις διεθνείς συνθήκες, αλλά είναι πολύ σίγουρος και «μάγκας» ώστε να παραβλέπει τις «λεπτομέρειες του δικαίου» για το «μεγαλείο του έθνους».
Ομως ο Mitchell Orenstein σε άρθρο που δημοσίευσε στην επιθεώρηση Foreign Affairs μιλάει για μια άτυπη «μαύρη διεθνή» που έχει έδρα τη Μόσχα και δεσμούς με όλα τα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης. Το ναζιστικό κόμμα Τζόμπικ (τρίτο στο ουγγρικό Κοινοβούλιο) είναι προνομιακός συνομιλητής κύκλων της ρωσικής ελίτ που βρίσκονται κοντά στον Πούτιν. Ο ηγέτης του, ο Γκάμπορ Βόνα, εκλήθη τον Μάιο του 2013 να μιλήσει στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας από Ρώσους εθνικιστές, ενώ συναντήθηκε με κορυφαία στελέχη της Δούμας. Σύμφωνα με δικτυακό τόπο των Ούγγρων ναζιστών, η επίσκεψη «έκανε φανερό ότι οι Ρώσοι θεωρούν το Τζόμπικ ως συνεταίρo». Το ναζιστικό κόμμα ασκεί σφοδρή κριτική στους ευρωατλαντικούς θεσμούς της Ουγγαρίας και θεωρεί ότι το δημοψήφισμα για την Κριμαία είναι «παράδειγμα προς μίμηση». «Oι ψίθυροι επιμένουν», γράφει ο Mitchell Orenstein, «ότι ο ενθουσιασμός του Τζόμπικ πληρώνεται με ρωσικά ρούβλια».
Το ίδιο υπονοεί και για τη Χρυσή Αυγή ο κοσμήτορας του Πανεπιστημίου Northeastern της Βοστώνης. Αναφέρει επίσης ότι δικτυακός τόπος σχετιζόμενος με τη Χρυσή Αυγή δημοσίευσε την είδηση πως ο καθηγητής του Πανεπιστημίου τους Μόσχας και πρώην σύμβουλος του Κρεμλίνου Αλεξάντερ Ντούγκιν (πατέρας του δόγματος περί ευρασιατικής πολιτικής της Ρωσίας) έστειλε επιστολή στον έγκλειστο Νίκο Μιχαλολιάκο, στην οποία «προσέφερε υποστήριξη για τις γεωπολιτικές θέσεις της Χρυσής Αυγής».
Τέλος, ένα τηλεγράφημα που αποκαλύφθηκε από τα WikiLeaks δείχνει ότι «το ακροδεξιό κόμμα Ατάκα έχει στενούς δεσμούς με τη ρωσική πρεσβεία στη Σόφια. Εκθέσεις που δείχνουν ότι το Ατάκα χρηματοδοτείται από τη Ρωσία κυκλοφορούν εδώ και χρόνια, αλλά δεν έχουν εξακριβωθεί. Αλλά οι αποδείξεις για τον ενθουσιασμό του Ατάκα προς την εξωτερική πολιτική της Ρωσίας είναι δημοσιοποιημένες. Το Ράδιο Βουλγαρία μετέδωσε την είδηση ότι η κοινοβουλευτική ομάδα του Ατάκα «επέμενε να αναγνωρίσει η Βουλγαρία τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος στην Κριμαία για προσάρτηση της περιοχής στη Ρωσική Ομοσπονδία». Εν τω μεταξύ, ο αρχηγός του κόμματος Βόλεν Σιδέροφ ζητάει επίμονα να μπλοκάρει η Βουλγαρία με βέτο τις αποφάσεις για οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία.
Παρατηρητές στην Κριμαία
Υπάρχει όμως ένα επιπλέον στοιχείο που δείχνει την υποστήριξη κάποιων πολιτικών ομάδων για την εξωτερική πολιτική της Ρωσίας. Σχεδόν όλα τα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης (και μερικά ακροαριστερά, με πρώτο το γερμανικό De Linke) έστειλαν παρατηρητές στο παράνομο δημοψήφισμα της Κριμαίας. Ηταν εκεί το ουγγρικό Τζόμπικ, το Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας, το βουλγαρικό Ατάκα, το Κόμμα της Ελευθερίας της Αυστρίας, το βελγικό Βλάαμς Μπελανγκ, η Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι μαζί με τη Λέγκα του Βορρά, όπως και το πολωνικό ακροδεξιό μόρφωμα «Αυτοάμυνα».
Το συμπέρασμα του Mitchell Orenstein είναι ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πρέπει να ερευνήσουν την πιθανή χρηματοδότηση από το εξωτερικό των ακροδεξιών κομμάτων στην Ε.Ε. «Κάποια από αυτά τα κόμματα στο Ευρωκοινοβούλιο, που δουλεύουν καθημερινά για να απονομιμοποιήσουν την Ευρώπη και των οποίων η εκλογική επιρροή αυξάνεται, μπορεί να χρηματοδοτούνται από τη Ρωσία... Η Ρωσία μπορεί σύντομα (σ.σ.: μετά τις ευρωεκλογές) να καταστρέψει την ενότητα της Ε.Ε. από τα μέσα».
Info
- Mitchell Orenstein, «Putin’s Western Allies», Foreign Affairs, 25.3.2014
- Μάσα Γκέσεν, «Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο άνθρωπος δίχως πρόσωπο», εκδ. Πατάκη
