Μια περίτρομη, ασταθής και αυτοϋπονομευμένη δημοκρατία υπερψήφισε την περασμένη Τρίτη την αναστολή της κρατικής χρηματοδότησης στη Χρυσή Αυγή. Ηταν μια απόφαση που καθιστά φτωχότερα τα -αφειδώς χρηματοδοτούμενα απ’ την τσέπη μας- κόμματα του λεγόμενου συνταγματικού τόξου. Ο εμβληματικός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μαν. Γλέζος είχε την ηθική γενναιότητα να ψηφίσει «όχι» και εξέθεσε το πολιτικό σύστημα με μια λιτή δήλωση: «Δεν [πρέπει να] τους πολεμάμε, όπως αυτοί επιδιώκουν…».
Κατ’ αρχήν, η Βουλή νομοθετεί, δεν δικάζει. Ωστόσο, η απόφασή της ισοδυναμεί με καταδικαστική απόφαση. Ενώ η Δικαιοσύνη ερευνά ακόμη αν η Χρυσή Αυγή είναι, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, εγκληματική οργάνωση, η Ολομέλεια της Βουλής διέκοψε τη χρηματοδότησή της με το αιτιολογικό ότι πρόκειται για εγκληματική οργάνωση, η οποία μάλιστα συνωμοτεί κατά του πολιτεύματος. Ο αν. υπουργός Εσωτερικών, Λεων. Γρηγοράκος, που ήταν τόσο σίγουρος επ’ αυτού, γνωρίζει άραγε κάποια απόφαση δικαστηρίου την οποία ημείς οι κοινοί θνητοί αγνοούμε;
Η Χρυσή Αυγή παραμένει επί του παρόντος ένα πολιτικό κόμμα, με εκλεγμένους βουλευτές στους οποίους δεν έχει απαγορευτεί η είσοδος στη Βουλή και με δημοσκοπικές επιδόσεις που της δίνουν σχεδόν διπλάσιο ποσοστό από το συγκυβερνών ΠΑΣΟΚ. Η φιλοναζιστική και παραστρατιωτική εκφορά της ήταν γνωστή από πριν ακόμη γίνει κοινοβουλευτική δύναμη, όπως και η ροπή της στη φραστική και έμπρακτη βία. Με την είσοδό της στο Κοινοβούλιο και το προσκήνιο, επιδόθηκε σε εκδηλώσεις που αποτελούσαν συχνά ευθεία προσβολή του Νόμου. Επί έναν χρόνο, όμως, ούτε οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης ούτε οι κήνσορες της δημοκρατίας είχαν συγκινηθεί/κινηθεί. Σύμβουλοι του πρωθυπουργού, όπως ο πολλά βαρύς Φαήλος Κρανιδιώτης, λοξοκοιτούσαν με συμπάθεια τούτα τα παραστρατημένα τέκνα της ατόφιας Δεξιάς (όπως την ονειρεύονται). Και τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής απογειώνονταν στις δημοσκοπήσεις.
Μια ωραία πρωία, λοιπόν, ή μάλλον ένα αιματηρό βράδυ, το Μαξίμου αποφάσισε ν’ αλλάξει βιολί. Επιστράτευσε τον αστυνόμο, τον δικαστή και τη διαπλοκή, έσυρε στον χορό και το πολιτικό σύστημα, με στόχο την εξόντωση και την εκλογική λεηλασία της Χρυσής Αυγής. Ούτε οι φυλακίσεις όμως, ούτε η διαπόμπευση, ούτε οι πρωθυπουργικές ιερεμιάδες, ούτε τα αφρίζοντα φερέφωνα έφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα στις δημοσκοπήσεις. Τρέφουν, άραγε, την ψευδαίσθηση ότι θα το επιτύχουν κόβοντας την κρατική χρηματοδότηση στη Χρυσή Αυγή;
Ο προαναφερόμενος αν. υπουργός κατηγόρησε την περασμένη Τρίτη, μιλώντας στη Βουλή, τη ΧΑ ότι «καλλιεργεί τον φόβο και την ανασφάλεια», ενώ «αξιοποίησε υπαρκτά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα για να σπείρει τον φόβο και την απέχθεια στην πολιτική». Ιδού, σε όλο της το μεγαλείο, η υπεροπτική εθελοτυφλία ενός συστήματος που δεν αντέχει να δει τον εαυτό του στον καθρέφτη.
Το σύστημα της μεταπολιτευτικής παρακμής, με τις ασυνάρτητες πολιτικές και τον προσχηματικό λόγο του, είναι εκείνο που καλλιεργεί τον φόβο, την ανασφάλεια και την απέχθεια προς τους πολιτικούς μέσα στην κοινωνία. Οι εκλεκτοί μιας απαξιωμένης δημοκρατίας της μίζας και της νομής δεν μπορούν να εξαγνισθούν χρησιμοποιώντας τη ΧΑ ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Το κυρίαρχο σήμερα αίσθημα της αδικίας και του αδιεξόδου από τους ίδιους εκτρέφεται και εναντίον τους στρέφεται.
Οσο το πολιτικό μας σύστημα θα προσπαθεί να βρει άλλοθι και νομιμοποίηση στο σκιάχτρο της Χρυσής Αυγής, τόσο θα εξακολουθήσει να τη «χρηματοδοτεί». Ακόμα και αν την υποχρεώσει, τελικά, να αλλάξει όνομα και ρούχα…
