Ένας από τους πρώτους που το πήραν χαμπάρι, ήταν ο Κράσος (Marcus Licineus Crassus), που το ‘χε μαράζι και καημό να κυβερνήσει τη Ρώμη, τον 1ο π.κ.ε. αιώνα. Το 70 π.κ.ε. όμως, η Ρώμη ήταν ακόμηδημοκρατία και είχε αυστηρούς κανόνες για το τι μπορούσε και τι ΔΕΝ μπορούσε να κάνει κάποιος που γούσταρε εξουσία.
Ο Κράσος, λοιπόν, σκαρφίστηκε να εκφοβίσει την μάζα, για να του δώσει την εξουσία, ακριβώς όπως προσπαθεί να μας φοβίσει το σημερινό κατεστημένο, με το αν πάμε σε εκλογές, θα θεωρηθεί πιστωτικό γεγονός και χίλια δυο άλλα πράγματα, για να τους πούμε:
«Πάρτε τη γ@μημένη την εξουσία και σώστε μας».
Ο Κράσος, σκαρφίστηκε έναν αποτελεσματικό τρόπο να εκφοβίσει την μάζα για να του δώσει την εξουσία. Το σχέδιό του ήταν απλό. Χρησιμοποίησε τον φόβο που έτρεφαν οι Ρωμαίοι για τον Σπάρτακο, που είχε ήδη νικήσει μια στρατιωτική μονάδα.
Ο Σπάρτακος. ήξερε ότι δεν μπορούσε να χτυπήσει την ίδια τη Ρώμη. Το μόνο που ήθελε, ήταν να φύγει με τους άνδρες του, ελεύθερος κι αυτός κι εκείνοι. Κανόνισε έναν μικρό μισθοφορικό στόλο για να τον πάρει με την παρέα του σ’ άλλη γη, σ’ άλλα μέρη.
Ο Κράσος, όμως, δεν το ήθελε αυτό. Α-πα-πα! Ήθελε να μείνει ο Σπάρτακος, για να εκφοβιστεί και να εκβιαστεί η μάζα. Πήγε λοιπόν ο Κράσος κι εξαγόρασε τους μισθοφόρους καπετάνιους και τα πληρώματα τους που σάλπαραν, αφήνοντας τον Σπάρτακο με τα εισιτήρια στο χέρι!
Στη συνέχεια τοποθέτησε δυο λεγεώνες με τέτοιο τρόπο, που ο Σπάρτακος δεν είχε άλλη επιλογή, παρά να επιτεθεί στη Ρώμη! Ήταν η μόνη ανοικτή διέξοδος. Ο κόσμος της Ρώμης τα χρειάστηκε, έκαναν τον Κράσο πραίτορα και σύντομα κυβερνούσε την Ρώμη η τριανδρία Κράσου, Πομπήιου και Ιουλίου Καίσαρα.
Από δημοκρατία δηλαδή, η Ρώμη έγινε ολιγαρχία! Και σύντομα ακολούθησαν οι αυτοκράτορες για την πλήρη εγκαθίδρυση του νέου πολιτικού σκηνικού.
Σας θυμίζει κάτι αυτό το κόλπο του Κράσου σήμερα;
«Ωχχχ … είμαστε υπό καθεστώς πτώχευσης» !!!
Υπάρχει κανένας που φαίνεται να πιστεύει ότι η Ελλάδα μπορεί να παραμείνει στην ευρωζώνη, χωρίς να σέβεται τους κανόνες της και να τηρεί τις δεσμεύσεις της; Η κρίση των τελευταίων ημερών με αφορμή την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας υπάρχει μεγάλος κίνδυνος για ανεπανόρθωτη ζημιά στην ελληνική οικονομία.
«Δύσκολα τα πράγματα, οι ευρωπαίοι εταίροι ζητούν ακόμη μεγαλύτερες περικοπές»!
«Ωχχχ… μας πιέζουν για περικοπές σε μισθούς και συντάξεις» !
«Είναι απαραίτητο να πάρουμε τα μέτρα για να μην καταστραφούμε τελείως και μας πετάξουν εκτός ευρωζώνης. Και τότε θα πεινάσουμε κι εμείς και τα δισέγγονά μας».
Όταν λοιπόν ο απλός πολίτης, ο μέσος άνθρωπος, η γιαγιά και ο παππούς που έχουν ζήσει στα νιάτα τους παρόμοιες περιόδους εξαθλίωσης, βλέπουν να τους αναλύουν την κατάσταση “έγκριτοι δημοσιογράφοι” και πολιτικοί με σπουδές και θήτευση σε μεγάλα πανεπιστήμια, πείθονται ότι είμαστε ένα βήμα πριν τον όλεθρο και την καταστροφή και το μόνο που ζητούν είναι να δώσει κάποιος τη λύση και να αποφευχθεί η «οικονομική συντέλεια».
«Πάρτε τη ρημάδα την εξουσία και σώστε μας».
Ο φόβος της μάζας είναι μεγάλο όπλο, μεγάλη υπόθεση.
